italodance.pl

Będziemy w nim przypominać o urodzinach i innych ważnych wydarzeniach dotyczących działalności wykonawców związanych z muzyką (przede wszystkim lat 80.) prezentowaną na antenie ItaloDance.

To tyle od nas. Ze swojej strony możecie uzupełniać wątek o informacje dotyczące wykonawców, których z różnych względów pominęliśmy, do czego oczywiście zachęcamy ;)

Kartka z kalendarza - 6 lutego



Największą popularność zdobył przy współpracy z trio producencko-kompozytorskim Mike Stock - Matt Aitken - Pete Waterman, w czasie której nagrał dwie płyty "Whenever You Need Somebody" i "Hold Me In Your Arms" (1987-1988). O skali sukcesu może świadczyć status platynowej płyty w Kanadzie (poczwórna), Wlk. Brytanii (także poczwórna), USA (podwójna), Niemczech i Szwajcarii, a także wiele tygodni na listach przebojów takich utworów jak "Never Gonna Give You Up", "Whenever You Need Somebody", "Together Forever", "She Wants To Dance With Me", "Take Me To Your Heart" i innych. W 1990 r. po zerwaniu kontaktów z trio współpracowników kontynuował karierę, jednak już nie odnosił tak wielkich sukcesów. Łączna ilość sprzedanych płyt do roku 1993 szacowana jest na ok. 40 milionów.

---

Dziś także przypada 17. rocznica tragicznej śmierci austriackiego wokalisty, Falco znanego z takich hitów jak "Rock Me Amadeus", "Jeanny" czy "Vienna Calling"...

...a także 2. rocznica śmierci Jana Pluty, perkusisty grupy Kombi w latach 1976-1981.

Kartka z kalendarza - 7 lutego



Jeden z największych producentów z gatunku euro disco. Swoją karierę zaczynał w grupach Monza i Sunday, występował też solowo jako Steve Benson i Ryan Simmons. Światowy sukces odniósł występując wraz z Thomasem Andersem w duecie Modern Talking, w którym nagrał 6 płyt w latach 1984-1987. Z tego czasu pochodzą takie przeboje jak "You're My Heart, You're My Soul", "Brother Louie", "Cheri Cheri Lady", "You Can Win If You Want" i inne. W Niemczech czy Hiszpanii płyty duetu zdobywały status platynowej lub złotej płyty - łączna ich sprzedaż na całym świecie przekroczyła 60 mln. Bohlen był także kompozytorem utworów dla takich wykonawców jak C.C. Catch, Chris Norman, Bonnie Tyler i wielu innych. Po rozpadzie duetu założył projekt Blue System, pod którym wydawał płyty przez kolejne 10 lat. Najbardziej znane utwory projektu to "Sorry Little Sarah" czy "Magic Symphony" - łączna sprzedaż płyt to ok. 5 mln. Wkrótce potem reaktywował Modern Talking. Po kolejnym zawieszeniu działalności zespołu, w 2003 r. został jurorem w niemieckiej wersji muzycznego programu telewizyjnego "Idol" ("Deutschland sucht den Superstar"), w którym występuje do dziś.

---

W roku 1982 razem z producentami Stefano Cundari'm i Stefano Zanni'm założyli syntezatorowy zespół Koto, z którym w latach 1982-1988 wydali takie przeboje jak "Chinese Revenge", "Japanese War Game", "Visitors" (największy sukces grupy, singel sprzedał się w nakładzie ok. 200.000 kopii), "Jabdah" i "Dragon's Legend". Poza rodzimymi Włochami zespół odnosił sukcesy także na listach przebojów w Niemczech, Szwajcarii i Holandii. Maiola komponował także m.in. dla grupy Baby's Gang (utwory "Happy Song", "Challenger"...). W latach 90. prawa do nazwy Koto zostało sprzedane wytwórni ZYX. W 2001 r. Alfrando Maiola powrotnie nabył prawa do używania nazwy Koto, od tego czasu komponuje dla projektu kolejne utwory.

---

Bez większych sukcesów występowała już od roku 1978 r. Przełom nastąpił 3-4 lata później, kiedy to Romuald Lipko (lider Budki Suflera) skomponował dla niej utwory "Fatamorgana '82" i "Luz Blues W Niebie Same Dziury", później występowała z tą grupą, jednak nigdy oficjalnie nie była wokalistką zespołu. W 1983 r. wydała swój debiutancki album "Urszula", na którym znalazły się m.in. największy jej przebój "Dmuchawce, Latawce, Wiatr" i wcześniejsze utwory. W kolejnych latach powstały takie przeboje jak "Malinowy Król", "Podwórkowa Kalkomania", "Za Twoje Zdrowie Mała" (nagrane z Budką) oraz "Baw Mnie" (z Sewerynem Krajewskim), "Pod Latarnią" (z zespołem Klincz), "Sweet, Sweet Tulipan", "Rysa Na Szkle" i inne. Urszula występowała także w filmach i serialach (m.in. "Och Karol"). W latach 90. artystka nagrała takie przeboje jak cover utworu "Konik Na Biegunach", "Niebo Dla Ciebie", "Ja Płaczę" i inne... Wokalistka jest aktywna do dziś.

---

Dziś także przypada 66. rocznica urodzin Alana Lancastera, basisty i wokalisty grupy Status Quo w latach 1962-1985...

...swoje 62. urodziny obchodzi także Francesco Salvi, włoski piosenkarz, aktor i showman znany z takich utworów jak "C'È Da Spostare Una Machina", "Taxiii!", "Esatto!", aktywny muzycznie od roku 1988.

Kartka z kalendarza - 9 lutego



Przygodę z muzyką zaczynał w 1977 roku jako basista w grupie Big In Japan, wydając także 2 single firmowane własnym nazwiskiem, lecz bez powodzenia. Największe sukcesy święcił jako wokalista i autor tekstów w pop-rockowym zespole Frankie Goes To Hollywood (1980-1987) z którym wylansował takie hity jak "Relax", "Two Tribes" czy "The Power of Love". Od 1989 roku prowadzi solową karierę, nagrywając do dnia dzisiejszego 5 albumów studyjnych. Pierwszy z nich "Blast" okazał się sporym sukcesem (pierwsze miejsce na brytyjskiej liście przebojów i status platynowej płyty) z takimi przebojami jak "Love Train", "Americanos" i "Atomic City". Pozostałe krążki nie zrobiły już takiej furory. W zeszłym roku ukazała się ostatnia (jak do tej pory) płyta artysty pt."Europa".

Kartka z kalendarza - 10 lutego



W 1981 roku wraz z Henrykiem Czichem założył zespół Universe, którego był liderem, wokalistą, autorem tekstów, aranżerem i kompozytorem. W sumie z grupą nagrał 6 albumów i wylansował takie przeboje jak "Wołanie Przez Ciszę", "Głupia Żaba", "W Perły Zmienić Deszcz", "Tacy Byliśmy", "Mr. Lennon" i wiele innych. W 2001 roku wydał solową autobiograficzną kompilację "Kto Ci Jeszcze Wierzy?" ciepło przyjętą przez krytyków. Zginął śmiercią samobójczą 2 listopada 2007 roku. Rok później wydano krążek zespołu "Mijam Jak Deszcz" zawierający 3 utwory artysty nagrane przed jego śmiercią.

Włoski wokalista występujący jako "Felli" jest znany z takich utworów jak "Diamond In The Night", "Greatest Mind" (wydanych w latach 80.) czy np. "Shadows Of The Night" czy "Music Man" wydanych w roku 2007.

Kartka z kalendarza - 12 lutego



Karierę zaczął w 1960 roku jako saksofonista w grupie Seven Up, a od 1973 roku był członkeim zespołu Family Child. Pięć lat później podpisał kontrakt z wytwórnią Ariola, wykonując muzykę z gatunku pop i disco. W swoim dorobku ma takie hity jak "Oh No No", "Attenzione! Go Go Radio", "When The Night Has Come" czy "Alright Goodtimes". Pisał teksty piosenek dla takich artystów jak Peter Kent, znany jest również jako producent muzyczny. Jego ostatnia płyta (pierwsza niemieckojęzyczna) pt."Einfach Relaxed" ukazała się w 2002 roku.

Kartka z kalendarza - 13 lutego



Jako mały chłopiec uczył się gry na fortepianie, następnie grał na perkusji. W wieku 13 lat nagrał pierwszą piosenkę, jako nastolatek występował w zespołach The Milords, Spoken Word oraz The Garden Wall. Profesjonalną karierę zaczął w 1967 roku współtworząc z Tonym Banksem grupę Genesis i będąc jej pierwszym wokalistą. Od 1975 roku poświęcił się występom solowym nagrywając takie utwory jak „Sledgehammer”, „In Your Eyes” czy "Don't Give Up" (w duecie z Kate Bush). Znany jest także jako producent, autor tekstów i twórca muzyki filmowej.

Właściwie Steven John Harrington, brytyjski wokalista, współzałożyciel i frontman grupy Visage, prekursora gatunku new romantic, z którym wylansował takie przeboje jak "Fade To Grey", "Mind Of A Toy", "The Damned Don't Cry" i "Night Train". Zmarł na atak serca w egipskim kurorcie Sharm El-Sheikh, przez wiele lat był uzależniony od narkotyków.

Kartka z kalendarza - 15 lutego



Już w wieku 4 lat oznajmiła, że chce być piosenkarką. W latach szkoły i studiów uczęszczała na zajęcia baletu, jazzowe i gry na pianinie, a po ich zakończeniu śpiewała i tańczyła w klubach nocnych. Podczas jednego z występów w 1984 r. nad jeziorem Balaton zauważył ją László Pásztor z grupy Neoton Família, który później został producentem jej płyt, w tym pierwszej, wydanej w 1987 r. “Szerelemre Születtem” (po polsku “Urodziłam się by kochać”). Rok wcześniej z tytułową piosenką zdobyła główną nagrodę na Interpop Fesztivál w Siófok. Album zdobył na Węgrzech status platynowej płyty. Z niej pochodzą takie utwory jak “Hova Menjek?”, “Remetelány” czy “Banális Történet”. W 1988 r. wydała pod pseudonimem Ricky Mash także anglojęzyczną wersję tej płyty “With Madonna And All The Dance Hits”. W latach późniejszych nagrywała też pod pseudonimem Erica C. Wokalistka jest aktywna do dziś, ostatni jak do tej pory album ukazał się w 2014 r.

---

Najbardziej znany jest ze swoich utworów w popularnym w Niemczech stylu Schlager. Już jego pierwszy utwór z końca 1981 r. “Ich Wünsch’ Dir Die Hölle Auf Erden” z albumu “Du Und Ich” osiągnął duży sukces na niemieckiej liście przebojów (7. miejsce i 26 tygodni obecności). W sumie w tym stylu do końca lat 80. wydał jeszcze 11 innych singli. W latach 1986-1987 występował w projekcie Phantom Of The Blue, z którym wydał 2 single: “No Way Out” i “Silent Killer”. Wkrótce potem z powodu choroby zatok wycofał się z życia muzycznego (groziła mu wtedy nawet utrata wzroku). Wrócił w 2002 r. z nowym albumem “Genau Wie Du”, a rok później ukazała się składanka z największymi hitami.

Kartka z kalendarza - 16 lutego



Grać na gitarze zaczął już w wieku 11 lat, wkrótce potem grywał z lokalnymi zespołami. W latach 1980-1986 (oraz 2001-2006) był gitarzystą w zespole Duran Duran, z którym nagrał 4 pierwsze albumy. Poza nim w grupie było już dwóch Taylorów (John i Roger), jednak muzycy nie byli ze sobą spokrewnieni. Z zespołem wylansował takie przeboje jak "Save A Prayer", "Rio", "Is There Something I Should Know?", "The Reflex", "The Wild Boys" oraz tytułowy utwór ze ścieżki dźwiękowej filmu o Jamesie Bondzie "A View To A Kill" (po polsku "Zabójczy Widok"). Po rozstaniu z zespołem na krótko współtworzył projekt The Power Station (z Rogerem Taylorem i Robertem Palmerem), później wydał także dwie płyty solowe. Współpracował także z takimi artystami jak Rod Stewart, Paul Rodgers, Belinda Carlisle i C.C. Catch.

Kartka z kalendarza - 18 lutego



Jego ojciec był włoskim dyplomatą pracującym w Libanie (stąd jego niezwykłe miejsce urodzenia), a jego matka amerykańską piosenkarką. Według opowieści grać na gitarze nauczył się w wieku 10 lat. Jako nastolatek grał w zespołach jazzowych, rockowych i punkowych. Na początku lat 80. tworzył pod pseudonimem Pomerol. W 1982 r. w Rzymie spotkał producenta italo disco, Paula Micioni’ego, który wyprodukował jego pierwszy singel „Masterpiece”. Jednak największą sławę przyniósł kolejny utwór „I Like Chopin”, który dotarł do miejsca 1. list przebojów w wielu krajach Europy. Na całym świecie utwór sprzedał się w nakładzie 8 milionów kopii. Inne znane przeboje Gazebo to „Lunatic” (również hit w wielu krajach), „Love In Your Eyes”, „Telephone Mama” i inne. W 1997 r. założył własną wytwórnię Softworks. W 2006 r. jego singel „Tears For Galileo” dotarł do miejsca 1. europejskiej listy eurodance.

---

W 1960 r. razem z Bobem Baelemansem założył zespół rockowy The Pebbles. Była to pierwsza grupa z flamandzkiej części Belgii, która zdobyła sukces za granicą. W latach 1974-1977 występował w grupie Trinity, która startowała w krajowych preselekcjach do Konkursu Piosenki Eurowizji w 1977 r., jednak ich nie wygrała. Fanom muzyki lat 80. znany jest z projektu Trillion, z którymi wydał 4 single. Pierwszy „Step By Step” był wydany pod szyldem Trillion feat. Fred Bekky. Pozostałe to „Belgian Girl”, „Canta Con Migo” i „Read Me Girl”. Beekmans był także producentem i tekściarzem dla wielu artystów z Flandrii, m.in. Patty Devick, Tasha, Angie Dylan.

Kartka z kalendarza - 19 lutego




Był jedynym z trojaczków, który przeżył poród. Rodzice zauważywszy talent syna, kupili mu na czwarte urodziny pianino. Ten dar został potwierdzony przez profesor Akademii Muzycznej, która nazwała go „małym Mozartem”. W wieku 6 lat zagrał publicznie swój pierwszy koncert, m.in. walca mozartowskiego i operę Straussa „Wiedeńska Krew” („Wiener Blut” – po latach także tytuł jednego z jego singli). Jako nastolastek grał jako basista w zespołach i projektach takich jak Umspannwerk, Hallucination Company i Drahdiwaberi. W 1979 r. napisał utwór „Ganz Wien”, który był przebojem wiedeńskiej „Neue Welle” („Nowej Fali”). W wielu utworach Falco śpiewał i po niemiecku i po angielsku. Singel „Der Kommisar” promujący płytę „Einzelhaft” z 1982 r., który dotarł do miejsca 1. w wielu krajach, uczynił z Falco międzynarodową gwiazdę. Jednak kolejna płyta „Junge Roemer” okazała się sukcesem tylko w jego rodzinnej Austrii. Wydana w 1985 r. płyta „Falco 3” ponownie wyniosła go na szczyty list przebojów na całym świecie. Promowały ją single „Rock Me Amadeus”, który jako pierwszy utwór niemieckojęzycznego artysty dotarł do 1. miejsca w USA, oraz „Jeanny”, utwór bojkotowany przez stacje radiowe jako „propagujący przemoc”, a także „Vienna Calling”. Kolejne płyty nie odniosły już tak znaczącego sukcesu, ważniejsze z nich utwory to „The Sound Of Musik”, „Coming Home (Jeanny Part 2)”, „Titanic” i „Mutter Der Mann Mit Dem Koks Ist Da” oraz ostatni wydany za życia „Naked” (1996). W tym samym roku przeniósł się na Dominikanę, gdzie pracował nad kolejnym albumem ciągle go ulepszając i poprawiając. 6 lutego 1998 r. wjechał samochodem w rozpędzony autobus w miejscowości Puerto Plata, był on jedyną ofiarą tego wypadku, został pochowany na cmentarzu w Wiedniu. Miesiąc później wydano tę płytę pod tytułem „Out Of The Dark (Into The Light)” (roboczą była nazwa „Egoisten”), która także osiągneła spory sukces. Do 2009 r. ukazywały się kolejne płyty z niepublikowanymi wcześniej utworami, w tym "Push Push" (1999), do którego nakręcono teledysk, w którym Falco "wystąpił".

---

Dziś swoje 61. urodziny obchodzi Francis Buchholz, basista zespołu Scorpions w latach 1973-1992.

Kartka z kalendarza - 22 lutego



W 1967 roku razem z Franco Gattim, Angelą Brambati i Mariną Occhieną założył słynny popowy zespół Ricchi e Poveri, którego do dziś jest wokalistą oraz z którym nagrał 20 studyjnych albumów (ostatni pt."Perdutamente Amore" ukazał się w 2012 r.) i wylansował takie hity jak "Sarà Perché Ti Amo", "Piccolo Amore", "Mamma Maria", "Voulez Vous Danser", "Hasta La Vista" i wiele innych. Zespół od początku kariery sprzedał ponad 20 milionów płyt, a Angelo wystąpił razem z nim w 23. Konkursie Piosenki Eurowizji w Paryżu w 1978 roku (12. miejsce z utworem "Questo amore") oraz na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo gdzie 7 lat później zwyciężyli z nagraniem „Se M'Innamoro”.

Kartka z kalendarza - 23 lutego



Już jako siedmiolatek uczył się gry na fortepianie. Na przełomie lat 70-tych i 80-tych razem z młodszymi braćmi - Royem, Martinem i Paulem występował w zespole Red Beat, założył także grupę Warrior wykonującą progresywny rock. W 1983 roku podpisał kontrakt z wytwórnią WEA, a rok później wydał pierwszą płytą "Human's Lib" na której znajdziemy takie hity jak "New Song" (pierwszy singiel artysty),"Pearl In The Shell" oraz największy przebój Jonesa "What Is Love?". Album zdobył miano platynowej płyty w kilku krajach, a drugi - "The 12" Album" status złotej. Później ukazały się także "No One Is To Blame","Hide & Seek", "Like To Get To Know You Well" i inne utwory. Najnowszy krążek "Ordinary Heroes" został wydany w listopadzie 2009 roku. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli synth popu pisał teksty i produkował muzykę dla innych artystów, posiada także własną wytwórnię płytową o nazwie Dtox Records.

Kartka z kalendarza - 25 lutego



Po ukończeniu szkoły był popularnym DJ-em w niemieckim klubie Orion w Traunreut. W 1984 roku wraz ze szkolnymi przyjaciółmi Andym Schweitzerem i Freddym Jaklitschem założył grupę Joy. Razem wylansowali takie hity jak "Touch By Touch", "Hello", "Valerie", "Japanese Girls", "Magic Eyes" i wiele innych, a pierwszy album "Hello" nagrany w 1986 roku przyniósł im wielką popularność i był numerem jeden na listach przebojów. Trio zyskało sławę w Azji i koncertowało w Ameryce i Europie. Od 1988 roku Temmel i Jaklitsch przestali być aktywnymi członkami zespołu, gdyż Schweizer zdecydował się na karierę solową mając uprawnienia do nazwy Joy. 6 lat później obaj Panowie wydali singla "Hello, Mrs. Johnson", a ostatni jak do tej pory album ( już ze Schweizerem w składzie) "Enjoy" został nagrany w 2011 roku.

Kartka z kalendarza - 26 lutego



Przyszedł na świat w średnio zamożnej szlacheckiej rodzinie. Jako młody chłopak zainteresował się muzyką, grał na gitarze i pianinie oraz śpiewał, mimo, że ojciec chciał by został prawnikiem. Osiedlił się w Niemczech i na początku lat 80-tych zaczął muzyczną karierę. Popularność zdobył dzięki popowym utworom śpiewanym w języku włoskim. Znany jest z licznych coverów, a do największych jego hitów należą "Balla..Balla!", "Marina", "Piano, Piano", "Stai Con Me", "Viva L'Amore" i inne. Ostatni jak dotąd album "Esistere-Le Mie Emozioni" wydał w 2010 roku, natomiast 2 lata temu ukazał się singiel "Sará Sará". Artysta do dziś mieszka za naszą zachodnią granicą i często koncertuje w Polsce, jest kompozytorem i pisze teksty piosenek.

Kartka z kalendarza - 27 lutego



W październiku 1978 roku w Liverpoolu razem z Andy'm McCluskey'em założył synthpopowy zespół Orchestral Manoeuvres in the Dark znany jako O.M.D. do którego 2 lata później dołączyli Martin Cooper i Malcolm Holmes. McCluskey odpowiadał za wokal, a Humphreys został klawiszowcem, autorem tekstów, wykonywał tzw. wokale wspierające, a w takich utworach jak "Promise", "Souvenir", "Secret" i "(Forever) Live And Die" także główne partie wokalne. Zespół zyskał wielką popularność i wylansował również takie hity jak m.in. "Enola Gay", "Maid Of Orleans", "Tesla Girls", "Locomotion" czy "So In Love". W 1989 roku Humphreys razem z Cooperem i Holmesem opuścił zespół i założyli grupę The Listening Pool nie odnosząc jednak sukcesów. Od 1996 roku pisał piosenki dla byłej członkini Propagandy - Claudii Brücken, z którą później założył duet o nazwie Onetwo, gdzie był klawiszowcem. Od 2005 roku O.M.D. znów funkcjonuje w swym pierwotnym składzie, koncertuje, a w 2013 roku ukazał się ich ostatni jak do tej pory album "English Electric".

Kartka z kalendarza - 28 lutego



Jako nastolatek grywał na gitarze, pewnego razu został poproszony o występ w grupie towarzyszącej włoskiemu wokaliście Adriano Pappalardo. W 1970 r. pojechał z zespołem na występy do Niemiec i postanowił tam zostać, dziś mieszka w okolicach Frankfurtu nad Menem. W 1979 r. spotkał Petera Orloffa, znanego wokalistę muzyki typu Schlager, który docenił jego talent i zachęcił do współpracy. Wraz z Sycylijczykiem Michele Puzzangaro założył projekt Del Faro. Ich pierwszym utworem było „Dove Vai”; w 1987 r. na singlu został wydany przebój „Bandiera La Playa Del Sol”, a rok później album „La Piazza”. Inne znane utwory to „Baby Baby (You Held My Hand)” i „Don’t Let Me Down”. W 1985 r. założył własną wytwórnię Sasch Records. Mino Siciliano był kompozytorem i producentem nagrań dla innych wykonawców (np. Divo „We Can’t Go On”). Został także producentem wydanego z okazji olimpiady w Seulu w 1988 r. utworu „Go For Gold” projektu The Winners, który na długo zagościł na niemieckiej liście przebojów, dotarł także do jej szczytu. W 1995 r. został wydany minialbum nagrany wspólnie z Lindą Jo Rizzo.

Kartka z kalendarza - 1 marca



Jego pierwszym sukcesem było wygranie konkursu młodych talentów w 1980 r. organizowanego przez Radio Luxembourg i w konsekwencji nagranie pierwszego singla „Judy”. Przez 4 kolejne lata wydał 8 singli śpiewanych w języku niemieckim, wśród których były produkcje G. G. Andersona, a także wersje utworów F. R. Davida „Was Macht Das Schon” i Real Life „Heißkalter Engel”, do których zaśpiewania namówił go Dieter Bohlen. Oczarowany głosem Andersa zaprosił go do dalszej współpracy. W 1984 r. ukazał się pierwszy utwór zaśpiewany po angielsku „Catch Me I’m Falling” (także cover F. R. Davida) wydany pod pseudonimem Headliner. W tym samym roku powstał zespół Modern Talking i został wydany pierwszy singel „You’re My Heart, You’re My Soul”, który podobnie jak kolejne single i albumy osiągnęły szczyty list przebojów w wielu krajach świata. W 1987 r. grupa się rozpadła, po czym Anders kontynuował karierę solisty. W tym czasie nagrał 7 albumów (w tym pierwszy solowy "Different" z 1989 r.), które były nisko notowane na niemieckich listach – z nich pochodzą takie utwory jak „Love Of My Own”, „One Thing”, „Soldier” i „Standing Alone” (jako Invisible 2 – duet z Glennem Medeirosem). W międzyczasie występował też jako Chris Copperfield, Phantomas i Chain Reaction. W 1998 r. reaktywowany został zespół Modern Talking, a po kolejnym rozpadzie w 2003 kontynuuje karierę solową. Wśród najnowszych nagrań znajdują się „Independent Girl”, „King Of Love”, „The Night Is Still Young” (duet z Sandrą Cretu) i „Gigolo” (jako projekt Anders/Fahrenkrog). Często koncertuje w Polsce.

---

W latach 70. występował w zespołach Half Pint Hogg i Fusion. W 1983 r. wydał swój pierwszy solowy singel „I Won’t Let The Sun Go Down On Me” (z albumu „Human Racing”), który odniósł sukces w Szwecji, Norwegii, Szwajcarii i Holandii. Dopiero jego reedycja rok później dotarła do 2. miejsca w jego rodzimej Wielkiej Brytanii. Innymi przebojami, które gościły na wysokich pozycjach w wielu krajach były: „Wouldn’t It Be Good” wydany na tym samym albumie oraz „The Riddle”, tytułowy z drugiej płyty (scoverowany wiele lat później przez Gigi D’Agostino). Wystąpił także na koncercie Live Aid w 1985 r. Pozostałe single jak i późniejsze albumy nie odniosły już tak znaczącego sukcesu. Po roku 1990 skupił się na komponowaniu utworów dla innych artystów. Jednym z nich był nagrany w 1991 r. utwór „The One And Only”, który wykonywał Chesney Hawkes. Utwór ten także odniósł duży sukces międzynarodowy, znany jest w Polsce z coveru Stachursky’ego pt. „Typ Niepokorny”. Jego solowe produkcje przeszły bez echa.

Kartka z kalendarza - 3 marca



Jego kariera jako DJ-a zaczęła się w wieku 20 lat na wybrzeżu Adriatyku. W 1977 r. zastąpił Claudio Casalini’ego za konsolą słynnego rzymskiego klubu Easy Going. Taką samą nazwę nosił zespół, w którym był wokalistą. Grupa ta wylansowała przebój „Baby I Love You” popularny także poza granicami Włoch. W 1982 r. m.in. z bratem Peter’em (Pietro) Micioni’m założył zespół Traks, którego singel „Long Train Running” osiągnął spory sukces i tym samym zapoczątkował erę gatunku później nazwanego italo-disco. Bracia byli znani także jako P&P Micioni oraz PM². W tym samym roku wydał także 2 single („Not Love” i „Black Devil”) pod pseudonimem Trilogy. Paul był producentem i kompozytorem m.in. utworu „Master Piece” (także 1982), pierwszego singla Gazebo, którym ten zapoczątkował swoją międzynarodową karierę. Był także producentem dla takich artystów jak Gary Low i Mike Francis. W ostatnich latach założył wspólnie z bratem oraz Claudio i Massimo Zuccaroli’mi wytwórnię Twilight Records, która wydaje archiwalne nagrania z włoskiego radia RAI, Paul jest jej dyrektorem artystycznym.

---

Dziś także swoje 54. urodziny obchodzi norweska wokalistka Anita Hegerland urodzona w Sandefjord (na pd.-zach. od Oslo), znana m.in. z utworów "Pictures In The Dark" i "Innocent", które ukazały się na płytach Mike'a Oldfielda.

Kartka z kalendarza - 4 marca



Pierwszy amatorski zespół założył w połowie lat 60-tych wraz ze szkolnymi kolegami.Rok później został frontmanem grupy The Sunsets i przyjął pseudonim Shakin' Stevens. W 1977 r. opuścił The Sunset by rok później nagrać swój pierwszy solowy krążek pt."Shakin' Stevens". Popularność i miano rockandrollowej ikony zyskał w latach 80-tych. Singiel z 1981 r. "This Ole House" oraz wydana w tym samym czasie płyta "Shaky" zajęły pierwsze miejsca na brytyjskiej liście przebojów. Artysta wylansował ponadto takie hity jak "You Drive Me Crazy", "Cry Just A Little Bit", "Breaking Up My Heart", "Oh Julie", "Teardrops", "Merry Christmas Everyone" i wiele innych. W 1984 r. nagrał przebój "A Rockin' Good Way" w duecie z Bonnie Tyler. Ostatni do tej pory album "Red Hot And Rockin' " ukazał się w 2011 r.. Z ciekawostek: miał dziesięcioro rodzeństwa, w czasie koncertów zawsze nosił białe buty, a w ostatnich latach często występuje w Polsce.

---

Przygodę z muzyką zaczął w 1973 r. w zespole Magdalene, gdzie zastąpił Davida Coverdale'a, który odszedł do Deep Purple. Cztery lata później rozpoczął karierę solową, a pierwszy album "Whatever Happened To Benny Santini?" z 1978 roku zdobył status złotej płyty w USA. Najwyższą popularność osiągnął jednak na przełomie lat 80-tych i 90-tych, gdy ukazały się przeboje takie jak "Josephine" (na cześć narodzonej córki), "The Road To Hell", "Auberge", "Looking For The Summer", "On The Beach", "I Can Hear Your Heartbeat" czy "Driving Home For Christmas". W 2011 r. została wydana jego jak na razie ostatnia płyta "Santo Spirito Blues". Ciekawostki: w czasie kariery sprzedał ponad 30 milionów płyt. Jest także kierowcą wyścigowym, znał m.in. Ayrtona Sennę dla którego napisał utwór "Saudade" po jego śmierci.

---

Dziś także swoje 70. urodziny obchodzi szwajcarski muzyk Dieter Meier urodzony w Zurychu, wokalista duetu Yello, znanego z takich utworów jak „Oh Yeah” i „The Race”.

Kartka z kalendarza - 7 marca



Przygodę z muzyką zaczynała w rockowych zespołach Felony i Next. W 1985 r. po ukończeniu studiów rozpoczęła solową karierę wydając singiel "I'm The One You Want" pod nazwą Les Lee. Popularność zyskała pod koniec lat 80-tych, gdy pod pseudonimem Taylor Dayne w 1987 r. wylansowała przebój "Tell It To My Heart" (m.in. nr 1 w Niemczech). Rok później ukazał się pierwszy album o tym samym tytule. Ponadto jest autorką takich hitów jak "Prove Your Love", "With Every Beat Of My Heart", "Love Will Lead You Back", "Don't Rush Me" czy "l'll Be Your Shelter". Ma w dorobku 5 popowych płyt, z czego jak dotąd ostatnia "Satisfied" pochodzi z 2008 r. Oprócz śpiewania pisze teksty piosenek i zajmuje się aktorstwem.

---

Dziś także przypada 27. rocznica śmierci amerykańskiego wokalisty Divine'a, a właściwie Harrisa Glenna Milsteada znanego z takich przebojów jak "You Think You're A Man", "Love Reaction" czy "I'm So Beautiful" ...

---

Również dziś przypada 30. rocznica wydania singla „We Are The World”, wykonywanego przez projekt USA For Africa, w którym brało udział 21 znanych artystów. Utwór został napisany przez Michaela Jacksona i Lionela Richi’ego jako pomoc dla głodujących ludzi w Afryce.

Kartka z kalendarza - 12 marca 2015



W latach 70. studiował architekturę, lecz studia porzucił. Swoją karierę zaczynał jako aktor, jednak otrzymywał mało znaczące role (m.in. w filmie „Dawno temu w Ameryce”). W 1983 r. wydał singel „Dolce Vita” (słowa do niego napisał Gazebo), dzięki któremu stał się rozpoznawalny. Utwór gościł przez wiele tygodni na listach przebojów m.in. w Austrii (2. miejsce), Szwajcarii i Niemczech (3. miejsce), Wielkiej Brytanii (5. miejsce), a także w Holandii i Japonii. W Danii zdobył status platynowej, we Francji i Hiszpanii złotej, a w Niemczech i Wlk. Brytanii srebrnej płyty. Utwór ten promował jego debiutancką i jak do tej pory jedyną płytę „Ryan Paris”. Kolejne single nie przyniosły jednak spodziewanego sukcesu. Wyjątkiem był wydany w 1994 r. singel „Mr. Jones”, który zdobył status platynowej płyty w Hiszpanii i Portugalii. Inne znane utwory z tamtego okresu to m.in. "Paris On My Mind", "Fall In Love", "Besoin D'Amour"... Single wydane w ostatnich latach, „I Wanna Love You Once Again” (2010), „Parisienne Girl” (2012) i „Sensation Of Love” (2013) zdobyły sporą popularność w stacjach radiowych propagujących muzykę dyskotekową lat 80. na całym świecie (w tym w Radiu ItaloDance.pl). Ostatni z wymienionych został wydany parę miesięcy wcześniej także w Bułgarii śpiewany przez lokalną gwiazdę Miro.

---

Grać na gitarze nauczył się już w wieku 11 lat. Od 60. lat grał w lokalnych zespołach, pracował także jako muzyk studyjny dla niemieckich artystów popowych. W 1976 r. rozpoczął karierę solową, już jego pierwszy singel „Verde” stał się hitem na listach przebojów w Szwajcarii (1. miejsce), Niemczech (3. miejsce), Austrii (4. miejsce), a płyta, z której utwór ten pochodził „Ricky King Plays Fantastic Guitar Hits” dotarła w Belgii i Holandii do 5. miejsca. Wydany w 1978 r. album „20 Welthits im Gitarrensound” zdobył w Niemczech status platynowej płyty. W 1981 r. wydał płytę „Happy Guitar Dancing” we współpracy z Dieterem Bohlenem (pierwsza złota płyta w jego karierze). Najbardziej znane utwory Ricky’ego Kinga to „La Rêve”, „Halé, Hey Louise”, „Ahoi Ay Ay Capt’n”, „Fly With Me To Malibu” (1982, ostatni notowany na listach przebojów), „Agadir” i „Duwaiyana”, w sumie sprzedał ponad 6 milionów płyt.

Nawiązując do dzisiejszego jubilata, w naszej galerii znajdują się zdjęcia z koncertu Ryana Parisa - Niechorze, 17 VII 2014 (i wspólnego spotkania wakacyjnego przy okazji) ;)
http://italodance.pl/mgallery.html;sa=item;id=1213 (grupowe)
i pozostałe z folderu: http://italodance.pl/mgallery.html;sa=album;id=36

Kartka z kalendarza - 14 marca 2015



W 1975 r. wydał swój pierwszy solowy singel „Vivo”, pod koniec roku założył grupę Crisalide wraz z przyjaciółmi m.in. Luciano Ninzatti’m, z którym w latach późniejszych wielokrotnie współpracował. W 1979 r. ukazał się jego solowy album „Suspicion”. W 1980 r. ukazuje się debiutancka płyta Kano, jednego z pierwszych zespołów grających w stylu italo-disco, w którym był producentem, kompozytorem i keyboardzistą, tworzyli go także wspomniany Ninzatti i Mateo Bonsatto. Grupa była notowana na listach we Włoszech, Niemczech, Szwajcarii a nawet Stanach Zjednoczonych, znana jest z takich utworów jak „Another Life” (największy przebój), „Can’t Hold Back (Your Lovin’)”, „Baby Not Tonight”, „Queen Of Witches” i „Ikeya Seki”. W 1982 r. także z Ninzatti’m założył zespół Pink Project znany m.in. z kompozycji „Disco Project” (medley utworów Pink Floyd - „Another Brick In The Wall” oraz Alan Parsons Project - „Sirius” i „Mammagamma”) i innych podobnych medley'ów, a także „Amama”, „Hypnotized”… Inne utwory, w których „maczał palce” to m.in. „Wojtyla Disco Dance” (Franky The Flying Dutchman…), „Plastic Doll” (Dharma), „Dance Forever” (Gaucho), „Bad Girl”, „When I’m In Love” (Sphinx), „Central Park” (Jonathan Gable) i „Taxiii!” (Francesco Salvi).

Kartka z kalendarza - 15 marca 2015



Zaczynała jako modelka, ale od 1986 r. była prezenterką programów telewizyjnych dzięki czemu poznała DJ-a i producenta Claudio Ceccheto. W tym samym roku wyprodukował on dla niej debiutancki singiel "Sexy Girl" będący przebojem m.in. we Włoszech i Niemczech. Rok później ukazał się wielki przebój, który przyniósł jej międzynarodową sławę "Boys (Summertime Love)" z pierwszego albumu pt. "Sabrina". Utwór zawierał kontrowersyjny teledysk (skąpo ubrana piosenkarka w basenie), zakazany początkowo w Wielkiej Brytanii. W 1988 r. przy współpracy z triem producenckim Stock, Aitken & Waterman powstała druga płyta pt. "Super Sabrina" z takimi hitami jak "All Of Me (Boy Oh Boy)", "My Chico" czy "Like A Yo Yo". W 2010 ukazała się kompilacja przebojów i remiksów "Erase/Rewind - Official Remix", a w zeszłym roku ostatni jak dotąd singiel pt. "Colour Me". Artystka próbowała także sił w aktorstwie, w 2008 r. wystąpiła na "Sopot Festivalu", a 3 lata temu na koncercie "Disco Fever" w Kołobrzegu.

Kartka z kalendarza - 16 marca 2015



W 1985 roku w Hanowerze razem z Rickiem J. Jordanem (Hendrikiem Stedlerem), swoją siostrą Britt Maxime i Slinem Thompsonem założył niemiecki synthpopowy zespół Celebrate The Nun, którego był wokalistą. Razem nagrali 2 albumy - "Meanwhile" (1989 r.) oraz "Continuous" (1991 r.) z których pochodzą takie hity jak pierwszy singiel "Ordinary Town", "Will You Be There" czy "She's A Secretary". W 1993 r. grupa została rozwiązana, a w grudniu tego roku H.P.Baxxter, jego kuzyn Ferris Bueller i Rick J. Jordan utworzyli popularną grupę  Scooter grającą muzykę z gatunku dance, trance, happy hardcore, rave i techno. Geerdes został jej wokalistą i frontmanem. W tym samym czasie był członkiem projektu The Loop, specjalizującym się w remixach, który zakończył działalność w 1998 r. W zeszłym roku ukazał się ostatni jak dotąd album Scootera pt. "The Fifth Chapter".

Kartka z kalendarza - 18 marca 2015



Już jako dziecko przejawiała talenty muzyczne. W wieku 5 lat zaczęła grać na pianinie, zajmowała się śpiewem i tańcem, występowała na Broadway'u oraz w programach telewizyjnych, nagrała płytę w języku hiszpańskim i album z bożonarodzeniowymi piosenkami. Sławę i nagrody przyniosła jej rola w musicalu "Fame" z 1980 r. w którym zaśpiewała tytułowy utwór "Fame" nagrodzony Oscarem oraz inny hit - "Out Here On My Own". W 1982 r. wydała pierwszy w dorosłej karierze album pt. "Anyone Can See", a rok później nagrała soundtrack do filmu "Flashdance" pt. "Flashdance ...What A Feeling". Utwór zebrał liczne nagrody i 6 tygodni okupował szczyt amerykańskiej listy przebojów. W tym czasie powstała druga płyta pt. "What A Feelin' " z przebojami "Why Me?" i "Breakdance". Również w tym roku zaspiewała ścieżkę pt. "The Dream (Hold On To Your Dream)" do filmu "D.C. Cab". Ostatni jak dotąd krążek "Carasmatic" ukazał się w 1987 r. Na początku XXI wieku artystka współpracowała z różnymi DJ-ami nagrywając nowe wersje "What A Feeling".

Kartka z kalendarza - 22 marca 2015



W 1982 r. wraz z Markusem Löhrem i Klausem Hirschburgerem założył trio Hubert Kah, w którym był wokalistą, keyboardzistą i kompozytorem. Już pierwsza płyta „Meine Höhepunkte” zdobyła sukces w Niemczech, a pochodzący z niej singel „Sternenhimmel” status złotej płyty. W 1984 r. grupa podjęła współpracę z Michaelem Cretu, czego efektem była płyta „Goldene Zeiten” i jej anglojęzyczna wersja „Tensongs”, która zdobyła popularność także w innych krajach Europy i świata. To właśnie z niej i następnej, „Sound Of My Heart” pochodzą największe przeboje: „Angel 07”, „Limousine”, „Something I Should Know”, „Military Drums” i „So Many People”. Grupa zakończyła działalność w 1990 r. z powodu problemów zdrowotnych Kemmlera. Następne płyty, „Hubert Kah” w stylu pop z 1996, „Seelentaucher” z 2005 i „Wilkommen In Leben” z 2014, nie powtórzyły sukcesów z lat 80. Kemmler jest współkompozytorem największych przebojów Sandry Cretu, a także utworów dla Inker & Hamilton, Münchener Freiheit i Two Of Us, a także m.in. „Love Spy” Mike’a Mareena i „Different Story” Petera Schillinga.

Kartka z kalendarza - 23 marca 2015



Jako nastolatek razem z ojcem przeniósł się do Cleveland, gdzie poznał Benjamina Orra (Benjamina Orzechowskiego) grającego w lokalnym zespole. Porzucił naukę i razem występowali w zespołach Milkwood oraz Richard And The Rabbits. Następnie założył nowofalowy zespół Cap'n Swing, który w 1976 r. został przemianowany na grupę The Cars. Ocasek został jej wokalistą wykonując większość utworów, gitarzystą rytmicznym i kompozytorem, natomiast Benjamin Orr basistą i wokalistą na reszcie utworów. Pierwszy ich album pt. "The Cars" ukazał się w 1978 roku. Do 1987 r. nagrali w sumie 6 albumów z największym hitem "Drive" z 1984 r. oraz takimi jak "Heartbeat City", "Why Can't I Have You" czy "Tonight She Comes". W między czasie od 1982 r. artysta nagrał 8 solowych albumów (ostatni pt. "Nexterday" w 2005 r.). W 1988 roku zespół został rozwiązany i reaktywowany w 2010 roku (bez Orra który zmarł w 2000 r.). Wówczas Ocasek dołączył do starego składu i 10 maja 2011 r. ukazała się ostatnia jak dotąd płyta pt."Move Like This". Poza tym muzyk jest także producentem dla innych wykonawców, m.in.napisał książkę pt. ""Lyrics And Prose" z tekstami utworów solowych i The Cars, a od 1989 r. jego żoną jest czeską modelka i aktorka Pauliną Porizkovą, którą poznał...na planie teledysku do "Drive".

Kartka z kalendarza - 24 marca 2015



W latach 60. był wokalistą popularnego w Szwecji zespołu Ola & The Janglers. W 1979 r. wraz z Timem Norellem i Ulfem Wahlbergiem wysłali swoje kompozycje do Melodifestivalen, krajowych preselekcji do Eurowizji. Sukcesu nie odnieśli, ale postanowili kontynuować współpracę tworząc grupę Secret Service. W tym samym roku ukazał się ich pierwszy album „Oh Susie”, który zdobył w Szwecji status złotej płyty, a tytułowy singel dotarł do miejsca 1; stał się hitem także w innych krajach Europy i świata. Także wydany w w 1982 r. singel „Flash In The Night” z albumu „Cutting Corners”, podbił listy przebojów w całej Europie. Inne przeboje zespołu to: „Ten O’Clock Postman”, „Ye-Si-Ca”, „L.A. Goodbye”, „Don’t You Know, Don’t You Know”. W 1985 r. grupa była gościem specjalnym festiwalu w Sopocie. Rok później Oson i Agnetha Fältskog wydali singla „The Way You Are”, który także zdobył szczyt szwedzkiej listy przebojów. W połowie lat 80. został producentem dla innych artystów, działał m.in. w spółkach producenckich Megatrio i Norell-Oson-Bard. W 1992 r. założył wytwórnię Stockholm Records. W 2007 r. Secret Service został reaktywowany, jednak bez udziału Håkanssona.

---

W wieku 17 lat po rozwodzie rodziców wyprowadziła się z domu i usamodzielniła. Zaczynała w 1979 r. jako wokalistka grupy The Stripes. W 1982 r. powstał zespół „Nena” (Nena-Band), w skład którego wchodził m.in. Uwe Fahrenkrog-Petersen. W tym samym roku został wydany pierwszy singel „Nur Geträumt”, który zyskał sukces dopiero po występie w programie „Musikladen”, utwór dotarł do miejsca 2. na niemieckiej liście przebojów. W 1983 r. został wydany album „Nena” zawierający m.in. największy jej przebój, antywojenny protest-song „99 Luftballons”, w wersji angielskiej wydanej rok później „99 Red Balloons”. Utwór ten dotarł do miejsca 1. list przebojów w wielu krajach na świecie, w Polsce na Liście Przebojów Trójki PR, do miejsca 23. Wysokie miejsca zajmowały także utwory: „Leuchtturm”, „? (Fragezeichen)” i „Irgendwie, Irgendwo, Irgendwann”. Po wydaniu łącznie 4 albumów, w 1987 r. Nena-Band się rozpadł, wkrótce potem Gabriele rozpoczęła karierę solową. Jednak żaden z 6 kolejnych albumów, ani promujących je singli nie zajmował wysokich pozycji na listach nawet w Niemczech. Ponownie Nena odniosła sukces w 2003 r. po wydaniu albumu „Nena feat. Nena” i singla „Anyplace, Anywhere, Anytime” nagranego z Kim Wilde (angielska wersja „Irgendwie…”). Wokalistka nagrywa do dziś z różnymi wynikami na listach przebojów.

Kartka z kalendarza - 25 marca 2015



Już w wieku 2 lat zaczął naukę gry na pianinie, później śpiewał w akademickim chórze. Jako 15-latek był pianistą w miejscowym pubie występując w zespole The Corvettes - późniejszym Bluesology. W 1968 r. rozpoczął karierę solową, zmieniając nazwisko na Elton John pochodzące od saksofonisty Eltona Deana i wokalisty Longa Johna Baldry'ego - członków Bluesology, a Bernie Taupin stał się autorem tekstów wszystkich jego piosenek. Pierwszy album "Empty Sky" ukazał się w 1969 r. Kolejny pt."Elton John" wydany rok później przyniósł mu popularność, pozycje na szczytach list przebojów i uzyskał status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych, a utwór "Your Song" stał się przełomem w jego karierze. Następne płyty powieliły ten sukces zyskując miano złotych lub platynowych. Z krążka "Goodbye Yellow Brick Road" z 1973 r. pochodzi wielki hit "Candle In The Wind". W dekadzie lat 80-tych wylansował takie przeboje jak "I'm Still Standing", "Sad Songs (Say So Much)", "Nikita", "Sacrifice" czy "Blue Eyes". Z kolei w 1994 r. skomponował i wykonał utwór "Can You Feel The Love Tonight" do ścieżki dźwiękowej z filmu "Król Lew" za który otrzymał Oscara. We wrześniu 2013 r. pojawiła się jak dotąd ostatnia płyta artysty pt."The Diving Board" z singlem "Home Again".

Kartka z kalendarza - 27 marca 2015



Połowę lat 70-tych spędził jako perkusista podróżując po Europie, Dalekim Wschodzie, Azji i Stanach Zjednoczonych. W 1977 r. dołączył do Lipschitz Orchestra, a 2 lata później razem z grupą Yello nagrał ich pierwszy album "Solid Pleasure", który ukazał się w 1980 r. W tym samym roku razem z Kurtem Maloo i Philem Manzanera założył jazzowe trio Ping Pong. W 1983 r. w Zurychu razem z Maloo stworzyli popowy duet Double. Haug był jego klawiszowcem i perkusistą, a Maloo gitarzystą i wokalistą. W tym czasie powstał debiutancki album "Nanningo", natomiast następny pt. "Blue" z 1985 r. został wydany w ponad 50 krajach i zawierał największy ich hit "The Captain Of Her Heart". W 1987 r. ukazał się trzeci krążek "Dou3le" z gościnnym udziałem polskiego jazzmana Michała Urbaniaka, po czym Haug opuścił grupę. Współpracował z telewizją i tworzył muzykę filmową. Pod koniec lat 90-tych Kurt Maloo i Felix Haug reaktywowali Double w celu nagrania materiału na 20-lecie zespołu. Niestety plany te pokrzyżowała nagła śmierć Felixa - zmarł na zawał serca w 2004 r.

Kartka z kalendarza - 29 marca 2015



Jest samoukiem, jako 6-latek zaprezentował publicznie swoje pierwsze kompozycje. W 1968 r. po przeprowadzce do Paryża razem z Demisem Roussosem i Lukásem Siderásem występował w grupie Aphrodite’s Child. W 1974 r. wydał swój pierwszy solowy album „Earth”, a 6 lat później nagrał kilka albumów z wokalistą grupy Yes, Jonem Andersonem (Jon And Vangelis). Z tej współpracy pochodzi m.in. utwór „I’ll Find My Way Home”, który zajął 1. miejsce w pierwszym notowaniu listy przebojów „Trójki” PR. W 1982 r. dostał Oscara za muzykę do filmu „Chariots Of Fire” („Rydwany Ognia”), był też kompozytorem muzyki do takich filmów jak „Blade Runner” („Łowca Androidów”), „Antarctica”, „Bounty”, filmów dokumentalnych Jacquesa Cousteau oraz „1492. Conquest Of Paradise” („1492. Wyprawa Do Raju”), który dotarł do miejsca 1. list przebojów w wielu krajach. Jest jednym z najbardziej znanych twórców muzyki elektronicznej (nie tylko do filmów), w swoim dorobku ma ponad 30 albumów, aktywny do dziś.

---

Dziś przypada także 20. rocznica śmierci frontmana grupy Baltimora, Jimmy’ego McShane’a.

Kartka z kalendarza - 1 kwietnia 2015



Zanim zaczęła karierę piosenkarki, była modelką w Mediolanie. Wkrótce potem wróciła na studia do Nowego Jorku. Tam też spotkała Bobby’ego Orlando, dzięki któremu stała się wokalistką w zespole The Flirts. Nagrała z nimi jedną płytę „Born To Flirt” w 1983 r. oraz kilka singli m.in. „Passion” (4. miejsce w Niemczech i Szwajcarii, 21. w USA, 22. w Holandii) oraz „Danger” i „Helpless (You Took My Love)” również notowane na listach. W międzyczasie w 1984 r. przeprowadziła się do Niemiec. Po opuszczeniu zespołu w 1985 r. rozpoczęła karierę solistki we współpracy m.in. z Tessem (Fancy’m), wydała m.in. single „Fly Me High”, „You’re My First, You’re My Last”, „Heartflash (Tonight)”, „Perfect Love” i nową wersję „Passion”. W latach 2000-2008 r. w Monachium prowadziła własną restaurację „Piazza Linda” z muzyką na żywo. Co jakiś czas na rynku ukazują się nowe nagrania we współpracy z Del Faro, Ryanem Parisem i Fancy’m oraz covery znanych utworów z lat 80. w jej wykonaniu.

---

Zanim założył zespół Klincz występował w zespołach bigbeatowych. W 1984 r. razem z kolegami wydał pierwszą płytę zespołu „Gorączka” utrzymaną w bardziej rockowym stylu. Rok później ukazała się kaseta „Dla Ciebie Staczam Się”, a w 1988 r. płyta „Jak Lodu Bryła” utrzymane w stylu new romantic - new wave z podobnym materiałem. Na kasecie ukazał się m.in. singlowy utwór z 1985 r. „Latarnik”, natomiast na płycie z 1988 r. utwory „Wspomnienia Zmywa Deszcz” i 2 nagrania z wokalem Urszuli: „Pod Latarnią” i „Koty”. Jest kompozytorem wielu utworów w wykonaniu m.in. Kabaretu Tey, Krzysztofa Krawczyka, Urszuli i Magdy Dureckiej. W 1991 r. razem z Andrzejem Kosmalą założył firmę wydawniczą K&K Studio.

---

Kartka z kalendarza - (Prima Aprilis) ;)



Największe sukcesy odnosił w latach 50. i 60., kiedy to nagrał swoje największe przeboje m.in. „Blue Suede Shoes”, „Love Me Tender”, „Are You Lonesome Tonight?”, „Viva Las Vegas” i inne. Po niepowodzeniach lat 70. nawet krążyły pogłoski o jego śmierci, jednak okazały się one nieprawdziwe. Kolejne jego sukcesy przypadły na lata 80., wtedy to skomponował wiele nagrań utrzymanych w stylu italo/euro disco, m.in. „I Like Chopin”, „Colder Than Ice”, „Elvarázsolt Éj” i „Touch In The Night”. Niektóre z nich, jak np. „Brother Louie”, „Pocztówka Z Wakacji”, „Slice Me Nice”, „Muh!”, „Secret Land”, „Mon Amie”, „Boys (Summertime Love)”, czy „Don’t Cry Tonight” wykonywał osobiście, chociaż wówczas już ukrywał się pod wieloma pseudonimami (podobnie jak obecnie Kennard Van Der Bijl). Wiele z tych utworów okupowało przez wiele tygodni szczyty list przebojów w wielu krajach m.in. Zimbabwe, Korei Północnej, Zairze, Kambodży i Tadżyckiej SRR, a nawet tak egzotycznych jak Niemcy, Włochy, Wielka Brytania czy USA. Artysta jest aktywny do dziś.

O żesz... <omg> <mdlenie> <mdlenie> <mdlenie>
Elvis rządził w Zimbabwe,tam go przechrzcili tamtejsze plemiona,stamtąd ta "pocztówka z wakacji" do Polski <rotfl>a w Kambodży dziś jest ambasadorem USA <jupi>

Kartka z kalendarza - 2 kwietnia 2015



W 1981 roku razem ze szkolną koleżanką Sarah Dallin oraz przyjaciółką Siobhan Fahey założyły w Londynie popową grupę Bananarama, a Woodward została jej tzw. wokalistką drugiego planu. Tego roku nagrały singiel demo "Aie A Mwana" - cover zespołu Black Blood. Utwór okazał się na tyle dobry, że niebawem podpisały kontrakt z wytwórnią Decca (późniejsza London Records) i w 1983 r. wydały pierwszy album "Deep Sea Skiving". Sławę i popularność przyniósł im jednak hit z 1984 r. "Cruel Summer" z drugiego krążka "Bananarama". W 1986 r. we współpracy z triem producenckim Stock, Aitken i Waterman pojawiła się trzecia płyta "True Confessions". Z niej pochodzi przebój "Venus" - cover Shocking Blue. W następnym roku na albumie "Wow!" pojawił się kolejny hit "Love In The First Degree". W 1988 r. grupę opuszcza Fahey, a jej miejsce zajmuje Jacquie O'Sullivan. 3 lata później ukazał się album "Pop Life". Po odejściu O'Sullivan, Karen i Sarah w duecie nagrały kolejne albumy, a ostatni z nich "Viva" pochodzi z 2009 r., natomiast w 2012 r. pojawił się singiel "Now Or Never". Co ciekawe mężem Woodward jest Andrew Ridgeley - były członek duetu Wham!.

Kartka z kalendarza - 4 kwietnia 2015

Dziś przypada 63. rocznica urodzin Gary'ego Moore'a, brytyjskiego gitarzysty, najbardziej znanego z utworów "Empty Rooms" i "Still Got The Blues". Artysta zmarł 6 lutego 2011 r.

Kartka z kalendarza - 5 kwietnia 2015



Już jako dziecko grała na fortepianie, śpiewała w kościelnym chórze, a mając 6 lat napisała pierwszą piosenkę. Następnie z przyjaciółkami występowała w zespole The Chambers. W wieku 15 lat porzuciła naukę na rzecz kariery muzycznej, a już 2 lata później nagrała pierwszy singiel "Jag Var Så Kär", a także debiutancki album pt."Agnetha Fältskog". W 1972 roku razem z Anni-Frid Lyngstad, Björnem Ulvaeusem i Benny'm Anderssonem założyła legendarną szwedzką grupę popową ABBA. Największe sukcesy i popularność zdobyli w latach 70-tych nagrywając 8 studyjnych albumów i takie hity jak "Mamma Mia", "Dancing Queen", "Money, Money, Money", "Fernando", "Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)" i wiele innych. W 1974 r. jako pierwszy szwedzki zespół z utworem "Waterloo" wygrali Konkurs Piosenki Eurowizji. Z kolei z dekady lat 80-tych pochodzą przeboje jak m.in.: "The Winner Takes It All", "Super Trouper", "Lay All Your Love On Me", "One Of Us", "Happy New Year", "Head Over Heels" czy "Thank You For The Music". Po rozpadzie grupy w 1982 r. Agnetha kontynuowała solową karierę. Z tego okresu pochodzą utwory "One Way Love", "The Angels Cry", "Just One Heart" czy piękna ballada w duecie z Olą Håkanssonem - "The Way You Are". W 1988 r. artystka wycofała się ze sceny muzycznej powracając w 2004 r. z albumem "My Colouring Book". Na rok 2013 przypadła ostatnia jak dotąd jej płyta "A" z singlami "When You Really Loved Someone", "The One Who Loves You Now" oraz "Dance Your Pain Away". W latach 1971-1979 mężem piosenkarki był członek ABBY Björn Ulvaeus.

Kartka z kalendarza - 6 kwietnia 2015




Jest absolwentem berlińskiego konserwatorium muzycznego i jednym z prekursorów miejscowego stylu muzyki elektronicznej. W 1967 r. wraz z trzema kolegami założył grupę Agitation Free, w której był perkusistą, jednak opuścił zespół zanim ten wydał pierwszą płytę. W 1970 r. zastąpił na perkusji Klausa Schulze i został członkiem zespołu Tangerine Dream założonego 3 lata wcześniej przez Edgara Froese. Pierwszym albumem na którym zagrał jest „Alpha Centauri” - razem z nimi wydał 22 płyty. Od tej pory głównym elementem muzyki grupy stały się rytmiczne, pulsujące rytmy syntezatorowe. Po występie w Berlinie Wschodnim (stolicy NRD) zespół zyskał popularność także za tzw. „żelazną kurtyną”. W 1984 r. został wydany dwupłytowy album „Poland - The Warsaw Concert” będący zapisem występu w Warszawie z grudnia poprzedniego roku. W 1987 r. Franke opuścił zespół, a 4 lata później ukazała się jego pierwsza solowa płyta „Pacific Coast Highway”. Jako solista w większości komponował muzykę filmową m.in. do filmu „Uniwersalny Żołnierz” i serialu „Babylon 5”.

Kartka z kalendarza - 7 kwietnia 2015



Swoją karierę zaczynał w projektach Pissoff i Organisation w latach 1967-69. W tym drugim projekcie występował również Ralf Hütter, z którym w 1970 r. założył zespół Kraftwerk. Grał na flecie, który to wspomagał je rozmaitymi efektami dźwiękowymi, a także na syntezatorach i elektro-skrzypcach. W 1974 r. zespół wydał przełomowy album „Autobahn”, a wkrótce potem kolejne: „Radioaktivität / Radio-Activity” i „Trans-Europe-Express”. W tym czasie grupę tworzyli także Wolfgang Flür i Karl Bartos. W 1978 r. został wydany album „Die Mensch-Maschine / The Man-Machine”, z którego pochodzi największy przebój grupy „Das Model / The Model”. Na dwóch koncertach promujących tę płytę zamiast muzyków wystąpiły roboty, były tak wiernym ich odwzorowaniem, że publiczność nie spostrzegła tego od razu. W 1981 r. ukazała się płyta „Computerwelt / Computer World”, wówczas grupa z koncertami zawitała także do Polski. W  1986 r. ukazał się ostatni album przed długą przerwą „Electric Café”. Wiele z tych wydawnictw było wysoko notowanych na listach przebojów, zwłaszcza w Europie. W 2003 r. zespół wydał kolejną płytę „Tour De France Soundtracks”. W styczniu 2009 r. Schneider oficjalnie rozstał się z zespołem.

Ciekawostka, czy wiesz, że:


W dyskografii Tangerine Dream znajduje się jeszcze jedna płyta nawiązująca do naszego kraju "Warsaw In The Sun" także z 1984 r. Jest ona ciekawa także ze względu na jedną rzecz - nie jest okrągła jak większość płyt winylowych tylko... w kształcie Polski!


Zobacz także: http://www.discogs.com/viewimages?release=202423

Kartka z kalendarza - 9 kwietnia 2015



Swoją karierę muzyczną zaczynał w zespołach Gash (1972) i Randy Pie (1973-1977). W 1981 roku w Hamburgu razem z  rumuńskim producentem i klawiszowcem Michaelem Cretu, duńskim gitarzystą Nilsem Tuxenem i niemieckim perkusistą  Reinhardem Tarrachem założyli nowofalowy zespół Moti Special, w którym Thiers został wokalistą. W 1985 r. ukazał się ich album "Motivation" z takimi hitami jak "Cold Days, Hot Nights", "Don't Be So Shy" czy "Stop! Girls Go Crazy". W 1986 r. grupę opuszcza Cretu poświęcając się karierze solowej i produkcji nagrań dla niemieckiej wokalistki Sandry (późniejszej jego żony) jednak w następnym roku razem z Thiersem nagrywa singiel "School's Out" oraz wielki przebój "When Love Is The Missing Word". Pod nazwą Cretu & Thiers w 1988 r. wydają album "Belle Epoque", na którym znajdziemy także takie utwory jak "200 Ways To Heaven" czy "Don't Say You Love Me (Let Me Feel It)". Tissy Thiers do dziś jest aktywny muzycznie, m.in. jako basista nagrywał razem z niemiecką grupą Schiller.

Kartka z kalendarza - 11 kwietnia 2015



Od 1979 roku razem z Olą Håkanssonem, Timem Norellem, Tonnym Lindbergiem, Leifem Paulsénem i Leifem Johanssonem tworzył popularny synthpopowy zespół Secret Service, którego był klawiszowcem grającym na keyboardzie i występującym na tzw. wokalu wspierającym. Razem nagrali 8 albumów studyjnych nagrodzonych m.in. statusami złotych płyt. Pierwszy z nich "Oh Susie" ukazał się w 1979 r. i zawierał debiutancki singiel "Oh Susie". Oprócz niego grupa wylansowała takie przeboje jak "Ten O'Clock Postman", "Ye Si Ca", "Flash In The Night", "Let Us Dance Just A Little Bit More" czy "Don't You Know Don't You Know". W 1988 r. ukazał się album "Aux Deux Magots", a po jego nagraniu zespół zakończył działalność. W 2007 r. nastąpiła reaktywacja grupy, a w 2012 r. ukazał się jak na razie ostatni krążek "The Lost Box". Oprócz występów w Secret Service Ulf Wahlberg jest producentem i promotorem wielu popowych wykonawców w Szwecji.

Kartka z kalendarza - 15 kwietnia 2015



Od najmłodszych lat występowała jako aktorka teatralna. W wieku 17 lat zdobyła drugie miejsce w konkursie fotograficznym dla modelek, wkrótce potem została twarzą gazety "The Sun". W 1986 r. wydała swój debiutancki album „Touch Me” oraz singel „Touch Me (I Want Your Body)”, który okazał się największym w jej karierze przebojem, dotarł do miejsca 1. w wielu krajach. W Wielkiej Brytanii zdobył miejsce 3., natomiast album status srebrnej płyty, z niego pochodzi inny hit „Do Ya Do Ya (Wanna Please Me)”. Kolejny album wydany we współpracy z grupą producencką Stock-Aitken-Waterman „Samantha Fox” przyniósł kolejne przeboje „Nothing’s Gonna Stop Me Now”, „I Surrender (To The Spirit Of The Night)” i „True Devotion”. Z kolejnego albumu „I Wanna Have Some Fun” pochodzą „I Only Wanna Be With You”, „Naughty Girls (Need Love Too)” oraz tytułowy. Następne albumy i single nie przyniosły sukcesów na listach przebojów, małym wyjątkiem okazała się odświeżona wersja „Touch Me” nagrana z Güntherem w 2004 r., która była wysoko notowana na listach w Skandynawii. Ostatni jak do tej pory singel „The Secret”, nagrany wspólnie z Zante Dilemmą pochodzi z 2011 r. Artystka ma także na koncie kilka ról filmowych.

Kartka z kalendarza - 16 kwietnia 2015



Pochodzi z umuzykalnionej rodziny. Po zakończeniu szkoły został malarzem. W 1975 r. zmienił swe artystyczne nazwisko na Kurt Maloo. Wówczas grał na gitarze elektrycznej i występował w zespole Tropoo, a w 1979 r. wydał pierwszy solowy singiel "Giant Lady". Niewiele później poznał Felixa Hauga i razem z Hazelem Pazzim założyli jazzowe trio Ping Pong. Od 1983 r. Maloo i Haug kontynuowali karierę w  popowym duecie Double. Maloo był w nim gitarzystą i wokalistą, a Haug klawiszowcem i perkusistą. W tym czasie nagrali płytę "Nanningo", natomiast w 1985 r. ukazał się pierwszy pełnowymiarowy album "Blue" z największym hitem grupy "The Captain Of Her Heart". Drugi krążek "Dou3le" datujemy na rok 1987. Pod koniec 1988 r. artyści rozpoczęli pracę nad trzecią płytą lecz z powodu różnicy zdań grupa przestała istnieć kilka miesięcy później. Maloo kontynuował karierę solową wydając albumy "Single" (1990) oraz "Soul & Echo" (1995) Z końcem dekady lat 90-tych obaj Panowie reaktywowali Double w celu nagrania materiału na 20-lecie zespołu. Niestety plany te pokrzyżowała nagła śmierć Felixa - zmarł na zawał serca w 2004 r. Dwa lata później ukazała się kolejna płyta Maloo "Loopy Avenue", następnie krążek "Summer Of Better Times" (2009) oraz w zeszłym roku jak dotąd ostatni "What About". Artysta jest także kompozytorem i producentem muzycznym.

---

Kartka z kalendarza - 16 kwietnia 2015



Naukę śpiewu rozpoczęła w wieku 8 lat, a po namowach rodziców rozpoczęła karierę muzyczną. Występowała w zespole The Babysitters gdzie nagrania demo służyły jej jako kampania reklamowa. Dostrzeżona przez producenta Marka S. Berry'ego w lutym 1984 r. nagrała swój pierwszy solowy singiel "All Passion Night" w wytwórni Vanguard Records, a rok później debiutancki album "Alisha" z takimi utworami jak "Too Turned On", "Stargazing" i największym hitem "Baby Talk" (pierwsze miejsce na liście Hot Dance). W 1987 r. ukazał się drugi album  "Nightwalkin" na którym znajdziemy m.in. nagrania "Into My Secret", "Let Your Heart Make Up Your Mind" czy "Do You Dream About Me" (wykorzystany w filmie Mannequin). Krążek nie odniósł jednak wielkiego sukcesu. Trzecia i zarazem ostatnia płyta "Bounce Back" przypada na rok 1990. Jej producent został Michael Jay (m.in  producent i autor "Toy Soldiers " Martiki). Po krótkim rozbracie z muzyką artystka w 1996 r. nagrała singiel "Wherever The Rhythm Takes Me", a w 1999 r. kolejny "You Wanna Be A Star ( Superstar )" ze ścieżki dźwiękowej do filmu Superstar. Z kolei w 2004 r. nieoficjalnie wydany został jej debiutancki singiel "All Night Passion" w wersji Hi-NRG.

Kartka z kalendarza - 17 kwietnia 2015



W niemal wszystkich projektach muzycznych współpracował ze swoim młodszym o rok bratem, Ferdi’m (Ferdinandem) jako Bolland & Bolland lub The Bolland Project. W 1969 r. cała rodzina przeniosła się z RPA do Hagi w Holandii. W 1972 r. nagrali swój pierwszy singel „Wait For The Sun” i album „Florida”, wówczas ich muzyka stylem przypominała twórczość Simon & Garfunkel. Po zmianie stylu na bardziej elektroniczny w 1981 r. wydali album „The Domino Theory”, z którego pochodzi m.in. utwór „You’re In The Army Now” - dotarł on do podium na listach przebojów w Skandynawii i do 9. miejsca w RPA. W 1986 r. ten sam utwór (pod tytułem „In The Army Now”) nagrała grupa Status Quo, stał się on ich największym przebojem zdobywając szczyty list przebojów w wielu krajach (w tym na liście „Trójki” PR). Wśród nagrań, które sami wykonywali znajdują się m.in. „Heaven Can Wait”, „Imagination”, „The Boat” i najbardziej znany „Tears Of Ice”. Rob solowo wydał tylko jednego singla „Liverpool Eyes” w 1982 r. Bracia wyprodukowali m.in. jedyny album Numero Uno „Uno”, albumy Falco „3”, „Emotional”, „Wiener Blut” i „Nachtflug” (z lat 1985-1988 i 1992), a także Suzi Quatro (Oh, Suzie Q) i Fancy’ego (album „Blue Planet Zikastar” z 1995 r.)

Witam,

świetny pomysł wątku. Przyjemnie się czyta wspominając takich piosenkarzy. Przypomina się najlepsze hity. Naprawę ciekawy pomysł.

---

Trener personalny Wrocław - Renata Zomerka (http://zomerska.pl/trener-personalny)

Kartka z kalendarza - 20 kwietnia 2015

Dziś swoje 53. urodziny obchodzi Marco Carluccio z grupy Nemesy znanej z takich utworów jak "I Wanna Dance", "24 Hours" czy "Arabian Sacrifice".

Kartka z kalendarza - 22 kwietnia 2015



W 1966 r. założył swój pierwszy zespół McKinleys, który rozpadł się w 1980 r. po wydaniu pięciu albumów. W 1982 r. został wydany pierwszy singel zespołu Laban, w którym występował wraz z Lecią Jönsson. Był to „Hvor Ska’ Vi Sove I Nat”, duńska wersja utworu „Sarà Perché Ti Amo” (w oryginale Ricchi e Poveri). Pierwsze trzy płyty wydali tylko w ojczystym języku. Kolejną, w 1985 r. nagrali w dwóch wersjach językowych: „Laban 4” po duńsku i „Caught By Surprise” po angielsku. Wtedy też osiągnęli swój międzynarodowy sukces, zdobywając listy przebojów w Skandynawii, Azji Wschodniej, Ameryce Łacińskiej a nawet USA, głównie za sprawą utworu „Love In Siberia” (w wersji duńskiej „Kold Som Is”). W 1987 r. zespół wydał ostatnią płytę, nieco bardziej rockową „Roulette” (w wersji na rynek Danii „Laban 5”). Najbardziej znanymi utworami zespołu są: (w nawiasie duńskie wersje) „Caught By Surprise” („Kun Et Sekund”), „Prisoner Of The Night” („Fange I Natten”), „Gimme Your Name, Gimme Your Number” („Dit Navn, Dit Nummer”), „Donna Donna”, „Ch-Ch-Cherrie” i „Russian Roulette”. W latach 1992-1999 występował w zespole Backseat Boys (od 1995 r. jako Backseat), śpiewał także w chórkach w różnych innych projektach. W 1996 r. zdobył duńską wersję nagrody Grammy w kategorii „Piosenkarz roku”, a w 2006 r. wydał „Memo”, DVD podsumowujące 40-lecie kariery.

---

W 1971 r. jako chórzystka zdobyła główną nagrodę na festiwalu piosenki sakralnej. Rok później jako solistka zdobyła nagrodę na Festiwalu Piosenki Radzieckiej oraz w kategorii debiut na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. W 1980 r. nawiązała współpracę z Budką Suflera, której lider Romuald Lipko skomponował dla niej kilka utworów. Zostały one wydane na dwóch minialbumach (w formacie EP) i jednej płycie (LP) „Iza”. Utwory „Wszystko Czego Dziś Chcę” i „Tyle Samo Prawd Ile Kłamstw” zostały docenione na opolskim festiwalu jedną z dwu głównych nagród i sprzedały się w nakładzie ponad 300 tys. sztuk. Z tych wydawnictw pochodzi także m.in. utwór „Jestem Twoim Grzechem”. Wraz z zespołem Stalowy Bagaż w 1981 r. wydała kolejną EP-kę „Przyda Się Do Kartoteki”, z której pochodzi m.in. „Pieśń O Cegle”, także spory sukces. W 1982 r. ukazał się jej drugi album „Układy” we współpracy m.in. z Aleksandrem Mrożkiem i Janem Borysewiczem. Z niego pochodzą m.in. utwory „Karmazynowa Noc”, „Brylanty” i „Obce Dni”. Także w 1982 r. nagrała wraz z Tadeuszem Nalepą album „Pożegnalny Cyrk”, z utworami krytykującymi stan wojenny, jednak wówczas cenzura nie dopuściła do jego wydania, ukazał się na rynku dopiero w 1993 r. Na emigracji nagrała anglojęzyczny album „Iza Trojanowska” (w Ameryce Płn. pt. „Independence”) wydany w 1991 r., a później jeszcze „Chcę Inaczej” w 1996 r. i „Życia Zawsze Mało” w 2011 r., jednak przeszły one bez echa. Trojanowska jest także aktorką, występuje m.in. w serialu „Klan” od 1997 r.

Kartka z kalendarza - 23 kwietnia 2015



Jest prawdziwą ikoną i legenda muzyki italo disco. Pierwszy znaczący singiel "Yes No Family" napisany przez Enrico Ruggeri'ego nagrał w 1983 r. pod pseudonimem Jock Hattle. Największe sukcesy święcił jednak jako Albert One lansując w dekadzie lat 80-tych takie hity jak "Turbo Diesel", "Lady O", "Heart On Fire", "For Your Love", "Secrets" czy "Hopes & Dreams". W 1988 r. ukazał się jedyny album artysty pt. "Everybody". Poza tym wykonawca występował pod wieloma innymi pseudonimami jak np. Paul Sharada, Humphrey, Malcolm czy Schiffer, brał także udział w takich projektach jak Clock On 5, Funny Twins czy Tom Dollar. Od latach 90-tych tworzył muzykę italodance będącą odmianą eurodance'u opartą na stylizacji italo/euro disco. Z tego okresu pochodzą utwory "This Is Real" (1992), "All You Want" (1993), "Mandy" (1998), "Music" (2002), "Sunshine" (2003) czy "Stay" (2010), a także firmowane jako A.C.One "Sing A Song Now Now" (1999) i "Ring The Bell" (2000). Oprócz śpiewania jest także kompozytorem, producentem muzycznym i DJ-em, a przeboje italo disco i dance wykonuje z AlbertOne Live Band.

Jock Hattle...w tym projekcie udzielał się A.Carpani ale uściślając, z numerem "To Be Or Not To Be" nie miał nic wspólnego a wokal który słyszymy w tym nagraniu należy do Mauro Fariny..chyba że czegoś nie wiem..

albert74, dzięki za czujność i informację - już poprawione!  ;)

Pozdrawiam, El_M   :)

Kartka z kalendarza - 25 kwietnia 2015



W 1985 r. w Londynie razem z założycielem i byłym członkiem grup Depeche Mode i Yazoo Vince'm Clarke'iem utworzył synthpopowy duet Erasure. Wcześniej odpowiedział na zamieszczone w gazecie ogłoszenie, w którym poszukiwano piosenkarza. Wśród wielu kandydatów Clark wybrał właśnie go. Tego samego roku nagrali pierwsze single pt."Who Needs Love Like That" oraz "Heavenly Action", a w 1986 r. ukazał się debiutancki album pt."Wonderland" na którym znajdziemy ich pierwszy wielki hit pt."Oh L'amour". W następnych latach artyści wydali kolejne albumy z takimi przebojami jak "Sometimes", "Victim Of Love", A Little Respect", "Chains Of Love", "Love To Hate You" czy "Always". W zeszłym roku światło dzienne ujrzał ostatni jak dotąd krążek duetu pt."The Violet Flame", a w tym roku trzeci z niego singiel "Sacred". Od początku kariery Bell i Clark sprzedali ponad 20 milionów płyt, natomiast sam Andy Bell w 2005 r. wydał pierwszy solowy album "Electric Blue" oraz singiel "Crazy". Pięć lat później ukazała się jego druga płyta "Non-Stop", a w ubiegłym roku "Torsten The Bareback Saint" - album ze ścieżką dźwiękową do musicalu o tej samej nazwie.

Kartka z kalendarza - 26 kwietnia 2015



Pierwsze jego single ukazały się w 1966 r., kiedy przeprowadził się do Berlina. Często współpracował z tekściarzem Pete’m Bellotte. W 1969 r. wydał singla „Looky, Looky”, który zdobył status złotej płyty, kolejne spore sukcesy odniosły m.in. „Son Of My Father” z 1971 r., „From Here To Eternity” z 1977 r. i „Chase” z 1978 r. Ten ostatni promował album „Midnight Express” będący ścieżką dźwiękową filmu o tym samym tytule, za który zdobył Oscara i Złoty Glob. W latach 70. założył wytwórnię Oasis i studio nagraniowe Musicland Studios, w którym nagrywało wielu artystów m.in. Electric Light Orchestra i Queen. Pod koniec dekady wydawał płyty jako Munich Machine. W 1984 r. został producentem nowej wersji niemego filmu „Metropolis” z 1926 r., do którego skomponował także ścieżkę dźwiękową (m.in. Freddie Mercury „Love Kills” i Bonnie Tyler „Here She Comes”). W 1985 r. razem z wokalistą The Human League wydał płytę „Philip Oakey & Giorgio Moroder”, którą promował przebój „Together In Electric Dreams” do filmu „Elektryczne Sny”. Wiele z jego komopozycji promowało ścieżki dźwiękowe filmów, m.in. takie przeboje jak Blondie „Call Me” („Amerykański Żigolak”), Dawid Bowie „Cat People (Putting Out Fire)” („Ludzie-Koty”), Irene Cara „Flashdance… What A Feelin’” („Flashdance”, nagroda Grammy i drugi Złoty Glob), Limahl „Never Ending Story” („Niekończąca Się Opowieść”), Berlin „Take My Breath Away” („Top Gun”) i inne. Jest także producentem wielu hitów m.in. Donny Summer „Love To Love You Baby”, „Hot Stuff” oraz utworu promującego igrzyska olimpijskie w Seulu w 1988 r. Koreana „Hand In Hand”.

Kartka z kalendarza - 1 maja 2015

Dziś przypada 11. rocznica śmierci Felixa Hauga znanego z występów w grupie Double oraz współpracy z zespołem Yello.

Kartka z kalendarza - 3 maja 2015



Przez większość życia mieszkał w Montrealu, pierwsze swoje kompozycje nagrał w wieku 18 lat. Swój debiutancki solowy album „Minos” wydał w 1978 r., uważany jest on za pionierskie dzieło muzyki elektronicznej. Po wydaniu kolejnych albumów „De Harmonia Universalia” w 1980 r. i „Vivre Ici Maintenant” w 1981 r., założył zespół Trans-X. Razem z keyboardzistą i programistą Steve’m Wyatt’em nagrał w 1981 r. demo „Living On Video”, Wyatt skomponował także „Digital World”. Po jego odejściu, duet tworzyli Pascal i wokalistka Laurie Gill, z którą wydane zostały w 1983 r. 3 single: „Message On The Radio”, „3-D Dance” oraz „Living On Video” (i francuskojęzyczna wersja „Vivre Sur Vidéo”). Największy sukces zdobył ten ostatni, który zagościł na listach przebojów w wielu krajach: 1. miejsce we Francji, 3. w Walonii (Belgia), 7. w Holandii i 9. w Wielkiej Brytanii. Co ciekawe istnieją dwa albumy „Living On Video”, wydane w 1983 r. i w 1986 r. z identycznymi okładkami, ale (poza wyżej wymienionymi) z inną zawartością. Na singlach wydane zostały też „Ich Liebe Dich (I Love You)” i „Monkey Dance”. Po odejściu Laurie, jej miejsce w zespole zajęła żona Pascala, Denise (występująca jako Lady D). W 1988 r. ukazał się kolejny album „On My Own” i singel „Maria”, jednak nie odniosły już takiego sukcesu. Podobnie było z albumem „Trans-X’Xcess” z 1995 r. W międzyczasie Pascal wydał 3 albumy pod własnym nazwiskiem: „Gregorian Waves”, „Ishtar” i „Renaissance” (1991, 1993 i 2002). W ostatnich latach nastąpiła reaktywacja Trans-X i wydanie albumów „010101” (2001), „The Drag-Matic Album” z singlem „I Want To Be With You Tonight” (2003) i „HI-NRG” (2012). Co pewien czas na rynek wychodzą nowe wersje hitu „Living On Video”.

Kartka z kalendarza - 4 maja 2015



W czasie studiów na UW (filologia angielska) grał w amatorskich zespołach muzycznych, jego pierwszy singel „Dzieci Muzyki / Będzie Niedziela” wydany pod własnym nazwiskiem ukazał się w 1979 r., prowadził także soulowy zespół Magiczna Maszyna. W 1981 r. skomponował utwory „Brylanty” i „Nic Naprawdę” dla Izabeli Trojanowskiej. W 1982 r. zadebiutował jako Kapitan Nemo, uważany jest za prekursora polskiego synth popu / new romantic. Autorem słów większości utworów jest Andrzej Mogielnicki. Pseudonim pochodzi z książek Juliusza Verne’a, którego bohater według rękopisów miał być Polakiem. Utwory z singla (w formacie EP) „Elektroniczna Cywilizacja / Po Co Mówić O Tym?” dotarły do czołówki listy przebojów Jedynki PR (pierwszy z nich do miejsca 1.; zdobył także miejsce 16. w Trójce). W następnych latach ukazywały się kolejne EP-ki: w 1983 r. z utworami „Słodkie Słowo” (wydany z błędnym tytułem jako „Słodkie Życie”) i „S.O.S. Dla Planety”, w 1984 r. „Zimne Kino / Twoja Lorelei” i w 1985 r. „Bar Paradise / Wynurzenie”. Utwory z 1984 r. były wysoko notowane zarówno na liście Jedynki i Trójki PR, a „Twoja Lorelei” jest dzisiaj najbardziej znanym utworem artysty. W 1986 r. ukazał się pierwszy album (LP) „Kapitan Nemo” zawierający m.in. utwory „Wideonarkomania”, „Bar Paradise” i „Samotność Jest Jak Bliski Brzeg”, większość z nich była notowana na liście Trójki. W 1988 r. ukazała się druga płyta (LP) „Jeszcze Tylko Chwila”, a rok później jej anglojęzyczna wersja „In A Little While”. W latach 90. zajął się m.in. tworzeniem muzyki do reklam. W 2002 r. wydał bardziej popowy album „Wyobraźnia”, z którego pochodzi m.in. utwór „Zabierasz Moje Sny”. Ostatni jak dotąd album z 2005 r. „Cywilizacja” zawierał największe przeboje, które artysta wykonywał w 2007 r. podczas trasy koncertowej z okazji 25-lecia.

Kartka z kalendarza - 4 maja 2015



W młodości uczyła się gry na skrzypcach i uczęszczała na zajęcia z baletu, a później śpiewała w szkolnym chórze oraz razem z bratem Jarosławem występowała w domach kultury i klubach studenckich. W 1978 r. założyli razem z jej przyszłym mężem Andrzejem Pietrasem i gitarzystą Markiem Winiarskim pop-rockowy zespół BAJM, którego nazwa odnosiła się do pierwszych liter imion jego członków. Sławę zyskali po zajęciu w tym samym roku drugiego miejsca w Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu utworem pt."Piechotą Do Lata" w kategorii Debiuty. Pierwszy album pt. "Bajm" nagrali w 1983 r. i zawierał on takie przeboje jak "Józek Nie Daruję Ci Tej Nocy", "Różowa Kula", "Co Mi Panie Dasz" czy "Nie Ma Wody Na Pustyni". Grupa wielokrotnie zmieniała swój skład, a w dekadzie lat 80-tych nagrała jeszcze albumy "Martwa woda" (1985), "Chroń Mnie" (1986) i "Nagie Skały" (1988) z których pochodzą m.in. utwory "Małpa I Ja", "Płynie W Nas Gorąca Krew", "Dwa Serca, Dwa Smutki" czy "Jezioro Szczęścia". W roku 1990 ukazała się piąta płyta zespołu pt."Biała Armia" z tytułowym wielkim hitem. Następnie przyszedł czas na kolejne krążki: "Płomień Z Nieba" (1993) z singiel "Ta Sama Chwila", "Etna" (1995), "Szklanka Wody" (2000) z tytułowym utworem oraz nagraniem "Modlitwa O Złoty Deszcz", a także "Myśli I Słowa" (2003) z tytułowym przebojem i piosenką "Noc Po Ciężkim Dniu". Na rok 2012 datuje się ostatni jak dotąd album BAJM-u pt."Blondynka", na którym znajdują się dwa single - tytułowy oraz "Góra Dół". Pierwszy solowy singiel „Hurry My Love” Beata Kozidrak nagrała w 1989 r. lecz nie odniósł on większego sukcesu, a piosenkarka skupiła się na pracy w zespole. W 1998 r. w czasie 20-lecia istnienia BAJM-u ukazał się debiutancki album artystki pt. "Beata". Okazał się on dużym sukcesem i zawierał takie hity jak "Siedzę I Myślę" oraz "Taka Warszawa". W 2005 r. światło dzienne ujrzała druga płyta "Teraz Płynę" z tytułowym singlem. Ponadto piosenkarka jest autorką utworu "Rzeka Marzeń" do filmu "W Pustyni I W Puszczy" oraz wykonała razem z córką Katarzyną Pietras tytułowy utwór do filmu " Stara Baśń. Kiedy Słońce Było Bogiem". W 1993 r. razem z grupą Universe zaśpiewała utwór „Tyle Chciałem Ci Dać” na ich płycie "Być Przy Tobie", jest także autorką tekstu utworu Urszuli "Ten Drugi" z albumu "Dziś Już Wiem" z 2010 r.

---

Kartka z kalendarza - 4 maja 2015



Artystka jest pochodzenia polskiego (ze strony matki) oraz włoskiego (ze strony ojca) i od najmłodszych lat występowała jako aktorka (jako mała dziewczynka zaczynała na scecnie słynnego Brodwayu), chociaż w tej dziedzinie nie odniosła wielu sukcesów (m.in. laureatka kilku niechlubnych "Złotych Malin"). Większe uznanie zyskała jako piosenkarka. Jej pseudonim pochodzi od panieńskiego nazwiska matki - Saturniny Zadorowski, a swój pierwszy solowy utwór "Come Share My Love" nagrała już w 1978 r. W 1982 r. ukazał się jej debiutancki album pt."Pia". Rok później wydała longplaya pt."Rock It Out", a za tytułowy singiel w 1985 r. otrzymała nominację do nagrody Grammy. Na krążku znalazł się także cover Shirley Ellis "The Clapping Song" wykorzystany do filmu "The Lonely Lady". W 1984 r. pojawił się kolejny album "Let's Dance Tonight" z którego pochodzi największy przebój piosenkarki nagrany razem z Jermaine'm Jacksonem "When The Rain Begins To Fall" ze ścieżki dźwiękowej do filmu " Voyage Of The Rock Aliens" (zagrała w nim główną rolę, a Jackson zaliczył w nim jedynie epizod). Utwór okupował pierwsze miejsca na europejskich listach przebojów, w tym przez 4 tygodnie w Niemchech, a duet nagrał także hiszpańską wersję pt. "Y Si Se Pone A Llover". Oprócz niego album zawiera m.in. wspomniane "Rock It Out", "The Clapping Song" oraz "Little Bit Of Heaven" (wykorzystany w niemieckiej komedii muzycznej pt."Der Formel Eins Film").Tytułowy "Let's Dance Tonight" także stał się rozpoznawalnym singlem. Następnie pod swoją opiekę Zadorę wziął słynny Frank Sinatry (także urodzony w Hoboken) i za jego namową nagrała ona kolejne dwa albumy ze światowymi standardami: "Pia & Phil" z Filharmonią Londyńską (1985) oraz "I Am What I Am" (1986). Kolejne płyty "When The Lights Go Out" (1988) oraz ostatnia "Pia Z." (1989) mimo wpspółpracy z innymi producentami nie przyniosły artystce sukcesów.

Kartka z kalendarza - 6 maja 2015



Najbardziej znany z projektu Max-Him oraz ze współpracy z Mauro Fariną i Giuliano Crivellente w trio F.C.F. Był także menedżerem grupy Off („Electrica Salsa”). W Max-Him występował na scenie jako model razem z Guido Feliciani’m, jednak partie wokalnie wykonywał Romano Trevisani – taka sytuacja zdarzała się w wielu innych projektach gatunku. Pierwszy singel „Roadhouse Blues” ukazał się w 1983 r., w sumie grupa wydała łącznie 7 SP-ek i jeden album (LP) „Danger, Danger” w 1986 r. Największą popularność przyniosły single „Lady Fantasy” i „Japanese Girl” obydwa wydane w 1985 r., które wspięły się na niemiecką listę przebojów na miejsca (odpowiednio) 21 i 45. Pozostałe to: „No Escape” (1984), „Melanie” i „Danger, Danger” (obydwa 1986) i „Just A Love Affair” (1987). Trio F.C.F. związane z wytwórnią S.A.I.F.A.M. najbardziej rozpoznawalne jest z utworu „Bad Desire” z 1989 r. (w stylu euro-beat), jednak głównie był to projekt producenta, aranżera i remiksera, często występujących pod nazwą „Aston, Martin, Fadinger” który zdobył popularność głównie w Japonii. W latach 1986-1991 liczba sprzedanych przez nich płyt wyniosła ok. 8 milionów (11 złotych i 3 platynowe). Fadinger był aktywny przez większość życia, zmarł 16 stycznia 2013 r.

Kartka z kalendarza - 7 maja 2015



Karierę muzyczną zaczynała w założonej w 1978 r. grupie Freestyle. Tworzyli ją Tommy Ekman (wokal, fortepian), Joakim Hagleitner (wokal, perkusja), Christer Sandelin (wokal , gitara basowa) i Anders Uddberg (syntezator) oraz od 1979 r. wokalistki Gigi Hamilton i Kayo Shekoni (szybko zastąpiona przez Diane Corinne Söderholm). Zespół nagrał albumy "Fantasi" (1981) oraz "Modiga Agenter" (1982), a także longplaya "Free Style" (1983). Do bardziej znanych utworów zalicza się "Vill Ha Dej", "Fantasi", "Ögon Som Glittrar" czy "Rider Omkring". Chwilę potem na skutek różnicy zdań nastąpił podział grupy. Freestyle zmieniła nazwę na Style, a nowy skład utworzyli Hamilton, Ekman i Sandelin. W 1983 r. wydali album pt."So Chick" a dwa lata później kolejny pt."Visioner". W 1986 r. ukazał się następny krążek tria pt."Heaven No. 7" na którym znalazł się singiel "Dover-Calais" z którym muzycy zajęli 3. miejsce na Melodifestivalen (będącym m.in. etapem krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji). W następnym roku ukazała się czwarta płyta pt."Daylight Robbery" zawierająca m.in. single "Run For Your Life" oraz "Hand I Hand" (także promowany na Melodifestivalen). W 1988 r. przyszła pora na album pt."Question Of Time" na którym znajdziemy największy hit synth-popowego zespołu pt."It''s A Secret" oraz warty podkreślenia singiel "Empty Bed". Z kolei w  1991 r. Hamilton wydała swój pierwszy i jedyny solowy album pt."Gigi Hamilton" z singlami "Joy & Pain (In This Wild, Wild, Wild World", "Bitter Sweet Love", "Angels With Filthy Wings" oraz "How's The World Treating You" chociaż jej pierwszy solowy utwór pt."My Coo Ca Choo" pochodzi już z 1982 r. W 1998 nastąpiła krótka reaktywacja Freestyle i nagranie kompilacji z największymi przebojami grupy.

Kartka z kalendarza - 9 maja 2015



W 1980 r. dołączył do zespołu, który jeszcze wówczas nazywał się Composition Of Sound, po jego sugestii została ona zmieniona na Depeche Mode. Poza nim zespół wówczas tworzyli Andy Fletcher, Martin Gore i Vince Clarke (do 1981 r., później w Yazoo i Erasure) oraz od 1982 do 2005 Alan Wilder. Pierwszy singel „Dreaming Of Me” dotarł tylko do 57. miejsca brytyjskiej listy przebojów, kolejne „New Life” i „Just Can’t Get Enough” promujące album „Speak & Spell” notowane były już w pierwszej 10. Od trzeciego albumu „Construction Time Again” (1983) zmienił się nieco styl zespołu z new romantic na bardziej industrialny, ze względu na wykorzystanie sampli stworzonych ze zwykłych odgłosów otaczającego świata. Do największych przebojów grupy zalicza się m.in. „Everything Counts” z 1983, „People Are People” i „Master And Servant” z 1984, „Shake The Disease” z 1985, „Strangelove” z 1987 (ponownie wydany w 1988) i „Personal Jesus” z 1989. O fali popularności zespołu mogą świadczyć m.in. sprzedaż 2 milionów egzemplarzy płyty „Music For The Masses” (1987), światowe tournée w latach 1987-88, kiedy zagrali 101 koncertów, fenomen płyty „Violator” (1990) z której pochodzi przebój „Enjoy The Silence”, która rozeszła się w ilości 3,5 mln kopii, sprzedaż 48.000 biletów w ciągu godziny na koncert promujący płytę w Los Angeles. Co ciekawe, mimo tego w rodzimej Wielkiej Brytanii i sąsiedniej Irlandii żaden z wydanych singli nie dotarł do miejsca 1., jednak szczyt listy kilkukrotnie osiągnęli w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Włoszech i Polsce. W 1995 r. Gahan próbował popełnić samobójstwo, później miał także problemy z narkotykami i nowotworem. W ostatnim 15-leciu wydał 3 albumy solowe. Grupa Depeche Mode w swoim dorobku ma do tej pory 13 albumów studyjnych (ostatni z 2013 r.) i 7 koncertowych, a także 53 single.

Kartka z kalendarza - 9 maja 2015



Zaczął grać na fortepianie w wieku 4 lat, a w 1964 r. założył pierwszy zespół o nazwie "The Echoes". W 1969 r. razem z jego perkusistą Jonem Smallem założył duet o nazwie Atilla nagrywając rok później album o takim samym tytule. W 1971 r. artysta rozpoczął karierę solową albumem pt."Cold Spring Harbour" oraz singlem pt."She's Got A Way", a 2 lata później zyskał sławę za sprawą utworu "Piano Man" z płyty o tej samej nazwie. Do końca dekady nagrał jeszcze 4 albumy i wydał kilkanaście singli. Z kolei w latach 80-tych największy sukces i rozgłos przyniósł mu przebój "Uptown Girl" z albumu "An Innocent Man" z 1983 r. Z tego okresu pochodzą także utwory jak "A Matter Of Trust", "We Didn't Start The Fire", "Leningrad" czy "I Go To Extrems". W 1993 r. nagrał swój ostatni krążek pt. "River Of Dreams", a 4 lata później oficjalnie zakończył karierę poświęcając się komponowaniu muzyki poważnej i rozrywkowej. W swojej karierze muzyk otrzymał 6 nagród Grammy i 23 do nich nominacje oraz sprzedał ponad 150 milionów płyt, co jest jednym z najlepszych wyników wszech czasów.

Kartka z kalendarza - 12 maja 2015



Przygodę muzyczną zaczął w 1967 roku. Grał na gitarze w grupie Crystals Fragile oraz jako muzyk sesyjny brał udział w nagrywaniu płyt różnych artystów. W 1971 r. grupę odkrył Franco Battiato i razem z nowymi muzykami towarzyszyła mu ona w studiu nagrań i na koncertach, a Mocchetti grał także na albumach innych artystów wydawanych przez wytwórnię Bla Bla. Gdy Battiato opuścił zespół Giancfranco postanowił rozpocząć karierę solową i podpisał kontrakt z wytwórnią Ricordi. W 1978 r. wydał pierwszy album pt."Paisà", wziął udział w Festiwalu Festivalbar z piosenką pt."Cantilena" oraz wykonał ten utwór na Festiwalu Cantagiro. Rok później  wystąpił w Festiwalu w San Remo z utworem pt."Talismano Nero". W 1980 r. ponownie zaprezentował się na Festiwalu Cantagiro tym razem z piosenką pt."Un Amore In Garage". Z kolei w latach 1985-1987 jako Riky Maltese nagrał takie hity jak "All The Night", "Warrior", "Mama" czy "Rainy Day", ponadto współpracował z takimi artystami gatunku italo disco jak Mauro Farina. W 1992 r. pod nowym pseudonimem Matuzalem wydał album pt."Terra Di Nessuno", a 4 lata później razem z Lucą Bonaffinim utworzył grupę Cronache wydając album pt."Minora". Dotknięty poważną rodzinną tragedią zawiesił działalność muzyczną, do której powrócił w 2005 r. z albumem pt."Beta". Na krążku znajdują się jego interpretacje utworów Battiato. W 2007 r. nagrał swój ostatni singiel firmowany pod nazwą Mocchetti pt."Come Come Together" dzięki wytwórni Flashback Records. Artysta zmarł 28 stycznia 2013 roku.

Kartka z kalendarza - 13 maja 2015



Tuż po urodzeniu stracił wzrok. W młodym wieku zaczął naukę gry na instrumentach takich jak fortepian, harmonijka i perkusja. Razem z przyjacielem stworzył duet ulicznych grajków o nazwie "Stevie And John", występujący także na różnych imprezach okolicznościowych. Jako 11-latek podpisał kontrakt z wytwórnią Tamla, a w 1962 r. jako Little Stevie Wonder wydał pierwszy album pt."Tribute To Uncle Ray" z coverami Raya Charlesa. W tym samym roku ukazał sie pierwszy singiel pt."I Call It Pretty Music, But The Old People Call It The Blues". Wydany w 1963 r. singiel pt."Fingertips" zajął pierwsze miejsce na amerykańskiej liście "Billboard Hot 100" czyniąc go najmłodszym wykonawcą któremu to się udało. Duże powodzenie zyskał album z 1972 r. pt."Talking Book" zawierający hity "Superstition" oraz "You Are The Sunshine Of My Life". Inne płyty z tego okresu jak  "Innervisions" (1973) czy "Songs In The Key Of Life" (1976) także przyniosły sukces. W 1984 r. ukazał się album z utworami do filmu "Kobieta W Czerwieni". Jeden z nich pt."I Just Called To Say I Love You" stał się wielkim hitem i rok później przyniósł artyście nagrodę Oscara. Również w 1985 r. ukazał się krążek pt."In Square Circle" z takimi przebojami jak "Part-Time Lover", "Go Home" czy "Overjoyed". Muzyk współpracował także z wieloma innymi artystami. Między innymi grał na harmonijce w utworach "I Guess That's Why They Call It The Blues" Eltona Johna (1983), "There Must Be An Angel (Playing With My Heart)" grupy Eurythmics (1985) czy "Can Not Help Lovin' That Man" na albumie "The Broadway Album" Barbary Streisand (1985). Ponadto także w 1985 r. napisał utwór "I Do Love You" z tytułowej debiutanckiej płyty zespołu The Beach Boys. Wystąpił również w duetach z Paulem McCartney'em w utworze "Ebony And Ivory" (1982) i Michaelem Jacksonem w utworze pt."Just Good Friends" na jego płycie "Bad" (1987). W 2005  roku pojawilł się ostatni solowy album Wondera pt."Time 2 Love" z singlami "So What The Fuss", "From The Bottom Of My Heart", "Shelter In The Rain" oraz "Positivity". W swojej karierze sprzedał on ponad 100 milionów płyt i singli.
 

Kartka z kalendarza - 15 maja 2015



Swoją muzyczną karierę zaczął w wieku 15 lat jako gitarzysta najpierw w zespole Sallyangie ze swoją siostrą Sally, potem w Barefoot razem z bratem Terry’m, a jeszcze później w grupie Kevin Ayers And The Whole World. Keyboardzista tej grupy, David Bedford zachęcał go do stworzenia własnej kompozycji, czego efektem była 25-minutowa suita „Opus One” (później pt. „Part One”). Żadna ze znanych wytwórni nie chciała tego utworu wydać, dopiero Virgin Records, założona w tym czasie przez Richarda Bransona zgodziła się to zrobić. W międzyczasie powstał drugi utwór „Part Two”, obie znalazły się na albumie „Tubular Bells” („Dzwony Rurowe”) wydanej w 1973 r. Okazał się on ogromnym sukcesem, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, gdzie sprzedał się w nakładzie ponad 2,5 mln egzemplarzy (7-krotna platynowa płyta) i przebywał na tamtejszej liście przez 280 tygodni! Początek „Part One” posłużył także jako motyw muzyczny filmu „Egzorcysta”. Kolejne 3 płyty zawierały również utwory instrumentalne: „Hergest Ridge”, „Ommadown” i „Incantations”. Następne albumy z lat 80. zawierają więcej utworów z wokalem artystów, których zapraszał do współpracy. Najbardziej znane utwory z nich to: „Five Miles Out”, „Moonlight Shadow” i „To France” (z Maggie Reilly), „Pictures In The Dark” i „Innocent” (z Anitą Hegerland), „Islands” (z Bonnie Tyler), „Shadow On The Wall” (z Rogerem Chapmanem). Największym z nich sukcesem okazał się utwór „Moonlight Shadow”, który dotarł do miejsca 1. w wielu krajach. Po wygaśnięciu kontraktu z Virgin nagrał w 1992 r. „Tubular Bells II”, nową wersję debiutanckiego albumu. Wśród nagrań z ostatnich 25 lat należy wymienić „Man In The Rain” (z Carą Dillon) z 1998 r. i „To Be Free” (z Jude Sim) z 2002 r. Artysta tworzy do dziś, ostatni do tej pory album „Man On The Rocks” wydał w ubiegłym roku.

Kartka z kalendarza - 16 maja 2015



W 1986 r. razem z ówczesnym wokalistą Sylwestrem Raciborskim, klawiszowcem Mariuszem Lubowieckim oraz perkusistą i managerem Maciejem Jamrozem założył zespół Top One. Przez pierwsze 3 lata istnienia zespołu był gitarzystą, później po odejściu S. Raciborskiego, został wokalistą, również później skład zespołu się kilkakrotnie zmieniał. Pierwszym oficjalnym wydawnictwem zespołu jest album „No Disco No. 1” wydany w 1990 r., zawierający największy przebój grupy „Ciao Italia” oraz m.in. „Puerto Rico”, „Wejdziemy Na Top” i „Fred Kruger”. Co ciekawe, do tego ostatniego i dwóch innych partie gitarowe nagrał Jan Borysewicz. W tym samym roku ukazał się album, który do dziś uchodzi za klasyczny dla nurtu disco polo „Poland! Disco No. 2”, z takimi utworami jak „Biały Miś”, „Santa Maria”, „Miła Moja” i „Złoty Krążek”. Pierwszy album zdobył status złotej płyty, a drugi z nich platynowej. W 1991 r. wydana została kaseta „Kiedyś… No. 0", na którą materiał został nagrany najwcześniej (w 1989 r.), jednak wówczas było to demo. Zawiera ona m.in. „Ciao Italia” w wersji angielskiej i pierwszą wersję utworu „Złudne Prawdy”. W 1992 r. ukazała się płyta „Coraz Wyżej”, która także zdobyła status złotej płyty, wówczas grupa wystąpiła także na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Z tej płyty pochodzą m.in. utwór tytułowy, „D.J. - Zagraj Dla Nas”, „Serial Zła”, „Mój Powszedni Dzień” i „To Manhattan”. Następne płyty to mieszanka różnych stylów: eurodance’owy „Cios Za Cios” i zawierający covery polskich przebojów „Rock’n Dance”. Zespół nagrywa do dziś, jednak już bardziej w stylu mieszanki polskiego dance’u i disco polo.

Kartka z kalendarza - 17 maja 2015



W czasie studiów na Akademii Muzycznej w Poznaniu grywał jazz i rocka. W latach 70. był współzałożycielem zespołu Heam, a od roku 1980 występował w zespole Bank, w obu z nich grał na instrumentach klawiszowych. W 1982 r. wydał pierwszą solową EP-kę „Fontanna Radości / W Zaczarowanym Gaju”, a rok później kolejną „Dom W Dolinie Mgieł / Ucieczka Z Tropiku”. Wideoklip do „Ucieczki…” stworzony przez realizatorów TVP Szczecin został uznany za najlepszy w roku. Przez 5 lat (1981-1985) zwyciężał w plebiscycie na najpopularniejszego instrumentalistę. Wydany w 1983 r. album „Ogród Króla Świtu” okazał się bestsellerem, kolejne „E≠mc²” z 1984 r. i „Wolne Loty” z 1986 r. również odniosły spory sukces. Z tego okresu pochodzą m.in. utwory „Porachunki Z Bliźniakami”, „Kosmiczne Opowiadania” i „Gorące Lato”. W czasie pobytu w Kuwejcie (1986-1990) nagrał kasetę „Ucieczka Do Tropiku” oraz kompozycje z wpływami muzyki arabskiej, z której najbardziej znanym jest „Twarze Pustyni”. Częściowo z nich powstała kolejna płyta „Dziecko Słońca” wydana w 1995 r., z której to inspiracji powstał balet na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. W międzyczasie w 1994 r. ukazała się płyta wydana pod pseudonimem Mabi pt. „Mabi Plays World Hits”. Poza wydawaniem płyt, Biliński zajmował się także komponowaniem muzyki do audycji teatralnych i telewizyjnych m.in. do programów „Sonda”, „Spectrum”, „Panorama Dnia”, „Koło Fortuny”, gali Fryderyków w latach 1996 i 1997 oraz prawdopodobnie także „Przybysze Z Matplanety” i wielu innych. Zagrał kilka znaczących koncertów z wykorzystaniem muzyki i światła m.in. w Szczecinie w 1993 r. (z okazji 750-lecia miasta), w Krakowie w 1994 r., Złotowie w 1996 r., w Gnieźnie w 2000 r. i w Gdańsku w 2003 r. Artysta jest aktywny do dziś.

---

Również dziś swoje 63. urodziny obchodzi Jody Pijper znana z występów w projekcie Stars On 45 jak i nagrań solowych, m.in. „I Need Love” (jako Paparazzi feat. Jody)

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



W młodości ćwiczyła balet i uczyła się gry na gitarze. Po udziale w konkursie młodych talentów w 1976 r. nagrała singiel pt."Andy Mein Freund", który nie odniósł sukcesu. W latach 1979-1984 była członkinią kobiecego tria Arabesque, nagrywając z nim kilka albumów z takimi utworami jak "Marigot Bay", "In For A Penny", "Tall Story Teller" czy "Indio Boy". Po rozpadzie grupy w 1984 r. rozpoczęła karierę solową niemieckojęzycznym coverem zespołu Alphaville "Japan Ist Weit" ("Big In Japan"). Za produkcję utworu odpowiadał rumuński muzyk i producent Michael Cretu - późniejszy mąż artystki. Rok później wydała debiutancki album pt. "The Long Play", a sławę zyskała pierwszym singlem pt.""(I'll Never Be) Maria Magdalena". Utwór stał się wielkim przebojem i numerem jeden na listach przebojów w 21 krajach świata. Następnymi singlami z płyty były utwory "In The Heat Of The Night" oraz "Little Girl". W następnych latach piosenkarka nagrała kolejne krążki z takimi hitami jak "Hi! Hi! Hi!", "Everlasting Love", "Secret Land" czy "Around My Heart". Na początku lat 90-tych użyczała także głosy w projekcje Michaela Cretu Enigma. Sandra ma na koncie także duety m.in. z DJ-em BoBo ("Secrets Of Love', 2006) i Thomasem Andersem ("The Night Is Still Young", 2009). W  2012 r. pojawił się jej ostatni jak dotąd album pt."Stay In Touch" z singlami "Maybe Tonight" i "Infinite Kiss", a gwiazda ostatnio kilkukrotnie wystąpiła z koncertami w Polsce.

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



W 1966 r. rozpoczął studiowanie muzyki poważnej jako pianista kształcąc się w Bukareszcie, Paryżu oraz we Frankfurcie nad Menem. Od 1978 r. stał się muzykiem studyjnym i aranżerem. W tym też roku wydał pierwszy singiel pt."Wild River", a rok później debiutancki album pt."Moon, Light & Flowers". W 1981 r. razem z Nilsem Tuxenen, Manfredem Thiersem i Reinhardem Tarrachem założył nowofalowy zespół Moti Special. Efektem wspólnej pracy jest album "Motivation" z 1985 r. z takimi utworami jak "Cold Days, Hot Nights", "Don't Be So Shy" czy "Stop! Girls Go Crazy". W międzyczasie powstają kolejne solowe przeboje artysty jak "Silver Water", "Carte Blanche" czy "Gambit".2 lata później duet Cretu & Thiers nagrywa wielki hit "When Love Is The Missing Word", a także single "School's Out" (1987) i "Don't Say You Love Me (Let Me Feel It)" (1988) oraz jedyny album pt. "Belle Epoque" (także 1988). W 1990 r. powstaje elektroniczny projekt o nazwie Enigma z albumem pt."MCMXC a.D." i wielkim hitem "Sadeness". W jego utworach śpiewa Sandra - żona Cretu, dla której Michael jest producentem jej solowych nagrań. Jest on znany również ze współpracy z m.in. Hubertem Kah na płytach "Goldene Zeiten", "Tensongs" oraz "Sound Of My Heart" (1984-1990). W 2008 r. ukazał się ostatni jak na razie album Enigmy pt."Seven Lives Many Faces" z singlami "The Same Parents", "Seven Lives" i "La Puerta Del Cielo".

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



Muzyczną przygodę zaczął od gry w lokalnych zespołach amatorskich, a następnie razem z Grzegorzem Skawińskim w grupie Kameleon. Od 1974 r. występowali w założonym przez Sławomira Łosowskiego zespole Akcenty, który 2 lata później zmienił nazwę na Kombi. Oprócz niego, Skawińskiego i Łosowskiego Kombi tworzył także nieżyjący już perkusista Jan Pluta, a sam Tkaczyk grał na gitarze basowej, perkusji elektronicznej i udzielał w wokalach wspierających (można go usłyszeć m.in. w utworze "Nietykalni - Skamieniałe Zło"). Jest on autorem tekstów wielu przebojów takich jak "Nasze Randez-Vous", "Kochać Cię - Za Późno" czy "Nie Ma Zysku". Pierwszy album pt."Kombi" zespół wydał w 1979 r. i w dekadzie lat 80-tych wylansował także takie hity jak "Słodkiego Miłego Życia", "Black And White", "Za Ciosem Cios" czy "Taniec W Słońcu". W 1992 r. grupa się rozpadła, a Tkaczyk i Skawiński występowali w zespołach Skawalker (1991-1994) i O.N.A. (1994-2003). W 2003 r. obaj z Plutą utworzyli zespół pod nazwą - Kombii. Odświeżyli utwory "Nasze Rendez-Vous" i "Słodkiego Miłego Życia", a rok później ukazał się pierwszy album pt."c.d.". Wylansowali takie przeboje jak "Pokolenie", "Ślad" czy "Awinion". W zeszłym roku ukazał się album pt."Wszystko Jest Jak Pierwszy Raz".

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



Artystka ma kubańskie pochodzenie i zaczynała od występów w dziecięcym programie telewizyjnym oraz musicalu  pt."Be Somebody... Or Be Somebody's Fool!". Następnie podpisała kontrakt z wytwórnią Columbia Records i nagrała pierwszy utwór pt."We Are Music" promujący kasety Sony na japońskim rynku. W 1987 r. stworzyła cover utworu "Bounce Back" duetu Fire On Blonde (bardziej znany z wykonania Alishy 3 lata później). W 1988 r. wydała swój debiutancki album pt."Martika" z największym przebojem pt."Toy Soldiers" oraz utworami "More Than You Know" (pierwszy singiel), "I Feel The Earth Move" (cover Carole King) czy "Water". Druga płyta pt."Martika's Kitchen" ze skomponowaną i wyprodukowaną przez Prince'a balladą "Love...Thy Will Be Done" okazała się niepowodzeniem i piosenkarka zaprzestała solowych nagrań. Odtąd udzielała się w chórkach innych artystów, a od 2005 r. wraz z mężem Michaelem Mozartem tworzy duet Oppera wykonujący latynoski pop. W 1997 i 2005 r. ukazały się albumy z największymi hitami artystki, także w remiksach i remake'ach.

---

Tego dnia 71. urodziny świętuje także Albert Hammond - brytyjski piosenkarz i kompozytor  znany z takich utworów jak "It Never Rains In Southern California" (1972), "Give A Little Love" (1986, duet z Albertem Westem) czy christmas songa "Under The Christmas Tree" (1989).

Kartka z kalendarza - 19 maja 2015

Dziś swoje 55. urodziny obchodzi Yazz, wł. Yasmin Evans, brytyjska piosenkarka najbardziej znana z utworu "The Only Way Is Up" (projektu Yazz & The Plastic Population)

Kartka z kalendarza - 20 maja 2015



Wydanie pierwszego singla „La Strada” w 1965 r. umożliwił mu casting, który prowadził Adriano Celentano. Rozgłos przyniosło mu nagranie w 1967 r. singla „Nel Sole”, który sprzedał się w nakładzie 1,5 mln egzemplarzy, wystąpił także z Rominą Power w filmie o tym samym tytule. Utwór promował debiutancki album „Al Bano”. W 1969 r. wygrał festiwal Un Disco Per L’Estate z utworem „Pensando A Te”, na stronie B singla znalazł się utwór nagrany dla Rominy „Acqua Di Mare”. Rok później para wzięła ślub i ukazał się ich pierwszy wspólny singel „Storia Di Due Innamorati”. W latach 1967-1974 wydał łącznie 6 albumów solowych. W 1975 r. ukazał się pierwszy album duetu Al Bano & Romina Power „Atto I” (także pt. „Dialogo”). Rok później z utworem „We’ll Live It All Again” zajęli 7. miejsce w konkursie Eurowizji. W 1982 r. zajęli 2. miejsce na Festiwalu San Remo z utworem „Felicità”, rok później zwyciężyli z utworem „Ci Sarà”, a w 1987 r. z „Nostalgia Canaglia” zajęli 3. miejsce. W 1985 r. z utworem „Magic Oh Magic” na Eurowizji ponownie zajęli 7. miejsce. Inne znane utwory duetu to „Sharazan”, „Sempre Sempre”, „Tu Soltanto Tu”, „Makassar”, „Canzone Blu”, „Libertà!”, „Che Angelo Sei”, „Prima Notte D’Amore”, „Vincerai”, „Oggi Sposi” i inne. W 1996 r. ukazał się kolejny solowy album Al Bano, a rok później para wystąpiła na festiwalu w Sopocie. W 1999 r. Al Bano oficjalnie ogłosił separację z Rominą, powodem było do dziś nie do końca wyjaśnione zaginięcie ich pierwszej córki, Ylenii w 1994 r. W 2009 r. wziął udział w supergrupie Artisti Uniti Per L’Abruzzo, która nagrała singla na pomoc ofiarom trzęsienia ziemi w L’Aquili.

---

Jego pierwszy singel „Fantiserar” ukazał się w 1983 r. wówczas jeszcze w szwedzkojęzycznym zespole jednego singla Effect. Kolejne single wydawał już jako Paul Rein, zawierały one wersje anglo- i szwedzkojęzyczną utworów: w 1984 „Freaky Dance / Min I Natt”, w 1985 r. „Sex” i w 1986 „Hold Back Your Love / Ge Mej En Chans”. W 1986 r. ukazał się także pierwszy album „Communicate”, który zawierał (poza dwoma ostatnimi) m.in. utwory „Stop (Give It Up)”, „Lady-O”, „Show Me Tonight” i „Good Times”. Pierwszy z nich był przebojem na liście w Szwecji, drugi we Włoszech. Kolejny album „The First Impression” został wydany w 1987 r., promowały go single „Brand New Heart” i „Touch”, w tym samym roku ukazała się kompilacja „Dance Tracks” i single projektu Small Talk, w którym brał udział. W 1988 r. wystąpił w krajowych preselekcjach do Eurowizji z utworem „Bara Du Och Jag”, w których zajął 7. miejsce. Także w 1988 r. wydana została ostatnia płyta „Easy Street”, a w 1991 r. ostatni singel „Wonderland”. W późniejszych latach był producentem utworów dla takich artystów jak Christina Aguillera, Jessica Simpson, Victoria Beckham i innych.

---

W wieku 8 lat zadebiutowała jako aktorka w filmie „Garde À Vue”, a w 1986 r. wystąpiła w „La Femme De Ma Vie”, w którym zaśpiewała utwór „T’En Va Pas”. Singel sprzedał się w nakładzie 1,3 mln egzemplarzy, była wówczas najmłodszą (13-latka) artystką, która dotarła do miejsca 1. listy przebojów we Francji. W 1988 r. wydała swój pierwszy album „Elsa”, z którego pochodzą single „Quelque Chose Dans Mon Cœur”, „Jour De Neige”, „Un Roman D’Amitié” (duet z Glennem Medeirosem) „Jamais Nous”, i „A La Même Heure Dans Deux Ans”, wszystkie z nich we Francji dotarły do pierwszej 10. listy przebojów, a pierwsze 3 z nich nawet do podium, odniosły także sukces w innych krajach Europy i Azji. Sam album zdobył we Francji status podwójnej platyny, sprzedał się w nakładzie 800 tys. kopii. Na kolejnym albumie „Rien Que Pour Ça” z 1990 r. tytułowe nagranie skomponowała sama Elsa, również zdobył on uznanie (we Francji platynowa płyta). Kolejne lata to mieszanka kariery piosenkarsko-aktorskiej. Sukcesy zdobyły jeszcze albumy „Douce Violence” z 1992 r. i „Chaque Jour Est Un Long Chemin” z 1996 r., które zdobyły odpowiednio status podwójnej złotej i srebrnej płyty. W 2008 r. ukazał się jak dotąd ostatni jej album „Elsa Lunghini”.

---

Dziś przypada także 3. rocznica śmierci Robina Gibba, 1/3 zespołu Bee Gees, znanego także z występów solowych, m.in. utworów „Juliet”, „Saved By The Bell”, „Boys Do Fall In Love” i „Like A Fool”.

Kartka z kalendarza - 23 maja 2015



W młodości uczył się gry na gitarze, a pod koniec lat 70-tych studiował w Londynie gdzie uczył się tańczyć i śpiewać. Bez powodzenia debiutował w lokalnych klubach, występował także jako tancerz i wokalista wspierający. W 1984 r. wyjechał do Włoch i zamieszkał w Mediolanie. W 1985 r. razem z włoskim producentem i klawiszowcem Maurizio Bassim utworzył zespół italo disco o nazwie Baltimora, którego został frontmanem. Tego samego roku powstał debiutancki wielki przebój grupy pt."Tarzan Boy" oraz pierwszy album pt."Living In The Background" zawierający także takie utwory jak "Woody Boogie" czy "Chinese Restaurant". W 1987 r. ukazała się druga i zarazem ostatnia płyta zespołu pt."Survivor In Love", a na niej m.in. "Key Key Karimba", "Set Me Free" czy tytułowa ballada do której McShane napisał tekst. Mimo roli frontmana, a co za tym idzie występów w teledyskach artysta był jedynie wokalistą wspierającym ( wykonywał tzw. "chórki") oraz autorem tekstów niektórych piosenek (główne partie wokalne wykonywał Bassi). Zmarł 29 marca 1995 na AIDS.

---

Także dziś swoje 48. urodziny obchodzi Robert "Rob" Van Eijk - holenderski kompozytor, aranżer i producent muzyki elektronicznej znany ze współpracy z Michielem van der Kuy'em w takich projektach jak Proxyon, Perestroika Power, Powermachine czy Area 51.

Kartka z kalendarza - 24 maja 2015



Swoją karierę zaczynał pod pseudonimem Marc de Ville. W latach 1977-79 wydał kilka singli m.in. „California”, „Annie (I Don’t Wanna Talk About The Weather)” i „Walking Alone In The Rain” oraz album „Don’t Smile”, wszystkie z nich odniosły sukces komercyjny. Przez wiele lat występował jako wokalista wspierający (czyli w chórkach) m.in. w utworach Mariusa Müllera-Westernhagena i heavy-metalowej grupie Saxon, jednak najbardziej znany pod tym względem jest ze współpracy z Dieterem Bohlenem. Razem z Detlefem Wiedeke i Michaelem Scholzem tworzyli chórek Modern Talking i Blue System. W latach 80. występował także w takich projektach jak: C. Dorian („Hey, Hey (I’m Running Away)”), Straight Flush („Dancing In The Sunlight”), L’Affair („Secret Eyes”), Solid Strangers („Music In The Night”), Boo Who („Angie Cries”), Stag („It’s The Money”), był też producentem dla projektów Broken Dreams („Broken Dreams”) i Toma Jacksona („Rise Up To The Moon”). Był także współwłaścicielem (z Kalle Trappem) studia nagraniowego Karo. W 2002 r. „chórzyści Bohlena” wydali singel jako Dieter Talking pt. „Its Haahd Se Dieter Tuh Bie”, a w 2003 r. założyli projekt Systems In Blue. Rok później wydany został pierwszy ich singel „Magic Mystery”, a w 2005 r. album „Point Of No Return”. Najbardziej znane utwory projektu to: „Winner”, „Systems In Blue”, „Point Of No Return”, „Sexy Ann”, „A Thousand And One Nights” i „Dr. No”, a także „One Summernight In Moscow” i „Should I Stay - Should I Go” z Patty Ryan i „Give A Little Sweet Love” z Markiem Ashley’em. Rolf Köhler zmarł nagle 16 września 2007 r., jednak jego głos można jeszcze usłyszeć na wydanej w 2008 r. płycie „Out Of The Blue”.

Kartka z kalendarza - 25 maja 2015



W 1976 r. osiedlił się w Niemczech gdzie zaczynał od występów w projektach Jazz-Blues i Cologne-Funk. Od 1984 r. razem z Johnem McInerney'em i Trevorem Taylorem był członkiem stworzonego w Kolonii przez założycieli wytwórni Coconut Records – Tony'ego Hendrika i Karin van Haaren zespołu Bad Boys Blue. W tym samym roku trio wydało pierwszy singiel pt."L.O.V.E. In My Car", na którym zaśpiewał Thomas, a w 1985 r. pojawił się debiutancki album pt."Hot Girls, Bad Boys". Artystę usłyszeć możemy także w takich hitach jak "Don't Walk Away Suzanne", "A World Without You (Michelle)" czy "Love Is No Crime" oraz mniej znanych utworach jak "The Woman I Love", "Say You'll Be Mine" czy "Warm And Tender Love". W 2005 r. opuścił zespół i założył grupę o nazwie The Real Bad Boys Blue. Zmarł 21 lipca 2009 r.

---

Kartka z kalendarza - 25 maja 2015



W 1965 r. razem z gitarzystą Rudolfem Schenkerem założył hardrockowy zespół Scorpions, którego został wokalistą, gitarzystą i frontmanem. Wcześniej występował w grupach Copernicus, Mushrooms i Shamrocks. Debiutancki album Scorpions pt."Lonesome Crow" ukazał się w 1972 r., a w dekadzie lat 80-tych zespół wylansował takie hity jak "Still Loving you", "When The Smoke Is Going Down", "Rock You Like A Hurricane" czy "No One Like You". W roku 1990 ukazała się płyta pt."Crazy World" z dwoma popularnymi przebojami "Send Me An Angel" i "Wind Of Change". W 2010 r. grupa ogłosiła zakończenie kariery jednak zmieniła zdanie i 23 lutego tego roku ukazał się kolejny album pt."Return To Forever". Podczas kariery Meine (który jest także autorem tekstów i kompozytorem) i spółka sprzedali ponad 100 milionów płyt i stali się legendą gatunku muzycznego kilkukrotnie goszcząc w Polsce.

Kartka z kalendarza - 26 maja 2015



W 1982 r. razem z Bernhardem Lloydem i Frankiem Mertensem założył zespół Forever Young, którego nazwa niedługo później została zmieniona na Alphaville. 2 lata później grupa wydała pierwsze single: „Big In Japan”, „Sounds Like A Melody” i „Forever Young” i album „Forever Young”. Wszystkie z nich okazały się sukcesem, dotarły do szczytów list przebojów w wielu krajach. Wkrótce potem zespół opuścił Mertens, którego zastąpił Ricky Echolette. Równie spory sukces zdobył także singel „Dance With Me” z drugiego albumu „Afternoons In Utopia” wydanego w 1986 r. Kolejne już nie osiągnęły takiego zainteresowania. Ostatni wydany w latach 80. album nosił tytuł „The Breathtaking Blue”. Inne znane utwory zespołu to m.in.: „A Victory Of Love”, „The Jet Set”, „Universal Daddy” „Jerusalem”, „Sensations”, „Mysteries Of Love”. W latach 1992 i 1996 Gold wydał 2 albumy solowe „So Long Celeste” i „United” i 4 single. W 2010 r. po 13-letniej przerwie na rynku ukazał się kolejny (ostatni do tej pory) album Alphaville „Catching Rays On Giant”. Przed jego wydaniem zespół opuścili Echolette (w 1996) i Lloyd (w 2003). Singel go promujący „I Die For You Today” był pierwszym od lat 80. utworem, który zajął wysokie, 15. miejsce na niemieckiej liście przebojów. Grupa wielokrotnie koncetowała w Polsce, m.in. we Wrocławiu, Sopocie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie i Katowicach.

---

Również dziś swoje 53. urodziny obchodzi Black (wł. Colin Vearncombe), angielski wokalista urodzony w Liverpoolu, znany z hitu „Wonderful Life” i innych utworów m.in. „Everything’s Coming Up Roses” i „Sweetest Smile”.

Kartka z kalendarza - 28 maja 2015



Artystka zaczynała swoją karierę w lokalnych pubach śpiewając w grupie Watermelon String Band. W wieku 20 lat została zauważona przez producenta italo disco Roberto Gaspariniego. W 1984 r. ukazały się pierwsze single projektu Valerie Dore „The Night” i „Get Closer”, a rok później kolejny „It’s So Easy”. Jednak Monica była tylko twarzą projektu, a partie wokalne w tych utworach wykonywała Dora Carofiglio. W tym czasie otrzymała nagrodę programu TV Sorrisi e Canzoni dla najlepszego nowego artysty roku, zdobyła także drugą nagrodę na Festivalbar. W 1986 r. ukazał się album „The Legend” (zainspirowany powieścią o Rycerzach Okrągłego Stołu) i single „Lancelot” i „King Arthur”, utwory były śpiewane już przez inną wokalistkę, Simonę Zanini. Wszystkie powyższe utwory były notowane na listach przebojów we Włoszech, Niemczech i Szwajcarii na wysokich miejscach. Co ciekawe nazwisk Dory i Simony nie znajdziemy na żadnym z wydawnictw, a Monica do dziś używa nazwy projektu jako swojego pseudonimu. W 1988 r. ukazał się ostatni przed wieloletnią przerwą singel projektu „Wrong Direction”, a w 1992 r. składanka „The Best Of”. Krótki powrót nastąpił w 2006 r. wydaniem singla „How Do I Get To Mars?”.

---

Razem z Holgerem Fleschem, kolegą z Wyższej Szkoły Muzycznej w Weimarze założył w 1979 r. zespół H+N. Od 1981 r. występowali w telewizji NRD z takimi utworami jak m.in. „Schulfrei”, „Ina”, „Baby Aus Halle”, „I’ll Find My Way Home” (cover utworu Jona & Vangelisa) i „Flic Flac In Die Nacht”, byli bardzo popularni w Niemczech Wschodnich. W 1987 r. wyjechali do RFN na trasę koncertową i nie wrócili już do swojego kraju. Zmienili nazwę i jako Boys Next Door wydali 3 single: „Lady Of The Night” (angielska wersja Flic Flac…), „I Will Follow You” i „Stop Watch Killer”. W 1988 r. rozstali się i zniknęli ze sceny. Endlich został kompozytorem i producentem dla innych gwiazd niemieckiej sceny. W 2013 r. przypomnieli o sobie wydając (jako H&N) album „Früher Oder Später” („Prędzej Lub Później”).

Kartka z kalendarza - 28 maja 2015



Już w 1977 r. założył punkrockowy zespół o nazwie The Moors Murderers, w którym był wokalistą. Po jego rozpadzie, w 1978 r. na krótko dołączył do nowofalowo-punkrockowej grupy The Photons której także został wokalistą oraz autorem tekstów. Tego samego roku założył zespół Visage, z wokalistą Ultravoxu - Midgem Ure'm oraz Rusty'm Eganem tworząc muzykę z gatunku synthpopu, new wave oraz new romantic. W 1979 r. wydali pierwszy singiel pt."Tar", a rok później drugi pt."Fade To Grey", który stał się wielkim hitem i "firmowym numerem" grupy, przynosząc jej dużą popularność (m.in. 1. miejsca w Niemczech i Szwajcarii). Oba te utwory pojawiły się na debiutanckim albumie pt."Visage" (1980). Później ukazały się jeszcze 2 krążki: "The Anvil" (1982) oraz "Beat Boy" (1984), a na nich takie nagrania jak "Mind Of A Toy", "The Damned Don't Cry" i "Night Train". Po niepowodzeniu ostatniej płyty trio zakończyło działalność, a w 1985 r. Strange i Wendy Cruise (z dawnego The Photons) założyli grupę Strange Cruise, która także nie odniosła sukcesu wydając w 1986 r. zaledwie jedną płytę i 2 single. Z kolei w 1988 r. pojawił się utwór pt."Manipulator", który Strange i Roger Taylor z grupy Queen nagrali jako The Cross. W 2004 r. już w nowym składzie nastąpiła reaktywacja Visage, która w 2013 r. zaowocowała powstaniem czwartej płyty pt."Hearts And Knives". Mimo wydanych kilku singli album okazał się niepowodzeniem. Artysta zmarł 12 lutego bieżącego roku na atak serca podczas wczasów w Egipcie.

---

Kartka z kalendarza - 28 maja 2015




Zaczynała jako nastoletnia aktorka w popularnych telenowelach i telewizyjnych serialach dla młodzieży. W 1987 r. rozpoczęła karierę muzyczną podpisując kontrakt z wytwórnią Mushroom Records i nagrywając pierwszy singiel pt."The Loco-Motion" - cover utworu Little Evy. Nawiązała współpracę z angielskim triem producencki Stock, Aitken & Waterman i rok później pojawił się debiutancki album pt."Kylie". Z niego pochodzi drugi singiel piosenkarki pt."I Should Be So Lucky", który stał się wielkim przebojem (1. miejsce m.in. w Wielkiej Brytanii,Niemczech i Szwajcarii), a także inne jak "Je Ne Sais Pas Pourquoi", "Got To Be Certain" czy "Turn It Into Love". W 1989 r. ukazał się drugi krążek pt."Enjoy Yourself", a na nim takie hity jak "Hand On Your Heart", "Never Too Late" czy "Tears On My Pillow". Ponadto w 1988 r. w duecie z Jasonem Donovanem, z którym w młodości występowała we wspomnianych telewizyjnych produkcjach i w latach 1984-89 była w związku, wylansowała przebojową balladę pt."Especially For You" oraz na stronie B singla utwór pt."All I Wanna Do Is Make You Mine". W 1992 r. zakończyła współpracę z producentami Stock, Aitken & Waterman, a do dziś nagrała także takie przeboje jak "Where The Wild Roses Grow" (duet z Nickiem Cave'm), "Spinning Around", "Can't Get You Out Of My Head" czy "In Your Eyes". W zeszłym roku ukazał się dwunasty album studyjny artystki pt."Kiss Me Once", single "Into The Blue" i "I Was Gonna Cancel", była ona również jurorką w programach "The Voice UK" i "The Voice Australia", a 30 października wystąpiła na koncercie w Łodzi. W tym roku gościnnie zaśpiewała w utworze Giorgio Morodera pt."Right Here, Right Now". Minogue jest także autorką tekstów piosenek, a podczas kariery sprzedała ponad 75 milionów płyt.

Kartka z kalendarza - 30 maja 2015



Karierę zaczynała w zespołach Strul (1981) i MaMas Barn (1982), które szybko zakończyły działalność. W 1984 r. wydała debiutancki album „Het Vind”, a w 1986 kolejny „Den Sjunde Vågen”. Wcześniej, w 1978 r. poznała w zespole Gyllene Tilder jego wokalistę Pera Gessle’a. Razem z nim założyła w 1986 r. zespół Roxette i wydali debiutancki singel „Neverending Love”, który nieoczekiwanie zdobył sukces, jednak tylko w rodzinnej Szwecji (3. miejsce na liście przebojów). Singel promował album „Pearls Of Passion” i jego taneczną (nieco zubożoną) wersję „Dance Passion”. W 1988 r. nastąpił przełom i za sprawą przypadku duet odniósł międzynarodowy sukces z utworem „The Look”, który dotarł do miejsca 1. m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii i Niemczech. Utwór ten promował on płytę „Look Sharp!”. W 1990 r. utwór „It Must Have Been Love” promował film „Pretty Woman” (w 1987 r. singel zdobył sukces tylko w Szwecji). Równie duży sukces odniosły single z kolejnej płyty z 1991 r. „Joyride”. Inne najbardziej znane utwory z pierwszych płyt: „Dressed For Success”, „Listen To Your Heart”, „Dangerous”, „Joyride”, „Fading Like A Flower (Every Time You Leave)”, „The Big L.”, „Spending My Time”, „How Do You Do!”. Również późniejsze płyty zespołu okazały się sukcesem przynosząc sprzedaż w granicach powyżej 5 milionów (albumy „Tourism” z 1992 r. i „Crash! Boom! Bang!” z 1994 r.) i ponad 1 milion kopii (3 kolejne z lat 1999, 2001 i 2011). W 2002 r. wykryto u Marie guza mózgu, doznała uszkodzenia mózgu jak i paraliżu prawej strony ciała. W 2004 r. oświadczyła, że już jest zdrowa, a 2 lata później wydała solową płytę „The Change”. Ostatni do tej pory album duetu „Travelling” wydany został w 2012 r. Roxette jest najbardziej znanym szwedzkim zespołem, obok ABBY i Ace Of Base.

Kartka z kalendarza - 31 maja 2015



W 1975 r. dołączył do założonego 5 lat wcześniej przez Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera wykonującego muzykę elektroniczną zespołu Kraftwerk. Zasilił skład grupy podczas trasy koncertowej promującej album "Autobahn" i został jej perkusistą. Razem z nią nagrał albumy "Radioaktivität" (1975), „Trans-Europe-Express” (1977) oraz „Die Mensch-Maschine” (1978), z którego pochodzi wielki przebój „Das Model” (w angielskiej wersji "The Model"). Ponadto na tym ostatnim krążku, a także następnych "Computerwelt" (1981) i "Electric Cafe" (1986) jest autorem tekstów utworów (na jednym z "Electric Cafe" również udziela się wokalnie). W 1991 r. opuścił Kraftwerk i razem z Lotharem Manteuffelem założył zespół Elektric Music wydając 2 płyty: "Esperanto" w 1993 r. oraz "Electric Music" w 1998 r. Współautorem materiału na "Esperanto" był Andy McCluskey, a ich współpraca ukazała się także na albumie O.M.D. "Universal" (1996). W międzyczasie współpracował z Bernardem Sumnerem i Johnnym Marrem tworzącymi projekt Electronic czego efektem był album "Raise The Pressure" z 1996 r.. Także w 1998 r. wyprodukował album dla synthpopowego szwedzkiego zespołu The Mobile Homes pt."Mobile Homes". Z kolei w roku 2003 pod własnym nazwiskiem wydał krążek "Communication", a w 2013 r. kolejny pt."Off The Record" poprzedzony singlem "Atomium". Karl Bartos jest także klawiszowcem i DJ-em.

Kartka z kalendarza - 1 czerwca 2015



Karierę aktorską zaczynał w australijskich operach mydlanych, w tym „The Neighbours” („Sąsiedzi”), która przyniosła mu rozgłos, w późniejszych latach zagrał także w kilku innych filmach i serialach. W 1988 r. wyjechał do Londynu, gdzie podjął współpracę ze słynnym trio producenckim Stock-Aitken-Waterman. Owocem tej współpracy był jego debiutancki singel „Nothing Can Divide Us”, który zdobył listy przebojów m.in. w Australii, Irlandii (3. miejsce) i Wielkiej Brytanii (5. miejsce). Promował on album „Ten Good Reasons”, który zdobył w UK status 5-krotnej platyny. Jeszcze większym sukcesem okazały się kolejne single z tego albumu: „Especially For You” (w duecie z Kylie Minogue), „Too Many Broken Hearts”, „Sealed With A Kiss” (cover utworu Briana Hylanda) i „Every Day (I Love You More)”, które dotarły do wysokich miejsc także m.in. w Belgii, Finlandii, Szwecji, Szwajcarii i Niemczech. Single (m.in. „When You Come Back To Me”) z kolejnego albumu, wydanego w 1990 r. „Between The Lines” odniosły sukces już tylko na Wyspach Brytyjskich, umiarkowany także w Belgii. W 1991 r. odniósł sukces grając główną rolę w musicalu „Józef I Cudowny Płaszcz Snów W Technikolorze”, utwór z niego pochodzący „Any Dream Will Do” był ostatnim wysoko notowanym w jego karierze. W 1993 r. wydał płytę „All Around The World”, która przeszła bez echa. Podobny brak zainteresowania był wydanymi po długiej przerwie albumami „Let It Be Me”, „Soundtracks Of The 80s” i „Sign Of Your Love” (odpowiednio 2008, 2010 i 2012).

---

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/1c382d0323b1.jpg)

56 lat temu w Londynie urodził się angielski muzyk Alan Wilder, jeden z autorów tekstów i muzyki oraz klawiszowiec i perkusista w grupie Depeche Mode.

Kartka z kalendarza - 2 czerwca 2015



Po ukończeniu szkoły pracował jako DJ, a w 1982 r. razem z Marianem Goldem i Frankiem Mertensem założył zespół Forever Young przekształcony wkrótce na Alphaville. Został w nim klawiszowcem i kompozytorem wielu utworów. Pierwszy album grupa wydała w 1984 r. i nosił on nazwę..."Forever Young". Przyniósł on wielki sukces i z niego to pochodzą takie hity jak tytułowy pierwszy singiel, "Big In Japan", "Summer In Berlin", "Sounds Like A Melody" czy "The Jet Set". Dwa lata później na kolejnej płycie " Afternoons In Utopia" znalazły się m.in. przeboje "Jerusalem", "Dance Whit Me" czy "Universal Daddy". W następnych latach pojawiły się krążki "The Breathtaking Blue" (1989), "Prostitute" (1994), "Salvation" (1997) oraz inne płytowe antologie i kompilacje. W 2003 r. Lloyd oficjalnie opuścił Alphaville i wspólnie z wokalistą Maxem Hollerem zajął się projektem o nazwie Atlantic Popes (dwa lata wcześniej został wydany jedyny album o tym samym tytule). Ponadto artysta wspiera także młode zespoły takie jak Blind Passenger i ISI.

Kartka z kalendarza - 3 czerwca 2015



Od najmłodszych lat była perkusistką w jazzowym zespole ojca o nazwie The Art Quatro Trio. Pobierała lekcję gry na pianinie, perkusji i jest samoukiem gry na gitarze basowej. Następnie jako Suzi Soul razem z siostrami występowała w grupie The Art Quatro Trio, która później zmieniła nazwę na Cradle. Odkryta przez producenta Mike'a Mosta w 1971 r. przeniosła się do Wielkiej Brytanii gdzie wykonywała utwory napisane przez Nicky'ego Chinna  i Mike'a Chapmanna. Pierwszy singiel "Rolling Stone" nagrała w 1972 r. lecz był on popularny jedynie w Portugalii. Rok później ukazał się jej debiutancki album pt."Suzi Quatro". Artystka najbardziej rozpoznawalna jest dzięki przebojowi "Stumblin' In" nagranemu w 1978 r. w duecie z wokalistą i liderem grupy Smokie - Chrisem Normanem. W latach 80-tych odnosiła mniejsze sukcesy lansując takie single jak "Rock Hard", "Heart Of Stone", "Main Attraction", "Tonight I Could Fall In Love" czy "Good Girl (Looking For A Bad Time)". Współpracowała także m.in. z grupą Bronski Beat. W 2011 r. ukazała się jak dotąd jej ostatnia płyta pt."The Spotlightz" z singlem "Spotlight".
 

Kartka z kalendarza - 4 czerwca 2015



W pierwszej połowie lat 80. dwóch producentów italo disco Roberto Turatti i Miki Chieregato postanowiło stworzyć projekt o nazwie Den Harrow, przypominającej włoskie słowo „denaro”, czyli „pieniądz”. Stefano Zandri został frontmanem i twarzą projektu, jednak nie wokalistą. W 1983 r. zostały wydane pierwsze single „To Meet Me” i „A Taste Of Love”, w których śpiewał Chuck Rolando. Rok później do singla „Mad Desire” głosu użyczył już Silvio Pozzoli, był to pierwszy utwór notowany na liście przebojów we Włoszech (15. miejsce). Promował on pierwszy album projektu „Overpower” z 1985 r., z którego pochodzą także m.in. „Bad Boy”, „Future Brain” i „Charleston”. Single te były wysoko notowane na listach we Włoszech, Hiszpanii i Szwajcarii. Na tym i kolejnym albumie partie wokalne wykonywał Tom Hooker (włączając w to ww. „Mad Desire”), był on także kompozytorem nagrań. Z wydanej w 1987 r. płyty „Day By Day” pochodzą single „Catch The Fox (Caccia Alla Volpe)”, „Don’t Break My Heart” (najwyżej notowany utwór na niemieckiej liście) i „Tell Me Why”. Rok później wydany został ostatni album „Lies” z kolejnym wokalistą Anthony’m Jamesem, zawierający m.in. „You Have A Way” i „Born To Love”. Warto zaznaczyć, że single projektu ukazywały się także w późniejszych latach, jednak poza „Holiday Night” z 1989 r. i „You And The Sunshine” z 1993 r. nie były notowane na listach. Głos Zandriego można usłyszeć tylko na singlu „Ocean” z 1991 r. W 2012 r. Zandri przyznał, że nigdy nie śpiewał w projekcie, zapowiedział także nagranie starych hitów ze swoim wokalem.

Kartka z kalendarza - 5 czerwca 2015



Od najmłodszych lat uczył się gry na saksofonie i należał do szkolnego zespołu muzycznego. Karierę zaczął w Love Unlimited Orchestra Barry'ego White'a, a w 1982 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Arista Records. W tym samym roku wydał debiutancki album pt."Kenny G", a w 1983 r. pierwszy singiel "Hi, How Ya Doin'?" pochodzący z drugiej płyty "G Force" z tegoż roku. W 1986 r. pojawił się przełomowy dla niego 4-ty album pt."Duotones" z singlami "Don't Make Me Wait For Love", "What Does It Take (To Win Your Love)" oraz "Songbird". Inne znane przeboje artysty to m.in. "Silhouette", "Going Home", "Forever In Love" (zdobył za niego nagrodę Grammy), "The Moment" czy "Sentimental". Muzyk wydał także 2 albumy z instrumentalnymi coverami utworów innych artystów takimi jak "Yesterday", "What A Wonderful World" czy "The Look Of Love". Z kolei w 1998 r. skowerował "My Heart Will Go On" - soundtrack z filmu "Titanic". Natomiast w 2004 r. ukazał się krążek "At Last...The Duets Album", na którym występuje m.in z Richardem Marxem, Barbarą Streisand czy Earth, Wind & Fire. Kenny G współpracował również z m.in. Whitney Houston, Natalie Cole czy Arethą Frankin. Jego muzykę określa się mianem smooth jazzu, a on sam gra także na klarnecie i flecie. W zeszłym roku pojawił się najnowszy album instrumentalisty pt."Brazilian Nights".

Kartka z kalendarza - 6 czerwca 2015



W wieku 12 lat zaczynał naukę gry na fortepianie, a jako 15-latek na gitarze. W 1965 r. utworzył pierwszy zespół o nazwie The Ones wykonujący rock psychodeliczny. Grupa nagrała tylko jednego singla "Lady Greengrass" (strona B "Love Of Mine") i po zaledwie 2 latach przestała istnieć. W 1967 r. artysta założył zespół Tangerine Dream grający muzykę elektroniczną, w którego skład wchodzili również Conrad Schnitzler i Klaus Schulze (zastąpiony później przez Christophera Franke). Trzy lata później pojawił się debiutancki album pt."Electronic Meditation", a w 1971 r. pierwszy singiel "Ultima Thule". W sumie grupa nagrała kilkadziesiąt albumów, na których pojawiły się takie single jak m.in. "Phaedra", "Stratosfear", "Love On A Real Train" czy "Choronzon". Ma na koncie także oprawę muzyczną do blisko 30 filmów takich jak "Cena Strachu", "Twierdza", "Ryzykowny Interes" i "Legenda". W międzyczasie Froese prowadził solową karierę nagrywając 9 albumów studyjnych. Pierwszy z nich - "Aqua" ukazał się w 1974 r. natomiast w 2012 r. pojawiła się kompilacja z solowymi dokonaniami artysty z lat 1974-1983. Ponadto muzyk figurował również pod pseudonimem Ed Jefro - razem ze swoim synem Jeromem. W zeszłym roku Tangerine Dream wystąpił  w Polsce podczas pożegnalnej trasy koncertowej. Edgar Froese był jedynym stałym członkiem zespołu, który był w nim od początku do końca. Grał na instrumentach klawiszowych oraz gitarze elektrycznej i basowej. Zmarł 20 stycznia br. na zatorowość płucną.

---

Kartka z kalendarza - 6 czerwca 2015



W wieku kilkunastu lat zaczął swoją przygodę z muzyką - naukę gry na gitarze, pisanie piosenek i występy w amatorskich zespołach. Profesjonalną solową karierę rozpoczął w 1985 r. gdy wydał pierwszy singiel będący przebojem italo disco pt."Talking To The Night". Współpracując z wytwórnią Memory Records i producentami Alexem Zannim z Koto oraz Stefano Cundarim nagrał także takie hity jak "Tokyo" (1986), "Night Girl" (1987) czy "Over Again" (1988). Następnie wylansował utwory z gatunku eurobeat takie jak "Walkin Away" (1989) czy "Heartbeat" i "Dreams" (oba w roku 1992). Artysta jest także aktorem i kompozytorem - pisał utwory dla m.in. Roya, Alana Rossa czy Body Power. Nagrywał także pod pseudonimem Kenzo, wydając dwa single - "Isabelle" i "Jump To It". W 2013 r. ukazał się utwór pt."Lost Tonight", a w zeszłym roku najnowszy jego przebój pt."Inside My Lonely Nights".

---

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/66c027a9dc5c.jpg)

44 lata temu w Privolnoje koło Stawropola urodził się Jurij Gurov (wł. Юрий Александрович Гуров) - radziecki piosenkarz, pierwszy wokalista zespołu Laskovyj Maj, zmarły 25 sierpnia 2012 r.

Kartka z kalendarza - 8 czerwca 2015



W 1969 r. zajęła 2. miejsce w konkursie młodych talentów, wkrótce potem występowała pod pseudonimem Shereen Davis w walijskich klubach i pubach w grupach Bobby Wayne & The Dixies i Imagination. W 1975 r. podpisała kontrakt i zmieniła swój pseudonim na Bonnie Tyler. Rok później nagrała pierwszego singla, „My! My! Honeycomb”, jednak dopiero drugi „Lost In France” odniósł sukces na listach (3. miejsce w Niemczech, 9. w Wielkiej Brytanii, 13. w Szwecji). Po jego wydaniu przeszła operację usunięcia guzków głosowych, czego efektem jest jej charakterystyczny, zachrypnięty głos. Wydany w 1977 r. singel „It’s A Heartache” przyniósł jej międzynarodową sławę, w wielu krajach dotarł do miejsca 1. Jednak przez cały okres kariery nieliczne jej utwory gościły na listach. W 1983 r. wydała album „Faster Than The Speed Of Night”, który zadebiutował na 1. miejscu na UK Album Charts. Była pierwszą artystką, której się to udało, tym samym została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa. Płytę promował utwór „Total Eclipse Of The Heart”, również wielki światowy sukces. Inne znane jej utwory to: „A Rockin’ Good Way (To Mess Around And Fall In Love)” w duecie z Shakin’em Stevensem, „Holding Out For A Hero”, „If You Were A Woman (And I Was A Man)” i „Islands” z Mike’m Oldfieldem. W 1991 r. wydała we współpracy z Dieterem Bohlenem album „Bitterblue” (z tytułowym singlem), który okazał się ogromnym sukcesem w kontynentalnej Europie, zwłaszcza w Norwegii (4-krotna platyna) i Austrii (również platyna), kolejne dwie powtórzyły ten sukces. W 2004 r. wydała album „Simply Believe”, na którym znalazła się dwujęzyczna (po francusku i angielsku) wersja „Total Eclipse…” nagrana w duecie z Kareen Antonn pt. „Si Demain… (Turn Around)”, który odniósł sukces zwłaszcza we Francji, Belgii i Polsce. W 2013 r. zajęła z utworem „Believe In Me” 19. miejsce w finale Konkursu Piosenki Eurowizji.

---

Znany jest przede wszystkim jako aktor, ma na koncie wiele ról w filmach, serialach, także teatralnych. Postać Franka Kimono powstała na fali popularności filmu „Wejście Smoka”, została stworzona przez Andrzeja Korzyńskiego (pseudonim Andrzej Spol), współtwórcami byli także Mariusz Zabrodzki i Sławomir Wesołowski. Wokalistę, Piotra Fronczewskiego wybrano podczas rejestracji ścieżki dźwiękowej filmu „Akademia Pana Kleksa”. Projekt miał być żartem ze stylu disco, a mimo to stał się wielkim sukcesem. W 1983 r. ukazał się debiutancki singel „Bruce Lee - Karate Mistrz / Dysk Dżokej”, a rok później album „Franek Kimono”. Inne popularne utwory to „Pola Monola + Coca Cola”, „Tankowanie Nocą”, „Break Dance”. Na fali popularności powstał także musical „Drugie Wejście Smoka - Franek Kimono Story”, jednak bez udziału Fronczewskiego, utwory zostały wykorzystane także w serialu „Tulipan”. W 1986 r. ukazała się płyta „Na Progu Raju” wydana już pod swoim nazwiskiem, zawierająca m.in. utwór „Crazy Zdzich”. Kolejna płyta „Toczy Się Życie” została wydana w 1998 r. pod zmodyfikowanym pseudonimem Pan Kimono, jednak nie powtórzyła sukcesu sprzed lat. W 2007 r. wystąpił gościnnie w teledysku „W Aucie” polskich raperów Sokoła i Pono.

---

W 1975 r. ówczesny mąż (do 1984 r.) Kory, Marek Jackowski wraz z Milo Kurtisem założył zespół M-a-m grający muzykę inspirowaną Bliskim Wschodem. Wkrótce potem zespół zmienił nazwę na Maanam, zaczął grać rocka, wówczas też Kora została jego główną wokalistką. W 1980 r. grupa wystąpiła na Festiwalu w Opolu wykonując swój pierwszy przebój „Boskie Buenos”, w tym samym roku wydana została debiutancka płyta „Maanam”. W 1981 r. ukazał się singel „Cykady Na Cykladach”, uważany dziś za jeden z większych przebojów grupy. Rok później utwór „O! Nie Rób Tyle Hałasu” trafił na 1. miejsce listy przebojów radiowej „Trójki”, a sukces powtórzyły kolejne single: „Kocham Cię Kochanie Moje” i „To Tylko Tango”.  W latach 1983-1984 r. zespół nagrał swoje albumy w dwóch wersjach językowych, polskiej i angielskiej, wówczas zostały wydane m.in. utwory „Simple Story” i „Lipstick On The Glass”, jednak za granicą nie zdobyły sukcesu komercyjnego. Z lat 80. pochodzą ponadto takie przeboje jak: „Nie Poganiaj Mnie Bo Tracę Oddech”, „Raz Dwa, Raz Dwa”, „Krakowski Spleen” i „Lucciola”. Z powodu odmowy udziału Kory w koncercie dla młodzieży z ZSRR, zespół został zmuszony do zawieszenia działalności, zakazywano także pokazywania grupy w mediach, z czasem na prośbę fanów, zakaz cofnięto. Najbardziej znane utwory po 1990 r. to: „Wyjątkowo Zimny Maj”, „Bez Ciebie Umieram”, „Róża (Zdrada I Wniebowstąpienie)”, „Zapatrzenie”, „Po To Jesteś Na Świecie”, „Miłość Od Pierwszego Spojrzenia” i „Kraków, Ocean Wolnego Czasu”. W 2008 r. zespół zawiesił działalność, planowana reaktywacja w 2013 r. nie doszła do skutku z powodu nagłej śmierci Marka Jackowskiego. W 2012 r. Ania Wyszkoni wydała utwór „Zapytaj Mnie O To Kochany” do słów Kory i muzyki Marka Jackowskiego. Obecnie Kora jest jurorką w popularnym telewizyjnym „talent show”.

---

(fot. 1) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/3a6c9edfc5cf.jpg) (fot. 2) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/dcfadcce5d0e.jpg)

Także dziś swoje 53. urodziny obchodzi brytyjski muzyk, urodzony w Birmingham, Nick Rhodes (wł. Nicholas James Bates; fot. 1), klawiszowiec zespołu Duran Duran...

...a 55. urodziny obchodzi Mick "Red" Hucknall (wł. Michael James Hucknall; fot. 2), wokalista grupy Simply Red, urodzony w Manchesterze.

Kartka z kalendarza - 9 czerwca 2015



W młodym wieku przeniósł się do Hiszpanii, zamieszkał w Barcelonie i rozpoczął karierę piosenkarza. W 1986 r. zasłynął nagraniem wielkiego przeboju euro disco pt. "Dolce Vita" wydanym przez wytwórnię Max Music. Co ciekawe słowa i muzykę do tego utworu napisał inny znany wykonawca tego gatunku muzycznego - David Lyme czyli Jorge Cubino Bermejo. Była to jedyna piosenka artysty lecz przyniosła mu wielką popularność i weszła do kanonu klasyki italo/euro disco. W zeszłym roku wydał on kolejny singiel pt."Forbidden Game", a na stronie B znalazł się utwór "It's A Dream". Conde jest autorem tekstów do obu nagrań.

Kartka z kalendarza - 11 czerwca 2015



Uczęszczał do Konserwatiorium Muzycznego we Florencji w klasie keyboardu. W 1982 r. za namową kolegi zgłosił się do konkursu młodych talentów, który wygrał. W tym samym roku został współkompozytorem pierwszych dwóch singli dla Marzio Dance D.J. „The Adventure” (później wydany jako projekt Xenon) i „Rap-O-Hush”, które wówczas uznawano za kultowe w muzyce dance. W latach 1985-1986 r. wydał dwa single firmowane własnym nazwiskiem „Susy Oh!” i „Hello” (ponownie wydane w 2010 r.), które okazały się hitami gatunku italo disco. Inne utwory, które skomponował w latach 80. to m.in. „Ole’-Oh” i „Arizona” (wyk. Riccardo Cioni), „Infront Of You” (Common Sense), „Let Me Go” (Banana Band), „Play Our Game” (Biafra), „Cry” i „Vogue” (Dorian Gray) oraz „Peace… Inside My Heart” (Dirty Trick). W 1986 r. poważny wypadek samochodowy zatrzymał jego karierę, jednak miłość do muzyki była silniejsza. Studiował wówczas fizykę i akustykę, po czym został inżynierem dźwięku. W latach 1990-1991 wraz z Massimo Banim wydał jako T.N.T. single „Piano Please”, „I Kill Love” oraz „Barbarians” (z udziałem Marzio Dance D.J.). Od 1988 do 2007 r. skomponował, zmiksował i wyprodukował ponad 80 albumów dla popularnych włoskich i latynoskich gwiazd popu i rocka, ponad 40 z nich zdobyło status platynowej płyty, wiele także złotej płyty.

Kartka z kalendarza - 14 czerwca 2015



Z pochodzenia Irlandczyk. Już jako nastolatek szokował dziwnym stylem ubierania się i mocnym makijażem. Zauważony przez Malcolma McLarena, na początku lat 80. został zaangażowany do projektu Bow Wow Wow. Wkrótce potem założył kwartet The Culture Club, w którym grali Jon Moss, Michael Craig i Roy Hay. Pierwsze dwa single z debiutanckiego albumu „Kissing To Be Clever” wydanego w 1982 r. „White Boy” i „I’m Afraid Of Me” zostały niezauważone przez odbiorców. Trzeci singel „Do You Really Want To Hurt Me” dotarł do miejsca 1. list przebojów w wielu krajach świata, a sama płyta zdobyła w Wielkiej Brytanii i USA status platynowej płyty. Mniejszym sukcesem okazał się kolejny singel „Time (Clock Of The Heart)”. W 1983 r. ukazała się druga płyta „Colour Of Numbers”, która w USA zdobyła status poczwórnej platyny, w UK podwójnej, a we Francji złotej płyty. Główny sukces odniosła za sprawą przeboju „Karma Chameleon”, z niej pochodzą także „Victims” i „It’s A Miracle”. Później grupa zmagała się z wewnętrznymi problemami: uzależnieniem wokalisty od narkotyków i rozpadem jego związku homoseksualnego z perkusistą Jonem Mossem. Mimo to, trzecia płyta także odniosła spory sukces: „Walking Up With The House Of Fire” z singlem „The War Song” z 1984 r. (platyna w USA i UK, złoto we Francji), kolejna już mniejszy „From Luxury To Heartache” z „Move Away” z 1986 r. (srebrna płyta w UK). Po jej wydaniu grupa rozpadła się, a Boy George rozpoczął karierę solową, jednak tylko pierwsza z jego płyt „Sold” i singel „Everything I Own” odniosły sukces. Później grupa kilkakrotnie się reaktywowała, w latach 1998-2002, bez Boy’a George’a 2006-2007 i ponownie z nim w 2011, jednak już bez większych sukcesów.

---

Przed założeniem zespołu pracował jako szef lokalnego radia w Marsylii, później razem z Williamem Picardem jako DJ w nocnym klubie. W 1984 r. razem nagrali utwór „Nuit De Folie”, który wówczas nie odniósł sukcesu. W 1987 r. pod nazwą Yankee wydali utwór „Mister DJ”. Rok później założyli zespół Début De Soirée i ponownie wydali „Nuit De Folie”, który zdobył 1. miejsce na 9 tygodni na liście we Francji i status platynowej płyty (1,5 mln kopii). Singel promował debiutancki album „Jardins d’Enfants”, na którym znalazły się inne przeboje: „La Vie, La Nuit”, „Jardins d’Enfants” (odpowiednio złota i srebrna płyta) oraz „Chance” i „Belles! Belles! Belles!” (cover utworu Claude’a François). Sam album pokrył się złotem. Kolejny album wydany w 1991 r. „Passagers De La Nuit”, jego reedycja „Tous Les Paradis” z dwoma niepublikowanymi utworami, ani singel go promujący „De Révolution En Satisfaction” już nie spotkały się z takim zainteresowaniem odbiorców. Podobnie było z kolejną płytą „Faut Pas Exagérer” i singlem „Anges Gardiens” z 1996 r. W 1999 r. wydano remix „Nuit De Folie”, jednak dotarł on tylko do miejsca 72. na francuskiej liście. W 2004 r. oficjalnie zespół przestał istnieć. Mimo to od 2007 r. regularnie występują na festiwalach „RFM Party 80”, a w 2012 r. zagrali (razem z innymi gwiazdami dekady) w filmie „Stars 80”. W 2009 r. ukazała się trzypłytowa składanka „Best Of De Folie”, na płycie DVD zawierająca także teledyski grupy.

Kartka z kalendarza - 15 czerwca 2015



Pochodził z umuzykalnionej rodziny greckich imigrantów : matka była piosenkarką, a ojciec gitarzystą. Karierę muzyczną rozpoczął w 1963 r. od występów w takich zespołach jak The Idols, We Five i Aphrodite's Child, gdzie śpiewał i grał na gitarze basowej. W tym ostatnim członkiem był także Evangelos Papathanassiou znany jako Vangelis, z którym Roussos współpracował przy nagrywaniu jego albumów i muzyki do filmu "Rydwany Ognia". Jako solista zadebiutował wydanym w 1971 r. utworem "We Shall Dance", który był hitem w krajach Beneluxu. W tym samym czasie ukazał się pierwszy solowy album artysty pt."Fire And Ice". Sławę i popularność zyskał dzięki przebojowi "Forever And Ever", nagranemu 2 lata później. Utwór był notowany na pierwszych miejscach list przebojów w wielu krajach. Z tego okresu pochodzą także takie hity jak "My Friend The Wind", "Goodbye, My Love, Goodbye" czy "My Reason" które znajdziemy na krążku "Forever And Ever" (1972). W dekadzie lat 80-tych nie odniósł już takich sukcesów, jednak wydał kilka płyt z takimi utworami jak "Island Of Love" (1985) czy "Time" (1988). Ostatni album piosenkarza - "Demis" pochodzi z 2009 r. Podczas kariery sprzedał on ponad 60 milionów płyt. Zmarł 25 stycznia br. po walce z chorobą nowotworową.

Kartka z kalendarza - 18 czerwca 2015



Zaczynała pod koniec lat 70-tych od występów w punkrockowych i bluesowych zespołach takich jak The Vandals, The Screamin' Ab Dabs, The Vicars i The Little Rooster. Pod koniec 1981 r. na umieszczone przez nią w magazynie Melody Make ogłoszenie odpowiedział Vince Clark - były członek grupy Depeche Mode. Razem stworzyli synthpopowy duet o nazwie Yazoo - zaczerpniętej od amerykańskiej wytwórni Yazoo Records (z powodów prawnych i w celu uniknięcia skojarzeń w Stanach Zjednoczonych figurowali jako Yaz). Moyet została w nim wokalistką, a Clark klawiszowcem (można go także usłyszeć w np. "Happy People"). Oboje pisali także teksty utworów. Debiutowali krążkiem wydanym w 1982 r. pt."Upstairs At Eric's" na którym znalazły się takie hity jak pierwszy singiel "Don't Go" oraz "Only You". Zawarty na stronie B tego drugiego singla utwór pt."Situation" także cieszył się popularnością. Rok później światło dzienne ujrzał drugi album "You And Me Both" z takimi przebojami jak "Nobody's Diary" czy "Happy People", po czym zespół przestał istnieć, a Moyet rozpoczęła karierę solową. W 1984 r. pojawił się jej pierwszy solowy album pt."Alf" (nazwa pochodząca od przydomku artystki), a na nim m.in. "Love Resurrection", "Invisible" i "All Cried Out". 3 lata później na drugiej płycie "Raindancing" znalazł się wielki przebój "Is This Love?", którego współautorem jest Dave Stewart z Eurythmics, a także utwory "Ordinary Girl" oraz cover zespołu Floy Joy pt."Weak In The Presence Of Beauty". Następne albumy nie przyniosły piosenkarce już takiego sukcesu, a ostatni z nich "The Minutes" został wydany w 2013 r. 4 lata wcześniej artystka wystąpiła na pierwszym koncercie w Polsce w Olsztynie.

Kartka z kalendarza - 19 czerwca 2015



Razem z Edemem Ephraimem w latach 1986–1996 tworzył zespół London Boys. Wcześniej obaj występowali w grupie Roxy Rollers i jako uliczni muzycy. W 1986 r. podpisali kontrakt z niemiecką wytwórnią Teldec. Producentem i autorem tekstów piosenek zespołu był natomiast Ralf René Maué. Duet zadebiutował singlem "I’m Gonna Give My Heart" (1986), a następnie wylansował takie hity jak "Harlem Desire", "My Love", "Requiem", "London Nights" czy "Chapel Of Love". Największe przeboje zostały zawarte na pierwszym albumie pt."The Twelve Commandments Of Dance" wydanym w 1988 r.. Poza tym nagrali jeszcze 3 płyty: "Sweet Soul Music" (1991), "Love 4 Unity" (1993) oraz "Hallelujah Hits" (1995). Ich karierę, podczas której sprzedali 4,5 miliona płyt przerwał nagle wypadek samochodowy w austriackich Alpach, w którym obaj zginęli 21 stycznia 1996 r.  

---

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/b1baaf570ff7.jpg)

Także dziś 53. urodziny świętuje Paula Abdul (a dokładniej Paula Julie Abdul) - amerykańska piosenkarka i tancerka, urodzona w San Fernando w Kalifornii, znana z takich utworów jak "Straight Up", "Knocked Out", "Opposites Attract" czy "Rush Rush".

... a właściwie Hans Last - niemiecki kompozytor, dyrygent i aranżer urodzony 17 kwietnia 1929 r. w Bremie, autor m.in. utworu pt."Biscaya" (1981), a także założyciel (1964) James Last Orchestra, która przyniosła mu światową sławę.

Kartka z kalendarza - 20 czerwca 2015



W połowie lat 80. był współzałożycielem zespołu Images, w skład którego wchodzili: wokalista Mario Ramsamy, perkusista Jean-Louis Pujade i on jako kompozytor i basista. W 1986 r. skomponował utwór „Les Démons De Minuits”, który był we Francji przez 13 tygodni na miejscu 1. listy przebojów, a łącznie 30 tygodni, co do dziś pozostaje niepobitym rekordem. Wkrótce potem ukazała się także angielska wersja utworu „Love Emotion”. Przed wydaniem kolejnego singla i albumu, Després opuścił zespół, zastąpił go Frédéric Locci. W 1987 r. z m.in. bratem Stéphanem stworzył grupę Alix, która wydała tylko jednego singla „Cœur Sans Adresse” (na stronie B znalazł się utwór „Good Bye Is Forever”), a w 1988 r. założyli zespół Pacifique, którego wokalistką została Cathy Lajous. W tym samym roku wydali singla „Sur Les Ailes Des Alizés”, który podobnie jak singel Alix nie zdobył sukcesu. Kolejny singel „Quand Tu Serres Mon Corps” dotarł do miejsca 4. we Francji i zdobył status złotej płyty, następne utwory także gościły na liście: „Sans Un Remords” na miejscu 15., a „Another Love In L.A.” na 40. W 1991 r. grupa wydała album „California” zawierający ww. single, a w 1994 r. „Anges Ou Démons”, jednak singel go promujący „Il Y A Toujours Quelque Part” nie sprzedały się dobrze i grupa zakończyła działalność. Po 1999 r. Desprésowie i Cathy Lajous (pod pseudonimem Katy Lucker) współpracowali parokrotnie. W 2009 r. wystąpili nawet jako Pacifique na koncercie, w którym wzięła udział także grupa Émile & Images (czyli dawniej Images). Christophe ma na koncie także kompozycje dla innych francuskich artystów.

---

W 1968 r. razem z grupą studentów z rodzinnego miasta założył zespół The Commodores, był on tam wokalistą i saksofonistą. Do ich największych przebojów należą m.in. ballady: „Easy” i „Three Times A Lady”, które sam skomponował. Pod koniec lat 70. został autorem utworu Kenny’ego Rogersa „Lady”, a w 1981 r. razem z Dianą Ross zaśpiewał tytułowy utwór z filmu „Endless Road”, obydwa okazały się wielkimi przebojami. Sukcesy te sprawiły, że w 1982 r. opuścił The Commodores i rozpoczął karierę solową. Wydał album firmowany własnym nazwiskiem (4-krotna platyna w USA i Kanadzie, platynowa płyta w Wielkiej Brytanii), oraz single „Truly”, „You Are” i „My Love”. Kolejny album „Can’t Slow Down” z 1983 r. zdobył statuetkę Grammy za album roku, a także status diamentowej płyty (10-krotna platyna) w USA i Kanadzie, w UK 3-krotnej platyny, a w Niemczech i Francji złotej płyty. Z niego pochodzą przeboje „All Night Long (All Night)” oraz „Hello”. W międzyczasie wraz z Michaelem Jacksonem skomponował charytatywny utwór „We Are The World”, który wykonywała 45-osobowa supergrupa USA For Africa, jeden z największych przebojów tego typu. Kolejny album z 1986 r. „Dancing On The Celling” także uzyskał status platynowej płyty w USA (4x), Kanadzie (3x) i UK (2x). Z niego, oraz filmu „Białe Noce” pochodzi przebój „Say You Say Me”, za który otrzymał Oscara. Inne znane utwory to: „Running With The Night”, „Stuck On You”, „Penny Lover”, „Dancing On The Celling”, „Love Will Conquer Love” i „Ballerina Girl”. Kolejna płyta „Louder Than Words” ukazała się po 10 latach, w 1996 r., jednak ani ta ani żadna następna nie powtórzyła już sukcesów z lat 80. Lionel Richie jest  znany przede wszystkim jako wykonawca ballad, na całym świecie sprzedał ponad 100 milionów płyt.

Kartka z kalendarza - 21 czerwca 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/08a412068abb.jpg)

Dziś swoje 58. urodziny obchodzi Nino D'Angelo (właściwie Gaetano D'Angelo) - włoski piosenkarz, urodzony w Neapolu, znany z utworów "Vai" i "Napoli, Napoli"

Kartka z kalendarza - 22 czerwca 2015



Już jako 7-latek zaśpiewał w teatralnej komedii „Gelindo” w rodzinnym mieście, a jako 14-latek założył swój pierwszy zespół I Passi Per La Musica, później przemianowany na Oscars. Po zwycięstwie na festiwalu w weneckim Lido, przyjmuje pseudonim Don Miko i w 1964 r. wydaje debiutanckiego singla „Non Hai Più Niente Per Me”, który staje się letnim przebojem. W późniejszych latach wydaje m.in. utwory „E Poi Verrà L’Autunno” (w duecie z Timi Yuro), z którym wystąpił na festiwalu w San Remo oraz włoską wersję „Michelle” Beatlesów. W 1973 r. wydał singla jako Pier Bozzetti, a w 1975 r. jako Miko z utworem „Signora Tu” wystąpił ponownie w San Remo. W latach 80. tworzył w stylu italo-disco. W 1984 r. jako Loopside nagrał singla „Starman” (cover utworu Claudio Mingardiego), natomiast późniejsze utwory wydawał już pod pseudonimem Miko Mission. Także w 1984 r. ukazał się singel „How Old Are You?”, który był hitem dyskotek. Na listach były notowane: „The World Is You” (miejsce 35. w Niemczech) i „Two For Love” (14. w Szwecji). Inne utwory z tego okresu to: „Toc Toc Toc”, „Strip Tease”, „I Believe”, „One Step To Heaven” i „Rock Me Round The World”. W latach 90. wydał tylko 2 single „I Can Fly” i „Mr. Blue” (odpowiednio 1993 i 1996). Powrócił kilka lat temu wydając w 2008 r. singel „Thinking Of You”, spory sukces odniósł „Let It Be Love” z 2010 r., a ostatni jak do tej pory utwór „Universal Feeling” pochodzi z ubiegłego roku. W 2011 r. zagrał koncert na promie na Bałtyku oraz jako Loopside wydał utwór „File Of Love”.

---

W latach 70. występowała w rockowych zespołach. Przez niemal codzienne występy w 1977 r. straciła głos, jednak później udało jej się go odzyskać. W 1980 r. założyła z przyjacielem grupę Blue Angel, jednak debiutancka płyta pod tym samym tytułem nie odniosła sukcesu i zespół został rozwiązany. Pod koniec 1983 r. wydała solową płytę „She’s So Unusual”, której sukces przyniosły zwłaszcza dwa single: „Girl Just Want To Have Fun” i ballada „Time After Time”. Utwory dotarły do wysokich miejsc na całym świecie, a sam album sprzedał się w nakładzie ok. 16 milionów kopii. Także dwa kolejne single „She Bop” i „All Through The Night” znalazły się także w Top 5 w USA. Cyndi była więc pierwszą artystką, której się to udało. Zdobyła także nagrodę Grammy za najlepszy debiut i nagrodę MTV Video Music Awards za teledysk do „Girl Just Want…”, choć w obydwu konkursach miała sporo więcej nominacji. W 1986 r. nagrała kolejny album „True Colors”, który promowała ballada o tym samym tytule oraz utwór „Change Of Heart”, odniosły one także spory sukces, jednak już nie na miarę poprzednich produkcji. W 1988 r. zadebiutowała w filmie „Wibracje”, jednak okazał się on niepowodzeniem. W 1989 r. ukazał się singel „I Drove All Night”, ostatni w karierze przebój piosenkarki (w 2003 r. jego cover nagrała Céline Dion), utwór promował trzecią płytę „A Night To Remember”. W kolejnych latach nagrywała kolejne albumy i single (w tym takie poruszające społeczne problemy), jednak tylko nieliczne gościły na listach, m.in. „Hey Now (Girl Just Want To Have Fun)” z 1994, nowa wersja przeboju. W 1999 r. wystąpiła w filmie „Oportuniści”, jej rola zdobyła przychylne recenzje krytyków. Artystka jest aktywna do dziś.

---

Od młodych lat angażował się politycznie, będąc osobą o poglądach lewicowych, co też miało przełożenie w muzyce, którą wykonywał (zwłaszcza w The Communards). W 1983 r. był współzałożycielem grupy Bronski Beat. Grupa zadebiutowała rok później singlem „Smalltown Boy” o problemach homoseksualistów (Somerville jest zdeklarowanym gejem). Zdobył on wysokie miejsca na listach przebojów w wielu krajach świata, stając się największym przebojem grupy. Promował on debiutancki album „The Age Of Consent” zawierający także utwory „Why?” i „It Ain’t Necessarily So”, które odniosły mniejszy sukces. Po jego wydaniu Somerville niespodziewanie opuścił zespół i założył kolejny, The Communards wraz z Richardem Colesem, którego nazwa nawiązywała do Komuny Paryskiej. Zespół zadebiutował w 1985 r. singlem „You Are My World” promującym album „Communards”, który jednak nie podbił list przebojów. Umiarkowany sukces zdobyły single „So Cold The Night” i „Tomorrow”, jednak największy sukces zawdzięcza dwóm coverom: „Don’t Leave Me This Way” (oryg. Thelma Houston) i „Never Can Say Goodbye” (oryg. Gloria Gaynor). Ten drugi pochodzi z wydanego w 1987 r. albumu „Red”. Rok później zespół się rozpadł, a wokalista rozpoczął karierę solową. Ponownie zasłynął on wykonując covery utworów „Comment Te Dire Adieu” (oryg. François Hardy), „You Make Me Feel (Mighty Real)” (oryg. Sylvester James) i „To Love Somebody” (oryg. Bee Gees), wszystkie pochodzą z płyty „Read My Lips”. W kolejnych latach jego single nie zdobywały już zainteresowania, wystąpił także w kilku filmach m.in. w „Orlando”.

Kartka z kalendarza - 24 czerwca 2015



W młodym wieku rozpoczął naukę gry na perkusji. Od 1963 r. występował w zespole The Cheynes, a następnie w grupach The Bo Street Runners oraz John Mayall & The Bluesbreakers. W 1967 r. razem z Peterem Greenem, Jeremy'm Spencerem i Bobem Brunningiem (zastąpionym po chwili przez Johna McVie) założył softrockowy zespół Fleetwood Mac, który początkowo występował jako Peter Green's Fleetwood Mac. Nazwa grupy pochodzi od jego i Johna McVie nazwisk. Pierwszy album wydany rok później nosił nazwę "7936 South Rhodes", a debiutancki singiel nagrany w 1967 r. "I Believe My Time Ain't Long". Chwilę później zespół opuścili Green i Spencer, a dołączyła do niego wokalistka i instrumentalista klawiszowa Christine McVie (żona Johna). W 1974 r. Fleetwood zaprosił także do współpracy inną wokalistę Stevie Nicks oraz gitarzystę i wokalistę Lindsey'a Buckinghama. Trzy lata później grupa nagrała płytę "Rumours" - jeden z najlepiej sprzedających się albumów rockowych wszech czasów. Ponadto słuchacze Radia ItaloDance na pewno kojarzą piękną balladę "Sara" (1979) oraz takie przeboje jak "Little Lies" czy "Everywhere" pochodzące z krążka "Tango In The Night" z 1987 r. Ostatni jak dotąd studyjny album o nazwie "Say You Will" artyści nagrali w 2003 r., a Mick Fleetwood obok Johna McVie jest jedynym stałym członkiem zespołu, będącym od czasów jego założenia do dnia dzisiejszego.

---

Kartka z kalendarza - 24 czerwca 2015



W młodości występował w takich zespołach jak Hitlerz Underpantz, VCL XI, Equinox, Pegasus, The Id czy Dalek I Love You. W 1978 r. wspólnie ze szkolnym kolegą Paulem Humphreys'em założył (przemianowany z VCL XI) nowofalowo-sytnhpopowy zespół O.M.D. (Orchestral Manoeuvres in the Dark). McCluskey był w nim wokalistą, gitarzystą oraz klawiszowcem, a Humphreys wokalistą i klawiszowcem. Chwilę później do zespołu dołączyli perkusista Malcolm Holmes i saksofonista Martin Cooper. W 1980 r. ukazały się debiutancki album "Orchestral Manoeuvres in the Dark" wraz z promującym go singlem "Electricity" (1979) oraz drugi krążek "Organisation" na którym znalazł się wielki hit "Enola Gay". Przełomowym okazał się trzeci album grupy "Architecture & Morality", a na nim takie hity jak"She's Leaving", "Souvenir", "Joan Of Arc" i "Maid Of Orleans". Następnie artyści nagrali jeszcze 4 płyty lansując takie przeboje jak "Telegraph", "Tesla Girls", "Locomotion", "So In Love", "Secret" czy "If You Leave". W 1988 r. zespół opuścili Humpreys, Cooper i Holmes, a McCluskey z nowymi muzykami w latach 1991-1996 nagrał 3 albumy z takimi utworami jak "Sailing On The Seven Seas", "Pandora's Box" czy "Walking On The Milky Way". W 1996 r. O.M.D. przestało istnieć, a reaktywacja zespołu w oryginalnym składzie nastąpiła w 2006 r. Najnowszy, 12-ty studyjny album "English Electric" pochodzi z 2013 r. Andy McCluskey jest także założycielem, autorem tekstów piosenek i producentem żeńskiej grupy popowej Atomic Kitten. Napisał dla niej takie utwory jak "Right Now", "See Ya", "Whole Again" (1. miejsce na brytyjskiej liście przebojów) czy "Cradle". Jest także założycielem wytwórni White Noise Records i żeńskiej grupy The Genie Queen.

---

Kartka z kalendarza - 24 czerwca 2015



Przygodę z muzyką zaczął w wieku 10 lat, gdy pomagał ojcu w zabawianiu gości podczas autobusowych podróży po rodzinnej wyspie. Sześć lat później wygrał konkurs dla młodych talentów wykonując cover George'a Bensona "Nothing's Gonna Change My Love For You". Utwór ten znalazł się na debiutanckim albumie "Glenn Medeiros" wydanym przez wytwórnię Amherst Records w 1987 r., stał się wielkim hitem i "firmowym" przebojem artysty, sprzedając się w ponad 10-milionowym nakładzie. Na wspomnianym krażku ukazły się także takie utwory jak "Watching Over You", "What's It Gonna Take", "Lonely Won't Leave Me Alone" czy "A Fool's Affair". Rok później pojawił się drugi album "Not Me", a na nim m.in. piosenki "Love Always Finds A Reason" (duet z Rią Brieffies) oraz "Long And Lasting Love (Once In A Lifetime)". Z tego samego roku pochodzi piękna ballada "Un Roman D'Amitié (Friend You Give Me A Reason)", którą Medeiros nagrał w duecie z francuską piosenkarką Elsą Lunghini. W 1989 r. wystąpił w filmie  "Karate Kid III" (cz.3) do którego to nagrał 3 utwory: "High Wire", "I Can't Help Myself" oraz "Under Any Moon" (z zespołem The Jets). W 1990 r. zrealizował kolejny duety - "She Ain't Worth It" z Bobby'm Brownem oraz "All I'm Missing Is You" z Ray'em Parkerem Jr.-em. Po kolejnych dwóch latach razem z byłym wokalistą zespołu Modern Talking - Thomasem Andersem nagrał utwór ""Standing Alone". W 1996 r. porzucił karierę dla studiów. Powrócił trzy lata później albumem "Captured", nagrywając później jeszcze dwie płyty: "ME" (2003) oraz "With Aloha" (2005). Artysta gra także na gitarze i fortepianie. Napisał prawie 200 piosenek dla wielu różnych artystów takich jak Regine Velasquez i Martin Nievera.

Kartka z kalendarza - 25 czerwca 2015



Jego ojciec był emigrantem z Cypru (stąd nietypowe nazwisko), a matka Angielką. W 1975 r. poznał Andrew Ridgeley’a, z którym 6 lat później stworzył grupę Wham! W 1983 r. wydali debiutancki album „Fantastic”, z którego pochodzą m.in. „Young Guns (Go For It!)” i „Club Tropicana”. Płyta okazała się sukcesem, jednak to kolejny album „Make It Big” wydany rok później przyniósł duetowi międzynarodową sławę. To z niego pochodzą „Wake Me Up Before You Go-Go”, „Careless Whisper”, „Freedom” i „Everything She Wants”. Drugi z nich został napisany przez George’a w 1980 r. i wydany pod szyldem Wham! feat. George Michael lub jako solowy. Zdobył szczyty lub podium na listach przebojów na całym świecie i status platynowej płyty w USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Ostatnia płyta Wham! z 1986 r. „Music From The Edge Of Heaven” zawierała utwory „I’m Your Man”, „The Edge Of Heaven” oraz najpopularniejszą piosenkę świąteczną wszech czasów „Last Christmas”, którą później wielokrotnie ponownie wydawano, np. rokrocznie od 2007 do 2014 (sic!). Mimo sukcesów, panowie postanowili rozwiązać duet. Mimo zmiany wizerunku i stylu, wszystkie solowe albumy George’a sprzedały się w wielomilionowych nakładach, zdobywając statusy wielokrotnie platynowych lub diamentowych płyt na całym świecie, co potwierdziło popularność wokalisty. Największe przeboje w solowej karierze to m.in.: „I Want Your Sex”, „Faith”, „One More Try”, „Don’t Let The Sun Go Down On Me” (duet z Eltonem Johnem), „Jesus To A Child”, „Fastlove” i „As” (z Mary J. Blige). Artysta jest aktywny do dziś.

---

Pod koniec lat 70. razem z Jeffem Porcaro postanowił założyć zespół Toto. Wszyscy muzycy (łącznie sześciu) pracowali jako muzycy sesyjni z wieloma innymi artystami. W 1978 r. grupa wydała pierwszy album „Toto” i singla „Hold The Line”, który wspiął się na wysokie miejsca list przebojów. Sama płyta zdobyła status podwójnej platyny w USA i Kanadzie, a grupa została nominowana do Grammy za najlepszy debiut. Jednak single z kolejnych dwóch albumów „Hydra” i „Turn Back” nie zdobyły większej popularności. Przełom nastąpił w 1982 r. po wydaniu płyty „Toto IV” i flagowego hitu grupy „Africa”, a także innych: „Rosanna” i balladowego „I Won’t Hold You Back”. Za album i przebój „Rosanna” grupa otrzymała w jednym roku 6 statuetek Grammy. Płyta zdobyła status platynowej w USA i Kanadzie, a także w Niemczech, Francji i Holandii. Po zmianach w składzie, grupa była bardziej popularna w Europie kontynentalnej i Japonii, czego dowodem jest płyta „The Seventh One” z 1988 r., (platynowa w Holandii i Szwecji i podwójna złota we Francji, w USA tylko miejsce 64., a w Wielkiej Brytanii 78.). W 1992 r. mimo śmierci współzałożyciela Jeffa Porcaro, grupa postanawia kontynuować działalność. Po 2-letniej przerwie w 2010 r. grupa reaktywowała się w celu pomocy choremu Mike’owi Porcaro. Łącznie do tej pory Toto wydali 14 albumów, ostatni w 2015 r. „Toto XIV”. Rok wcześniej ukazał się jubileuszowy album „35th Anniversary - Live In Poland” będący zapisem koncertu w Łodzi, który zagrali 25 czerwca 2013 r.

Kartka z kalendarza - 26 czerwca 2015



Karierę rozpoczął w 1984 r. podpisując kontrakt z wytwórnią Warner Bros. Records. Rok później pojawił się jego debiutancki album "Silvertone" z pierwszymi singlami: "Dancin'", "Gone Ridin'" oraz "Livin' For Your Lover". Dwa ostatnie zostały wykorzystane do filmu "Blue Velvet". W 1987 r. wydał drugi krążek "Chris Isaak", a na nim m.in. hit "Blue Hotel". Największy przebój artysty "Wicked Game" pochodzi z 1989 r. i zawarty jest na trzeciej płycie "Heart Shaped World". Dwa lata później został on wykorzystany w wersji instrumentalnej do filmu "Dzikość Serca". Również inne jego utwory znalazły się na ścieżkach dźwiękowych do filmów - m.in. "Suspicion Of Love" (1988) jako soundtrack do "Poślubiona Mafii", "Baby Did A Bad, Bad Thing" (1995) do "Oczy Szeroko Zamknięte" lub "Life Will Go On" (2001) do "Córka Prezydenta". Ostatni album artysty "Beyond The Time" datuje się na 2011 r. Isaak jest także gitarzystą, kompozytorem, a także okazjonalnie aktorem. Wystąpił m.in. w takich filmach jak "Mały Budda", "Twin Peaks: Ogniu Krocz Ze Mną" czy "Milczenie Owiec".

Kartka z kalendarza - 29 czerwca 2015



Lew w jego pseudonimie pochodzi z herbu rodowego. Jako 5-latek zaczął grać na fortepianie. W latach 70. występował w grupie Dream założonej w rodzinnym mieście, potem zaczął pisać własne piosenki. W 1980 r., po zdaniu egzaminów, został wpisany jako autor i kompozytor do SIAE (odpowiednik ZAiKS-u). W 1983 r. wydaje swój pierwszy singel „Happy Children”, który zdobywa sukces zwłaszcza we Włoszech, Francji, Niemczech (15. miejsce i 28 tygodni na liście) i Szwajcarii. Za produkcję singla odpowiedzialny był David Zambelli z Discomagic Records. Drugi singel „Dream” z 1984 r. powtórzył sukces pierwszego, został nawet hymnem listy przebojów Top50 we francuskim radiu i telewizji przez 9 kolejnych lat. Także w 1984 r. wydał album „Springtime” zawierający m.in. „Reggae Radio” i „Kings Of The Night”. Po zakończeniu współpracy z Discomagic Rec. i Zambelli’m wydał kilka singli: „Believe Me”, „Under The Moon”, „You’ll Never Break My Heart / Game Of Life” i „Burn In His Hands”, jednak nie odniosły już większego sukcesu. Od początku lat 90. pracował jako kompozytor, producent i aranżer dla innych artystów, był wiceprezesem wytwórni CDpM/LION, później założył własną PLP Records. W 1995 r. ukazała się jego druga płyta „A Step In The Right Way…”, która także nie zdobyła większego uznania. W 2014 r. jako P.LION Project wydał singla „A Salty Dog”, a w tym roku „MONeY”.

---

W wieku 14 lat wraz z rodziną przeprowadził się do Melbourne w Australii. W 1978 r. razem z Ronem Strykertem stworzył Men At Work, rok później dołączyli: Jerry Speiser, Greg Ham i John Rees. W 1981 r. ukazał się pierwszy singel zespołu „Who Can It Be Now?”, promujący album „Business As Usual”. Pomimo sukcesu na australijskiej liście przebojów, zespół miał trudności z wydaniem go w USA. Jednak starania były opłacalne, bowiem tam również zagościł na szczycie. Prawdziwy międzynarodowy sukces zapewnił zespołowi drugi singel „Down Under”, który dotarł do miejsca 1. i podium w wielu krajach świata, a sam album sprzedał się w 15 milionach kopii i zyskał status wielokrotnej platyny w krajach anglosaskich (Australia, USA, Wielka Brytania, Kanada). Byli także pierwszym australijskim zespołem, który zdobył statuetkę Grammy dla najlepszego nowego artysty. W 1983 r. ukazał się drugi album „Cargo” zawierający m.in. singlowe „Dr. Heckyll And Mr. Jive”, „Overkill”, „It’s A Mistake” także nagrodzony platynowymi płytami. Trzeci album „Two Hearts” z 1985 r., nie odniósł większego sukcesu (tylko złota płyta w USA), po jego wydaniu zespół się rozpadł, a Colin Hay zaczął karierę solisty. Jego płyty m.in. „Looking For Jack” z 1987 r. i „Wayfaring Sons” z 1990 r. zdobyły sukces w Australii i Wielkiej Brytanii, jednak nie na miarę zespołu. W latach 1996-2002 reaktywowany zespół (tylko Hay i Ham) odbył światowe tournée, czego efektem jest live-album „Brazil”. Wykonali także „Down Under” na ceremonii zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 r. Po tym Hay kontynuuje karierę solową, w tym roku ukazał się jego singel „Next Year People”.

Kartka z kalendarza - 1 lipca 2015



Z pochodzenia Turek. Uczęszczał do szkoły średniej w Londynie razem z Dennisem Fullerem. W 1981 r. obydwoje przeprowadzili się do Hamburga (RFN), gdzie początkowo pracowali jako uliczni muzycy i aktorzy w grupie Roxy Rollers. W 1986 r. założyli grupę London Boys, której producentem i autorem tekstów był Ralf-René Maué. W tym samym roku wydali pierwszego singla „I’m Gonna Give My Heart”, który jednak nie zdobył list przebojów, podobnie jak płyta „The Twelve Commandments Of Dance” z 1988 r. oraz single „Harlem Desire”, „Dance, Dance, Dance” i „My Love”. Sukces przyniosła dopiero reedycja płyty rok później (z nieco zmienioną tracklistą) i wydanie singli „Requiem”, „London Nights”, oraz ponownie „Harlem Desire” i „My Love”. Były one notowane na  wysokich miejscach na listach na Wyspach Brytyjskich, niższe pozycje zajmowały w krajach niemieckojęzycznych. Piosenki z kolejnych albumów „Sweet Soul Music” (1991), „Love 4 Unity” (1993) i „Hallelujah Hits” (1995) różniły się stylem od tych z debiutanckiego krążka i poza nielicznymi wyjątkami, nie gościły na listach. Łącznie zespół sprzedał 4,5 miliona płyt. 21 stycznia 1996 r. w austriackich Alpach doszło do wypadku samochodowego, w którym zginęło 5 osób: Edem i jego żona Bettina, Dennis, hamburski DJ oraz pijany kierowca ze Szwajcarii, który wypadek spowodował. Ephraimowie osierocili syna, który wówczas miał 3 lata.

---

(fot. 1) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/5e4c78392842.jpg) (fot. 2) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/e6534a4366f0.jpg)

Dziś 70. urodziny obchodzi amerykańska piosenkarka Debbie Harry (wł. Deborah Ann Harry; miejsce urodzenia: Miami, fot. 1), wokalistka zespołu Blondie...

...a 66. urodziny obchodzi australijski piosenkarz John Farnham (miejsce urodzenia: Londyn, Wielka Brytania, fot. 2), który zasłynął przede wszystkim z singla "You're The Voice".

Kartka z kalendarza - 2 lipca 2015



Pracę spikera zaczynał w radiu „Akademik” Politechniki Warszawskiej. Później został prezenterem dyskotek i DJ-em w wielu klubach w Polsce. W połowie lat 80. został prezenterem „Dwójki” Polskiego Radia, która była wówczas jedną z dwóch rozgłośni (oprócz „Trójki”) nadającą sygnał w wersji stereofonicznej. Fanów wśród słuchaczy muzyki dyskotekowej zyskał sobie prezentując na antenie utwory (a niekiedy całe płyty) w całości, także z gatunku italo/euro disco i new romantic (w znacznej części premierowe). Prowadził m.in. audycje: „Studio Stereo zaprasza”, „Słuchajmy razem”, „Muzyka na 33 i 45 obrotów”, „Piosenki na życzenie”, „Wieczór płytowy” i inne. W latach 1982-1987 prowadził także „Telewizyjną Listę Przebojów”, a od 1986 r. radiową „Top 30 Dance Charts”. Od 1990 r. do 2013 r. był prezenterem w Radiu Dla Ciebie (warszawska regionalna rozgłośnia Polskiego Radia), a później w Radiu Zet Gold, gdzie pracuje do dzisiaj. Czasami prowadzi także dyskoteki jako DJ Fabian.

---

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/fd57aa504066.jpg)

Dziś 58. urodziny obchodzi brytyjski kompozytor Mark Shreeve, autor m.in. albumów „Assassin” i „Legion”, był także tekściarzem Samanthy Fox.

Kartka z kalendarza - 3 lipca 2015



Artystka miała włoskie i irlandzkie pochodzenie. Zaczynała na początku lat 70-tych od występów w zespole Meadow. Potem m.in. śpiewała w chórku Leonarda Cohena podczas jego trasy koncertowej. W 1979 r. odkrył ją Ahmet Ertegün z Atlantic Records, a dwa lata później nagrała swój pierwszy singiel "Looking Out For Number One". Debiutancki album "Branigan" pojawił się w 1982 r. i zawierał m.in. cover utworu Umberto Tozzi'ego "Gloria" - wykorzystany w filmie "Flashdance" i nominowany do nagrody Grammy, który tylko w Stanach Zjednoczonych sprzedał się w nakładzie ponad 2 milionów egzemplarzy. Największy sukces i popularność przysporzył jej jednak inny cover nagrany dwa lata później - "Self Control" wykonywany w oryginale przez Rafa (Raffaele Riefoli'ego). Piosenka odniosła sukces w wielu europejskich krajach, zwłaszcza w Niemczech i przebiła popularnością oryginał Rafa. W czasie swej kariery nagrała siedem albumów studyjnych oraz takie utwory jak m.in. "The Lucky One", "Shattered Glass" (cover Ellie Warren), "Solitaire" czy "How Am I Supposed To Live Without You". Była również autorką innych licznych coverów takich jak "Ti Amo" (w oryginale Umberto Tozzi), "The Power Of Love" (Jennifer Rush) lub "Whatever I Do (Wherever I Go)" (Hazell Dean). Oprócz "Glorii" nagrała też dwa inne soundtracki  - "Imagination" (także do filmu "Flashdance", zdobywca nagrody Grammy) oraz "Hot Night" (do filmu "Ghostbusters"). W 1994 r. w duecie z Davidem Hasselhoffem wykonała utwór "I Believe" wykorzystany w popularnym serialu telewizyjnym "Słoneczny Patrol". Ponadto współpracowała z producentami Stock, Aitken & Waterman oraz Michaelem Boltonem, a kilka jej piosenek zostało wykorzystanych w grze komputerowej GTA (Grand Theft Auto). Branigan grała także na pianinie i była aktorką. Zmarła 26 sierpnia 2004 r. we śnie na tętniaka mózgu.

---

Kartka z kalendarza - 3 lipca 2015



Początkowo uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, jednak szybko zainteresował się synthpopem pod wpływem utworu O.M.D. "Electricity". W 1977 r. razem z Andy Fletcherem założył zespół No Romance In China, w ktróym był wokalistą i gitarzystą. Następnie występował w grupach The Plan, The French Look i Composition Of Sound. Ta ostatnia w 1980 r. zmieniła nazwę na Depeche Mode, a w jej skład oprócz Clarke'a który był w niej klawiszowcem wchodzili Fletcher, Martin Lee Gore i Dave Gahan. Rok później ukazał się debiutancki album "Speak & Spell", na którym artysta jest kompozytorem i autorem tekstów utworów. Napisał takie piosenki jak m.in. "Dreaming Of Me", "New Life" czy "Just Can't Get Enough". Pod koniec tego roku opuścił zespół i jako klawiszowiec razem z wokalistką  Alison Moyet stworzył duet Yazoo. Nagrali dwie płyty - "Upstairs At Eric's" (1982) oraz "You And Me Both" (1983) i wylansowali takie hity jak debiutancki singiel "Only You" (pierwotnie miał zostać nagrany dla Depeche Mode lecz został odrzucony), "Don't Go" , "Situation", "Nobody's Diary" czy "Happy People" na którym Clarke udziela się wokalnie. W lipcu 1983 r. duet został rozwiązany, a muzyk rozpoczął występy z Erikiem Radcliffe'em i Feargalem Sharkeyem w grupie The Assembly. Z kolei od 1985 r. do dnia dzisiejszego razem z Andy'm Bellem tworzy grupę Erasure. Razem nagrali takie przeboje jak "Oh L'amour", "Sometimes", "Chains Of Love" czy "A Little Respect". W zeszłym roku ukazał się najnowszy album duetu "The Violet Flame". Poza tym Vince Clarke współpracował z innymi artystami, jest także producentem i DJ-em.

Kartka z kalendarza - 4 lipca 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/48212198cecb.jpg)

Dziś 63. urodziny obchodzi węgierska wokalistka Éva Pál (miejsce urodzenia: Budapeszt), która w latach 1973-83 występowała w zespole Neoton Família.

Kartka z kalendarza - 5 lipca 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/2f90a3a03bc0.jpg)

Dziś 49. urodziny obchodzi niemiecki piosenkarz Cliff Turner (wł. Rainer Herzmann), znany z utworów „Moonlight Affair” (cover Silent Circle), „(I Need) Your Love” i „Burning Love”.

Kartka z kalendarza - 6 lipca 2015



W 1976 r. wraz z m.in. Waldemarem Tkaczykiem i Janem Plutą dołączył do założonego przez Sławomira Łosowskiego zespołu Akcenty, którego nazwa wkrótce potem została zmieniona na Kombi. W 1979 r. ukazał się pierwszy album grupy „Kombi”, który zawierał m.in. nagrania „Hotel Twoich Snów” i „Przytul Mnie”, a w 1981 r. kolejny, „Królowie Życia” z tytułowym przebojem (na stronie B singla znalazł się utwór „Taniec W Słońcu”). W 1984 r. wydany został album „Nowy Rozdział”, który ukształtował brzmienie zespołu jako synthpopowego. Znalazły się na nim przeboje „Słodkiego, Miłego Życia”, „Kochać Cię - Za Późno” i „Nie Ma Zysku”, w tym samym roku na festiwalu w Opolu zespół zdobył nagrodę publiczności. Longplay „Kombi 4” wydany rok później, który zawiera kolejne przeboje, m.in. „Black And White”, „Nasze Randez-Vous”, „Za Ciosem Cios”, „Czekam Wciąż”, „Gdzie Tak Biegniecie Bracia” został nagrodzony statusem złotej płyty. W 1988 r. ukazała się płyta „Tabu”, na której znalazły się m.in. „Nietykalni - Skamieniałe Zło”, „Pamiętaj Mnie” i „Tabu - Obcy Ląd”. W 1992 r. grupa zakończyła działalność. W kolejnych latach m.in. z W. Tkaczykiem występował w grupach Skawalker, O.N.A., współpracował także wieloma polskimi artystami. W 2003 r. powstał zespół Kombii (zwany także Kombi 2), jednak bez założyciela S. Łosowskiego. Do tej pory ta grupa wydała 6 albumów zawierających m.in. nowe przeboje „Pokolenie”, „Sen Się Spełni”, „Ślad”, „Myślę O Tobie”, „Awinion”, „Gdzie Jesteś Dziś” i inne.

---

Z wykształcenia aktor i śpiewak operowy. Od 1979 r. po przeprowadzce do Berlina, występował w amatorskim teatrze, a od 1983 r. jako drag queen w nocnych klubach. W latach 1986-87 we współpracy z Axelem Breitungiem i Bertem Mayerem wydał single „Don’t Loose Your Heart Tonight” i „One Night In Love”, które odniosły sukces komercyjny w ponad 20 krajach. Warto wspomnieć także o wydanym jako V Project singlu „Starchild”, który ukazał się w 1988 r., z wokalnym udziałem Stiny Papadopulu. Nagrany w tamtym czasie album nie ukazał się z powodu konfliktu między menedżerem, producentem i wytwórnią. W 1992 r. ukazała się odmienna stylem płyta „Different Colours”. Dopiero w 2012 r. wydano album „Back To Joy” zawierający dotychczas nigdzie oficjalnie nie publikowane utwory (w tym „Sweetest Dream”, „Who Took My Girl”, „Don’t Ask Me Why” i „I’m Back To Stay”), oraz 3 premierowe nagrania powstałe we współpracy z Danielem Petterssonem i Marco Rochowskim: „Asian Heart”, „The Passion Of Love” i „A Star In Heaven”. Artysta jest aktywny do dziś.

Kartka z kalendarza - 7 lipca 2015



W młodym wieku chciał zostać mnichem, jednak już w wieku 12 lat zaczął grać na gitarze. Później zaczął udzielać się w różnych zespołach jako gitarzysta, basista, kompozytor oraz wokalista, założył także swój, Mountain Shadows. Zanim odniósł pierwsze sukcesy w branży, współpracował z Frankiem Farianem. Wtedy też przyjął pseudonim Tess Teiges, którego później używał jako kompozytor, a jako nazwisko podawał wówczas włoskobrzmiące Manfred Perilano. Jednak autorem pierwszych hitów Fancy’ego jest Todd Canedy, który napisał „Slice Me Nice” i „Chinese Eyes” wydane w 1984 r., które podbiły europejskie listy przebojów. Podobnie większość późniejszych utworów z pierwszych czterech albumów: „Get Your Kicks” (1985), „Contact” (1986), „Flames Of Love” (1988) i „All My Loving” (1989). Największy sukces zdobyły single „Bolero (Hold Me In Your Arms Again)”, który przebywał na hiszpańskiej liście przez 6 miesięcy oraz „Flames Of Love” sprzedany w dziesiątkach milionów sztuk. Inne popularne utwory to: „L.A.D.Y O.”, „Lady Of Ice”, „Latin Fire”, „China Blue”, „Fools Cry”, „Angel Eyes” i inne. W 80-tych latach jako Tess tworzył utwory dla takich artystów jak Grant Miller, Linda Jo Rizzo, Mozzart, Amanda Lear, The Hurricanes, Timerider, Marc Buchner i innych. W latach 90. artysta zmienił styl, jednak nie przypadł on do gustu większości odbiorców. Wydany w 2000 r. na fali comebacku gwiazd dekady album „D.I.S.C.O.” był powrotem do stylu z lat 80. W 2003 r. nagrał płytę ze swoimi największymi przebojami zaśpiewanymi po niemiecku. Inne znane utwory z ostatnich lat to m.in.: „D.I.S.C.O. (Lust For Life)”, „We Can Move The Mountain” (napisany na festiwal Eurowizji), „Stronger Together” (z Lindą Jo Rizzo) oraz nowe wersje starych przebojów.

---

Jego rodzice byli Katalończykami. Belmonte dostał „swoje 5 minut”, gdy we wczesnych latach 80. we Włoszech szukano artystów umiejących śpiewać po angielsku (tak wyglądały początki ery italo disco). W 1982 r. ukazał się jego pierwszy singel „You’re A Danger”, który wkrótce potem zagościł na europejskich listach przebojów, m.in. na 1. miejscu w Hiszpanii, 7. w Szwajcarii i 13. we Włoszech. Autorem utworu jest Pierluigi Giombini, a producentami (także kilku późniejszych singli) Paul i Peter Micioni. Rok później wydano płytę „Go On”, na której znalazły się kolejne singlowe utwory: „Forever, Tonight And All My Life”, „I Want You”, „Where I Am” i „Mi Querido Amor”, dwa pierwsze doszły do 4. miejsca hiszpańskiej listy, a „I Want You” był także letnim hitem w dyskotekach. W 1984 r. ukazał się kolejny znaczący singel „La Colegiala” (ponownie 1. miejsce w Hiszpanii), który był coverem utworu kolumbijskiego artysty Rodolfo Y Su Tipica z 1982 r. Na całym świecie sprzedano ponad 1 milion kopii singla. Tytuł „La Colegiala” nosiła także płyta, która zawierała niemal identyczną tracklistę, co debiutancka. Ostatni raz zagościł na liście (3. miejsce w Hiszpanii) w 1985 r. po wydaniu „How Much”. Pozostałe single wokalisty nie gościły już na listach, ostatni z nich został wydany w 1991 r.

Kartka z kalendarza - 8 lipca 2015

(fot. 1) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/fc1804a0a9e0.jpg) (fot. 2) (http://naforum.zapodaj.net/thumbs/d27d1df9b52f.jpg)

Dziś 54. urodziny obchodzi brytyjski muzyk Andy Fletcher (wł. Andrew John Leonard Fletcher; miejsce urodzenia: Nottingham, fot. 1), współzałożyciel i klawiszowiec grupy Depeche Mode...

...a 58. rocznicę urodzin świętuje polska piosenkarka i kompozytorka Wanda Kwietniewska (a dokł. Wanda Małgorzata Kwietniewska; miejsce urodzenia: Przywidz niedaleko Trójmiasta, fot. 2), wokalistka zespołów Lombard oraz Wanda i Banda - znanego z takich hitów jak "Hi-Fi" czy "Nie Będę Julią".

Kartka z kalendarza - 9 lipca 2015



W 1978 r. wraz z Davidem Ballem stworzył duet Soft Cell. W 1981 r. wydali 3 single, które przeszły bez echa. Rok później ukazał się singel „Tainted Love” promujący debiutancki album „Non-Stop Erotic Cabaret”, który był coverem utworu Glorii Jones z 1964 r. Dotarł on na pierwsze miejsca list przebojów w wielu krajach świata stając się sztandarowym przebojem grupy, czyniąc w Wielkiej Brytanii album platynowym. Jednak żaden z kolejnych singli nie zdobył już szczytów list, najbardziej popularnymi były: „Bedsitter”, „Say Hello Wave Goodbye”, „Torch” i „What”. Po wydaniu jeszcze trzech płyt (w tym dwóch złotych w UK), grupa w 1984 r. zakończyła działalność, a Almond rozpoczął karierę solisty, choć w międzyczasie (lata 1982-83) nagrywał płyty jako Marc and the Mambas, jednak projekt ten nie zdobył uznania. Także solowe single Almonda nie zdobywały wysokich miejsc na listach (w okolicach 50.). Nieco wyżej uplasowały się tylko „Stories Of Johnny” i „Tears Run Rings”. Ten ostatni pochodzi z albumu „The Stars We Are” z 1988 r., zawierający także utwór „Someting’s Gotten Hold Of My Heart” (wersja utworu Gene’a Pitney’a wykonywana razem z nim), który zdobył szczyty list w wielu krajach. W 1989 r. wydał album „Jacques” z utworami belgijskiego barda Jacquesa Brela, zyskując przychylną opinię wdowy po nim, która określiła Almonda jako „najwybitniejszego interpretatora” jego utworów. Był to jednak wyjątek w karierze, później dość wysoko notowane były tylko utwory „Jacky” i „The Days Of Pearly Spencer” z lat 1991-92. Artysta regularnie wydaje single do dnia dzisiejszego, jednak już nie zdobywają uznania. Ostatnim notowanym na liście (miejsce 144. w UK) był „Tragedy (Take A Look And See)” z 1999 r., wtedy też wydał książkę autobiograficzną „Tainted Life”. Mimo wszystko jest uważany za jednego z ważniejszych twórców synth popu i new wave.

---

Kartka z kalendarza - 9 lipca 2015



W 1977 r. razem z kolegami założył grupę Simple Minds. Obok niego jedynym stałym członkiem zespołu jest gitarzysta i klawiszowiec Charlie Burchill. Pierwsze wydawane single nie zdobywały miejsc na listach (poza dwoma utworami z płyty „Sons And Fascination”). Wyższe pozycje osiągały single z albumów nagranych w stylu new romantic: „New Gold Dream (81/82/83/84)” z 1982 r., z którego pochodzą „Promised You A Miracle”, „Glittering Prize” i „Someone, Somewhere (In Summertime)” oraz kolejnego, „Sparkle In The Rain” z 1984 r., zawierającego „Waterfront”, „Speed Your Love To Me” i „Up In The Catwalk”, dzięki czemu w Wielkiej Brytanii zdobyły one statusy platynowych płyt, a we Francji i Kanadzie złotych. Największym sukcesem grupy okazał się singel „Don’t You (Forget About Me)” ze ścieżki dźwiękowej filmu „Klub Winowajców”, który w wielu krajach dotarł do podium list przebojów, a w Kanadzie i USA na ich szczyty. Znaczący sukces także zdobyły single z kolejnych, już bardziej pop-rockowych, trzech płyt, m.in. „Alive And Kicking”, „Sanctify Yourself”, „All The Things She Said”, „Belfast Child”, „This Is Your Land” i „Let There Be Love”. Wszystkie one były nagradzane statusami platynowych lub złotych płyt w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Francji, Niemczech i Szwajcarii. Później jeszcze uznanie zdobyły tylko utwory „She’s A River” i „Hypnotized” z 1995 r. Mimo, że grupa wydaje single do dnia dzisiejszego to, jeśli goszczą one na listach, zajmują tam niskie pozycje.

Kartka z kalendarza - 10 lipca 2015



W szkole grał na gitarze i wiolonczeli, a w wieku 16 lat występował w folkowym zespole o nazwie Dust. Następnie był dziennikarze muzycznym w czasopiśmie "Smash Hits". W 1981 r. poznał Chrisa Lowe, z którym stworzył duet West End wkrótce potem przemianowany na Pet Shop Boys. Tennant został wokalistą, a także okazjonalnie klawiszowcem i gitarzystą, a Lowe klawiszowcem grupy (na wokalu udzielał się sporadycznie). Na początku kariery współpracowali ze słynnym producentem Bobby'm Orlando, a później podpisali kontrakt z wytwórnią Parlophone. W 1984 r. nagrali pierwszy singiel "West And Girls", który stał się wielkim hitem osiągając pierwsze miejsce na listach przebojów w 9 krajach i sprzedając się w liczbie półtora miliona egzemplarzy. Pierwszy album "Please" zespół wydał w 1986 r. W swym dorobku duet ma 13 studyjnych albumów i znany jest także z takich przebojów jak "Suburbia", "It's A Sin", "Rent", "Domino Dancing", "Always On My Mind" (cover Elvisa Presleya), "Go West" (cover Village People) i wielu innych. Obaj panowie współpracowali także z takimi artystami jak Dusty Springfield (duet z utworem "What Have I Done To Deserve This?, 1987), Kylie Minogue, Madonna czy Tina Turner i są aktywni muzycznie do dziś. W sumie sprzedali ponad 50 milionów płyt, a ich ostatni jak dotąd album "Electric" ukazał się w 2013 r. Ponadto Tennant jest kompozytorem grupy i współpracował również z projektem Electric.

---

Kartka z kalendarza - 10 lipca 2015



Studiował muzykę klasyczną w klasie fortepianu. Następnie zaangażował się jako kompozytor instrumentalnej muzyki elektronicznej. W 1984 r. nawiązał współpracę z producentem Erikiem van Vlietem - założycielem projektu Laserdance z gatunku spacesynth. Tego samego roku powstał drugi maxisingiel zespołu ''Goody's Return'' skomponowany przez Michiela van der Kuy'a. Debiutancki album "Future Generation" pojawił się w 1987 r. okazał się sporym sukcesem i zawierał takie hity jak "Power Run", "Humanoid Invasion" i "Fear". W kolejnych latach artyści wydali następne krążki i wylansowali takie hity jak "Shotgun (Into The Night)", "Around The Planet", "Cosmo Tron", czy "The Challenge". W 1989 r.van der Kuy otrzymał prawa do nazwy Koto i w tym samym roku wydał pierwszy longplay 'Masterpieces''. Oprócz premierowych kompozycji na krążku znalazły się odświeżone  wersje przebojów: "Visitors", "Dragons Legend" czy "Jabdah'' autorstwa Anfrando Maioli oraz Stefano Cundari'ego - pierwszego składu Koto. Do 1993 r. wydał jeszcze trzy albumy pod szyldem Koto. Tworzył także w projekcie Rygar, znanym z utworów "Star Tracks" i "Spaceraiders", nagrywając 2 płyty - "The Album" (2001, wydany przez wytwórnię Made Up Records, której jest właścicielem) oraz "Modulation" (2012). W 1988 r. pod nazwą Perestroika Power skomponował przebój "Animal Farm". Współpracował z innymi artystami jak np. Rob van Eijk (Proxyon - jako producent, Area 51 i Rygar). Udzielał się również w takich projektach jak Attack, Claudia T, Gina, Gotcha, Kozmoz, Power Machine czy Alice Deejay. W latach 90-tych występował w zespole L.A. Style oraz pod pseudonimem Denzil Slemming. W zeszłym roku pod nazwą Laserdance wydał utwór "Moon Machine" umieszczony na kompilacji Zyx Italo Disco Spacesynth Collection, który zapowiada album reaktywacyjny ''Force Of Order'', datowany na koniec tego roku.

Kartka z kalendarza - 11 lipca 2015



W 1986 r. razem ze swoją starszą siostrą Kim utworzyła duet o nazwie Mel & Kim. Ich muzykę określano mianem dance popu, a debiutancki singiel "Showing Out (Get Fresh At The Weekend)" pochodzi z tego samego roku (numer jeden na listach w Holandii, Niemczech i Szwajcarii). Siostry współpracowały ze słynnym triem producenckim Stock, Aitken & Waterman (pierwszy singiel początkowo przeznaczyli dla zespołu Bananaramy), a w 1987 r. wytwórnia Supreme Records wydała ich pierwszy i zarazem jedyny album "F.L.M.". Na krążku znalazł się największy hit grupy "Respectable", który gościł na pierwszym miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Australii i Nowej Zelandii. Ponadto na płycie zawarte zostały inne single - wspomniany "Showing Out (Get Fresh At The Weekend)", tytułowy "F.L.M.", "I'm The One Who Really Loves You" i "More Than Words Can Say". W 1988 r. ukazał się kolejny singiel duetu "That's The Way It Is", ale prace nad drugim albumem pokrzyżowała nowotworowa choroba Melanie. Artystka zmarła 18 stycznia 1990 roku w wyniku powikłań po zapaleniu płuc.

---

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/d1a6ad36f395.jpg)

Także dziś 56. urodziny świętuje amerykańska piosenkarka i kompozytorka Suzanne Vega (a dokł. Suzanne Nadine Vega; miejsce urodzenia: Santa Monica w Kalifornii), znana z takich utworów jak "Luka" i "Tom's Diner".

Kartka z kalendarza - 12 lipca 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/1dd1326ce1a7.jpg)

Dziś 72. urodziny świętuje brytyjska piosenkarka Christine McVie (wł. Christine Anne Perfect; miejsce urodzenia: Greenodd w północno-zachodniej Anglii), wokalistka i klawiszowiec zespołu Fleetwood Mac.

Kartka z kalendarza - 14 lipca 2015



We wcześniejszych latach śpiewał w różnych zespołach, pracował także w wytwórniach fonograficznych m.in. ZTT Records i Island Records. W latach 1983 i 1986 wydał dwa single jako Dino Razzone. W 1987 r. założył grupę Silicon Dream, w której skład wchodzili także dwaj tancerze. Munzert występował w charakterystycznym „stroju Marcello”, czyli białej peruce i z białym makijażem na twarzy. Inspiracjami muzycznymi były Kraftwerk, Depeche Mode, Off i 16 Bit. W tym samym roku ukazała się jedyna płyta projektu, „Time Machine” promowana czterema singlami „Marcello The Mastroianni”, „Albert Einstein - Everything Is Relative”, „Jimmy Dean Loved Marilyn - Film Ab” i „Andromeda” (oraz m.in. niesinglowym „Corleone Speaking”). Największym sukcesem okazał się pierwszy z wymienionych, który na niemieckiej liście dotarł do miejsca 15 (ogółem 14 tygodni), dwa kolejne odpowiednio do miejsc 40. i 29. Po wydaniu kolejnych czterech singli: „Wunderbar” (z Mią Dori; przeróbka Hithouse „Jack To The Sound Of The Underground”), „Ludwig Fun”, „I’m Your Doctor” i „Wanna Make Love” w latach 1989-1991, grupa zakończyła działalność, choć w 1995 r. ukazała się jeszcze płyta „Greatest Hits ’87-’95” i nowa wersja singla „Marcello…”. W latach 1987-88 wydał kilka singli pod różnymi projektami: Departure, Manzerata, Mega, Bad Boys. W późniejszym czasie został producentem dla innych wykonawców.

Kartka z kalendarza - 15 lipca 2015



Muzyczną przygodę zaczynał jako perkusista. Następnie współpracował z wieloma różnymi włoskimi artystami. W 1975 r. ukazał się pierwszy solowy album artysty "Rosso Napoletano", wydany przez wytwórnię Numero Uno, na którym znalazło się zaledwie 5 piosenek, w tym debiutancki singiel "Danza Dei Bottoni". Sławę zyskał nagranym w 1984 r. przebojem "Kalimba De Luna" pochodzącym z krążka "Il Grande Esploratore". Utwór sprzedał się w nakładzie 5 milionów egzemplarzy i chwilę później został skowerowany przez grupę Boney M. Następny singiel "Papa Chico" (1985) przez 5 tygodni zajmował pierwsze miejsce na liście przebojów w Holandii. Kolejne jak m.in. "As Tu Às" czy "Sinuè (Latin Tamborder)" nie powtórzyły już takich sukcesów. Esposito współpracował z innym włoskim muzykiem Gianluigi Di Franco, który był współautorem hitu "Kalimba De Luna". Ostatni jak dotąd singiel muzyka "For Me" z gościnnym udziałem Franco Battiato i pochodzący z krążka "Viaggio Tribale" ukazał się w 2005 r.. Z kolei na rok 2011 datuje się ostatnią płytę "Latinamericanto". Oprócz śpiewu i gry na instrumentach Tony Esposito jest również kompozytorem, aranżerem, producentem muzycznym oraz aktorem.

Kartka z kalendarza - 16 lipca 2015



Muzyką zainteresował się w wieku 12 lat. Na początku występował w zespołach An Incoherent Psyche (jako perkusista) oraz Le Jour Prochain. W 1981 r. razem z basistą Stefano Tirone oraz gitarzystą Stefano Mazzolą założył grupę State Of Art. Około 1983 r. opuścił zespół i postanowił rozpocząć solową karierę. Jego inspiracją były utwory "Blue Monday" autorstwa New Order oraz "She Has A Way" Bobby'ego O. Szybko nawiązał kontakt z producentem Roberto Turattim i kompozytorem Miki Chieregato. Współpraca ta zaowocowała nagraniem dwóch singli firmowanych projektem Flexx - "Love Theme From Flexxy-Ball (You'll Never Change No More)" (1983) oraz "Theme From Deep" (1984). Zainspirowany sukcesem utworu Falco "Der Kommissar”, w 1984 r. nagrał debiutanckiego singla "Zeit". Później ukazały się takie hity jak m.in. "The Years (Go By)" (1985, efekt współpracy z duetem Turatti-Chieregato), "Wind Of Change" (1986, wyprodukowany przez Mauro Farinę i Giuliano Crivellente i początek przygody z wytwórnią Time Records), "Imagine (You'll Never Change Your Mind)" (1987), "Heartbeat (1988) czy "One Day" (1989). W sumie artysta nagrał 12 singli, a w 1989 r. ukazał się jego pierwszy i jedyny w tym czasie album "East & West". Ponadto udzielał się w takich projektach jak m.in. Deep Tones, Grey Area, Jinny, Pleasure & Pain, Active, Kriss i Second 2 no 1. W latach 90-tych był producentem muzyki house. Na scenę powrócił po roku 2000 i do dziś jest aktywny w nagrywaniu nowych kompozycji. W ostatnich latach ukazały się chociażby "Open Your Eyes"/"I Want You Back" (2008) - w duecie z Andy'm Romano, "Without You" (2011) - w duecie z Albą, "Don't Stop" (2012) - w duecie z Aldenem Tyrellem, "In The Night" (2014) zaśpiewany wspólnie z TQ i Kenem Laszlo czy solowy singiel "Don't Give Up" (także rok 2014). W tym roku muzyk wydał 12-calowy utwór "Believe Me" oraz gościnnie pojawił się na 12-calowym nagraniu "Love Is My Answer" Synergic Silence.

Kartka z kalendarza - 17 lipca 2015



Od najmłodszych lat uczęszczał z rodzicami na koncerty muzyki klasycznej. Jako 12-latek skomponował swój pierwszy utwór, a od 14 roku życia występował na różnych scenach. W maju 1979 r. wystąpił na festiwalu organizowanym przez Czerwony Krzyż. Wykonał tam piosenkę „Sin Amor”, która jeszcze w tym samym roku została wydana na singlu (oraz płycie). Utwór był coverem utworu „Dschinghis Khan” i na 2 tygodnie zawędrował na 1. miejsce hiszpańskiej listy przebojów. Kolejne single „Por Una Vez Más”, „Te Agradezco”, „Te Quiero Tanto” i „Oh Gaby (Oh, Gaby, Gaby)” również zdobyły sporą popularność na lokalnym rynku. W 1982 r. na 18 miesięcy jego karierę przerwała obowiązkowa służba wojskowa. Międzynarodowe uznanie przyniósł mu singel „Fotonovela (Chapter 1)” wydany w 1984 r., który dotarł do wysokich pozycji na listach: francuskiej (3.), szwajcarskiej (4.), niemieckiej (9.) i hiszpańskiej (14.). W sumie sprzedał się on w Europie w liczbie 6 milionów kopii, zaś w Peru był motywem opery mydlanej „Carmín”. Promował on album „Baila”, z którego pochodzi także singel „Baila” motyw przewodni wyścigu kolarskiego Vuelta a España 1985, jednak ten nie zdobył takiej popularności (26. miejsce w Szwajcarii). Iván był popularny także w krajach Ameryki Łacińskiej: Meksyku, Kolumbii, Ekwadorze i Chile. Po rozwiązaniu kontraktu z wytwórnią CBS w 1988 r. nagrał kilka kompozycji m.in. do wyścigów Paryż-Dakar i Giro de Italia. Później przeprowadził się do Australii, a następnie do Stanów Zjednoczonych (Miami), gdzie mieszka do dzisiaj. W styczniu 2012 r. zapowiedział wydanie kolejnego singla.

---

Światową sławę osiągnął jako aktor, przede wszystkim dzięki głównym rolom w dwóch serialach: „Nieustraszony” („Knight Rider”) w latach 1982-86 i „Słoneczny Patrol” („Baywatch”) w latach 1989-2001. Jako piosenkarz zadebiutował w 1985 r. wydając płytę „Night Rocker”, a 2 lata później kolejną „Lovin’ Fellings”, jednak singlowe utwory nie zdołały się przebić na listy przebojów. Dopiero utwór tytułowy z kolejnego albumu studyjnego „Looking For Freedom” z 1989 r. zdobył szczyty list w Niemczech, Austrii i Szwajcarii, oraz (jako jedyny z całej dyskografii) zagościł na listach francuskiej (12.) i holenderskiej (31.). Zresztą utwory Hasselhoffa odnosiły sukcesy tylko w krajach niemieckojęzycznych (aktor ma niemieckie pochodzenie). Kolejne single z różnym powodzeniem zdobywały listy w tych krajach, wyższe pozycje notowały: „Is Everybody Happy?”, „Our First Night Together”, „Crazy For You”, „Do The Limbo Dance” i „Gipsy Girl”. Płyty wydane w latach 1989-1991 („Loking For Freedom”, „Crazy For You” i „David”) osiągnęły największą sprzedaż, w granicach 590-690 tysięcy kopii. Kolejne albumy już nie zdołały osiągnąć takiego wyniku, podobnie single je promujące gorzej sobie radziły na listach. Wyjątkami były tylko „Wir Zwei Allein” z 1993 r. oraz wydany w 2006 r. „Jump In My Car”, który osiągnął 3. miejsce w Wielkiej Brytanii. Łącznie w swojej karierze śpiewający aktor sprzedał prawie 3 miliony płyt. Ostatnie wydane płyty pochodzą z lat 2011-12 „A Real Good Feeling” i „This Time Around”.

---

Jako 13-latka związała się z basistą Rolling Stonesów, Billem Wymanem, starszym od niej o 34 lata, z którym 5 lat później wzięła ślub, a po dwóch latach się rozwiodła. W 1986 r. podpisała kontrakt z wytwórnią PWL Records, a rok później ukazał się jej pierwszy singel „I Just Can’t Wait” wyprodukowany przez trio producenckie Stock-Aitken-Waterman. Singiel promował jedyny album wokalistki „Mandy”, z którego pochodzą także inne: „Positive Reaction”, „Boys And Girls” i „Victim Of Pleasure”. Odnosiły one różny sukces w różnych krajach, największy we Włoszech i Szwajcarii, mniejszy w Niemczech, a pojedyncze utwory także w Japonii, Norwegii i RPA. W 1987 r. nagrała oryginalną wersję utworu „Got To Be Certain” (jednak nigdzie nie wydanego aż do 2005 r.), z którego to Kylie Minogue zrobiła spory przebój. Później wydała tylko dwa single: „Say It’s Love (Love House)” i „Don’t You Want Me Baby” (cover Human League). Ze względu na stan zdrowia wkrótce potem zakończyła swoją karierę.

Kartka z kalendarza - 18 lipca 2015



W młodości śpiewał w kościelnym chórze, a pierwszą gitarę zdobył w wieku 12 lat. Chciał zostać kucharzem, jednak porzucił plany dla muzyki. Na początku występował w zespole Frankie Farian and the Shadows (niem. Frankie Farian und die Schatten). W 1976 r. stworzył zespół Boney M., w którego skład weszły 3 wokalistki - Liz Mitchell, Maizie Williams i Marcia Barrett oraz tancerz Bobby Farrell. Wyprodukował m.in. 4 pierwsze albumy grupy w tym debiutancki "Take The Heat Off Me" oraz takie hity jak "Rivers Of Babylon", "Daddy Cool", "Sunny" czy "Ma Baker". W niektórych utworach użyczał także swojego wokalu lecz nigdy nie występował z zespołem na scenie. Z kolei w 1988 r. założył duet Milli Vanilli w składzie Fab Morvan i Rob Pilatus, znany z takich przebojów jak "Girl You Know It's True" oraz "I'm Gonna Miss You". Współpraca ta zakończyła się wielkim skandalem, gdyż wyszło na jaw, że obaj występowali tylko w teledyskach, a za wokal odpowiadał kto inny. Ponadto Frank Farian był także producentem dla takich grup jak Eruption (znanej m.in. z przeboju "One Way Ticket"), No Mercy ("Where Do You Go" lub "Please Don't Go"), Far Corporation ("Stairway To Heaven" - cover Led Zeppelin), wokalisty Terence'a Trenta D'Arby'ego ("Sing Your Name") czy eurodance'owych projektów La Bouche ("Sweet Dreams (Hola Hola Eh)" lub "Be My Lover") i Le Click ("Tonight Is The Night" lub "Call Me"). W 1985 r. razem z innymi muzykami wystąpił w utworze "Mother And Child Reunion" charytatywnego projektu Frank Farian Corporation poświęconego pomocy dla głodującej Etiopii. Artysta jest także kompozytorem. Sprzedał ponad 850 milionów płyt. W 2007 r. napisał utwór "Doin' Fine (Daddy's Cool Mix)" dla australijskiego popowego piosenkarza Petera Wilsona.

---

Kartka z kalendarza - 18 lipca 2015



Już w wieku 9 lat zaczęła karierę aktorską, ale muzyka zawsze była jej pasją. W młodym wieku występowała w musicalach, a jako 12-latka napisała i zaśpiewała pierwszą piosenkę co potem zaowocowało podpisaniem kontraktu z wytwórnią Epic Records. Później studiowała muzykę w Nowym Jorku. Jako aktorka zadebiutowała w filmie "The Tennessee Stallion" z 1978 r., w którym zagrała ze swoją siostrą. Najbardziej znana jest jednak z ról Afton Cooper w serialu "Dallas" oraz Val Clarke w filmie "A Chorus Line". Profesjonalną karierę piosenkarki zaczęła natomiast singlem "Apple Don't Fall Far From the Tree" wydanym w 1978 r. Pięć lat później nagrała jeden z największych przebojów "Manuel Goodbye" popularny m.in. w Niemczech i Francji. Tego samego roku pojawił się jej debiutancki album "Little River". Artystka znana jest także z takich hitów jak "Honeymoon In Trinidad", "Jim, Jeff & Johnny" czy "Summernight In Rome". W swoim dorobku posiada również covery - m.in. "Fernando" (w oryginale ABBA), "Sun Of Jamaica" (Goombay Dance Band) czy "San Francisco" (Scott McKenzie). W 1997 r. w duecie z Bernhardem Brinkiem zaśpiewała utwór "Heute Habe Ich An Dich Gedach". Z kolei w 2004 r. ukazał się singiel "Weil Wir Alle Die Gleiche Sonne Sehen", który Landers nagrała ze swoim synem Danielem. Ponadto jest kompozytorką i autorką tekstów piosenek.

Kartka z kalendarza - 19 lipca 2015



Karierę zaczął w 1983 r. od występów w grupie Club House (razem m.in. z Gianfranco Bortolottim), która jest znana z kilku medley’ów: „Do It Again / Billie Jean” (oryg. Steely Dan i Michael Jackson), „Superstition / Good Times” (oryg. Stevie Wonder i Chic) z 1983 r. oraz z 1987 r. także „I’m A Man / Yeké Yeké” (oryg. Steve Winwoord i Mory Kanté). W 1990 r. singiel „Deep In My Heart” zagościł na miejscu 1. w USA. Wcześniej, w 1984 r. użyczył głosu do singla „Mad Desire” dla projektu Den Harrow, jednak na wydanej później płycie utwór ten wykonywał Tom Hooker. W 1985 r. został wydany pierwszy solowy singiel Silvera „Around My Dream”, który okazał się największym jego sukcesem, miejsca na listach: 1. w RPA, 9. w Niemczech, 21. we Francji i Holandii, 25. w Szwajcarii. Kolejne single nie powtórzyły jednak sukcesu tego debiutanckiego. Kolejne 5 singli: „Step By Step”, „From You To Me”, „Pretty Baby”, „Chica Boom” i „Cross My Heart” ukazało się także na płycie „Around My Dream” wydanej w 1987 r. W latach 80. wydał jeszcze: „Take My Heart”, „Let Me Be Your Love” i „Love Is The Best”, a po 4-letniej przerwie „With Or Without You”, „All My Love”, „Don’t Forget Me” i nową wersję singla „Around My Dream” pod tytułem „Sing Sing Sing Along”. W 1993 r. ukazało się kilka singli, które z kolegami nagrał jako Allarme PSM m.in. trance’owy „Lonely Times”. Po długiej przerwie w 2006 r. ukazał się singiel Psycosomatic feat. Silvio Pozzoli pt. „Psyco Soul”, a w 2009 r. płyta „Around Your Dreams: Acoustic Versions Of 80’s Mastepieces” z akustycznymi wersjami przebojów z lat 80. (nie tylko Silvera).

---

Dziś także swoje 68. urodziny obchodzi Brian May (miejsce ur.: Londyn), współzałożyciel grupy Queen, gitarzysta i drugi wokalista, autor m.in. „We Will Rock You” i „Who Wants To Live Forever”.

Kartka z kalendarza - 20 lipca 2015



Ma słowiańskie korzenie - jego matka pochodziła z Polski, a ojciec z Jugosławii. Pierwszy utwór nagrał już w wieku 12 lat. Z kolei jego debiutancki singiel "Romeo And Juliet" pochodzi z 1986 r. Rok później artysta wystąpił z nim na Festiwalu w Sopocie (chwilę potem koncertował także w Poznaniu). Znalazł się on na pierwszym albumie "Alan Michael" datowanym na rok 1988. Na krążku pojawiły się również takie nagrania jak "Say You Love Me", "Sandy" czy "Kocham Cię We Śnie" (polska wersja "Dreams Of Love"), do którego słowa napisał Jacek Cygan. Ponadto znany jest z utworów "Is That You" oraz "Now Is The Time". W 1989 r. światło dzienne ujrzała 2 płyta piosenkarza "The Winning Edge". Michael jest także producentem, kompozytorem i aranżerem. Podczas swojej kariery współpracował m.in. z zespołem Toto.

Kartka z kalendarza - 21 lipca 2015


Dziś przypada 6. rocznica śmierci Andrew Thomasa z grupy Bad Boys Blue. Zmarł w Kolonii w wieku 63 lat.

Kartka z kalendarza - 22 lipca 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/77e1aa58eb87.jpg)

Dziś 68. urodziny obchodzi amerykański piosenkarz i perkusista Don Henley (wł. Donald Hugh Henley; miejsce urodzenia: Gilmer w stanie Teksas), współzałożyciel i członek grupy The Eagles, znany z takich solowych utworów jak "The Boys Of Summer" lub "Sunset Grill".

Kartka z kalendarza - 23 lipca 2015



W 1977 r. porzucił szkołę i został kasjerem w banku, a w wolnym czasie jako gitarzysta występował ze szkolnym kolegą Philem Burdettem (jako wokalistą) w zespole Norman and the Worms. Dwa lata później razem z Vince'm Clarke'iem, Robertem Marlowem i Paulem Redmondem założył grupę o nazwie The French Look. W 1980 r. poznał Andy'ego Fletchera i jako klawiszowiec występował z nim (gitarzysta basowy) i Clarke'iem (wokalista i klawiszowiec) w zespole Composition Of Sound. Wkrótce dołączył do nich Dave Gahan, a grupa zmieniła nazwę na Depeche Mode (zasugerował ją Gahan zainspirowany francuskim magazynem mody). Gore pełnił w niej funkcję klawiszowca i gitarzysty oraz częściowo wokalisty. Skomponował takie hity zespołu jak "Enjoy The Silence", "People Are People", "Personal Jesus", "Everything Counts" czy też "Shake The Disease". Jego wiodący wokal można usłyszeć w takich utworach jak "Somebody", "A Question Of Lust" czy "Home". W 1989 r. nagrał także solowy utwór "In A Manner Of Speaking". Ponadto jest autorem tekstów, producentem, remikserem oraz DJ-em. Gra również na m.in. harmonijce, flecie, akordeonie czy perkusji. Współpracował z wieloma różnymi artystami. W 2012 r. jako VCMG wydał album "Ssss" nagrany w duecie z Vince'm Clarke'iem. Do dnia dzisiejszego występuje w Depeche Mode razem z Gahanem i Fletcherem.

Kartka z kalendarza - 26 lipca 2015


Dziś swoje 66. urodziny obchodzi Roger Taylor (dokł. Roger Meddows-Taylor), perkusista grupy Queen

Kartka z kalendarza - 27 lipca 2015


Dziś swoje 56. urodziny obchodzi Marek Sierocki (miejsce ur.: Zielonka k. Warszawy, fot. 1), dziennikarz i prezenter muzyczny...

...a swoje 53. urodziny obchodzi Erik van Vliet (dokł. Jan Erik van Vliet, fot. 2), producent muzyczny (Hotsound Rec.), 1/2 zespołu Laserdance.

Kartka z kalendarza - 30 lipca 2015



Pochodzi z artystycznej rodziny. Jej matka była znaną tancerką, a ojciec z zawodu chirurg grał na pianinie. W wieku 11 lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie, poza tym grała również na skrzypcach. Jej muzyczny talent odkrył gitarzysta grupy Pink Floyd David Glamour. Dzięki niemu w wieku 16 lat podpisała kontrakt z wytwórnią EMI, a trzy lata później nagrała swój pierwszy singiel "Wuthering Heights" stworzony na podstawie powieści "Wichrowe Wzgórza". Stał się on hitem zajmując pierwsze miejsce na listach przebojów w czterech krajach, w tym przez 4 tygodnie w Wielkiej Brytanii. Utwór znalazł się na debiutanckim albumie artystki "The Kick Inside" z 1978 r. Największy i najbardziej rozpoznawalny przebój piosenkarki "Babooshka" został wydany dwa lata później, natomiast na rok 1985 datuje się jej najlepszy zdaniem wielu album "Hounds Of Love". Inne bardziej znane utwory Bush to "The Man With The Child In His Eyes", "Running Up That Hill", "Cloudbusting" czy "Don't Give Up" (duet z Peterem Gabrielem). Po wydanym w 1993 r. krążku "The Red Shoes" postanowiła wycofać się ze sceny muzycznej. Powróciła w 2005 r. dwupłytowym albumem "Aerial" promowanym singlem "King Of The Mountain". Z kolei w 2011 r. ukazały się dwie płyty - "Director's Cut", zawierająca odświeżone wersje utworów z albumów "The Sensual World" i "The Red Shoes" oraz "50 Words For Snow". Muzykę Kate Bush określa się mianem ambitnego alternatywnego popu i tzw. art rocka. Ponadto jest ona kompozytorką, autorką tekstów i producentką muzyczną, posiada także umiejętności gry na skrzypcach, pianinie, gitarze basowej oraz instrumentach klawiszowych.

Kartka z kalendarza - 31 lipca 2015



W 1979 r. przeniosła się do Bünde w Niemczech (koło Bielefeld). Od 1983 r. występowała pod swoim nazwiskiem z trzema koleżankami w grupie Optimal, która wydała tylko dwa single: „Er War Magnetisch” i „The Good Bye” (na stronie B znalazł się utwór „Kimi Gasuki”). Podczas tych występów została zauważona przez producenta Dietera Bohlena, który nawiązał z nią współpracę i wymyślił pseudonim C. C. Catch. Debiutancki singel „I Can Lose My Heart Tonight” ukazał się w 1985 r. i był przebojem dyskotek (wcześniej po niemiecku „Keine Träne Tut Mir Leid” wykonywała go Mary Roos). We współpracy z Bohlenem w latach 1986-1988 wydała 4 albumy „Catch The Catch”, „Welcome To The Heartbreak Hotel”, „Like A Hurricane” i „Big Fun”, z których pochodzą takie przeboje jak m.in. „’Cause You Are Young”, „Strangers By Night”, „Heartbreak Hotel”, „Heaven And Hell”, „Are You Man Enough”, „Soul Survivor”, „House Of Mystic Lights” i „Backseat Of Your Cadillac”. Wszystkie te single były wysoko notowane na listach w Hiszpanii (3 razy na podium, 7 w pierwszej 10.) i Niemczech (3 razy w pierwszej 10.). W 1989 r. we współpracy z Andy’m Taylorem (gitarzystą Duran Duran) ukazał się album „Hear What I Say” i single „Big Time” (napisany przez nią samą) i „Midnight Hour”, jednak nie odniosły one sukcesu i na kilka lat przerwała swoją karierę. Powróciła w 1998 r. z nowymi wersjami „bohlenowych” singli rapowanymi przez Krayzee. Później ukazało się kilka nowych singli, m.in. „Shake Your Head” w 2003 r., „Survivor” w 2004 r. nagrany przez projekt Comeback United (w którym wystąpili także m.in. Limahl, Chris Norman i Haddaway) oraz „Unborn Love” w 2010 r. z Juanem Martinezem. W 2013 r. mimo zapowiedzi zakończenia kariery ukazały się 3 nowe instrumentalne utwory.

Kartka z kalendarza - 3 sierpnia 2015



Karierę zaczynał w zespołach Los Romanticos oraz New York City Band. Na początku lat 80-tych razem z Ronny'm Verreptem założył projekt o nazwie Rofo (połączenie dwóch pierwszych liter ich imion). Pełnił w nim rolę instrumentalisty, kompozytora i producenta. Ponadto do grupy należeli także wokalista Peter Vriends oraz producent Ray Muylle. Pierwszy singiel "(Watch Out) Here They Come" ukazał się w 1982 r. W następnych latach pojawiły się kolejne single: "Flashlight On A Disconight", "You've Got To Move It On", "I Want You", "Rofo's Theme" czy skomponowany i wyprodukowany przez Roba van Eijka i Michiela van der Kuya "Beach Love". W międzyczasie grupę opuścili Verrept i Vriends, a nowym wokalistą został John Sauli (także odszedł w 1987 r.). W 1988 r. został wydany debiutancki album "Rofo", który chwilę potem poszerzony o nowe kompozycje pojawił się pod nazwą "The Album" (znany także jako The '88 Remix Album). Zawiera on także takie utwory jak "Quanto Cuesta" lub "Sweet Conversation". W tym roku ukazał się najnowszy maxi singiel Rofo zawierający utwory "Face It", "Summer Love" oraz "Beach Love" w wersji "Original Demo Mix". Jako kompozytor i producent De Wulf  współpracował z takimi artystami/projektami jak m.in. Laserdance, L.A.Style, Michael Bow, Alyssa Milano, Samantha Gilles czy Plaza.

Kartka z kalendarza - 4 sierpnia 2015



Karierę zaczynał w latach 60. od występów w grupach rockowych (m.in. Psy Free), grając na gitarze i perkusji. W 1969 r. z Edgarem Froese i Conradem Schnitzlerem założył grupę Tangerine Dream, z którą nagrał tylko pierwszą płytę „Electronic Meditation”. Po kolejnym epizodzie z grupą Ash Ra Tempel, od 1972 r. tworzy jako solista. Jest jednym z najbardziej „płodnych” artystów muzyki elektronicznej, do tej pory wydał ok. 50 albumów pod własnym nazwiskiem (z czego ok. 20 podwójnych), w tym kilka koncertowych i ścieżek dźwiękowych do filmów, ponadto 7 płyt jako Richard Wahnfried, serię jedenastu albumów we współpracy z Pete’m Namlookiem „The Dark Side Of The Moog” z lat 1994-2008 oraz zestawy CD: 10-płytowe „Silver Edition” (1993) i „Historic Edition” (1995), 25-płytowy „Jubilee Edition” (1997), a także zawierający wszystkie pochodzące z nich utwory i kilka premierowych 50-płytowy „The Ultimate Edition” (2000). Wszystkie one znalazły się także na szesnastu trzypłytowych albumach „La Vie Electronique” wydanych w latach 2009-2015. Oprócz tego nagrał kilkanaście albumów z innymi artystami m.in. z The Cosmic Jokers, Alphaville („The Breathtaking Blue”) i Schillerem („Zenit”). Warto wspomnieć o kilku albumach związanych z Polską: „Dziękuję Poland. Live 1983” wydanym po serii koncertów zagranych z Rainerem Blossem m.in. w Katowicach, Warszawie, Łodzi i Gdańsku, „Dziękuję Bardzo (Vielen Dank)” z 2009 r. z utworami z koncertów w Warszawie i Berlinie z Lisą Gerrard oraz singel „Hommage à Polska” także z Lisą Gerrard zagrany podczas specjalnego koncertu 17 września 2009 r. w 70. rocznicę ataku ZSRR na Polskę. Schulze jest zaliczany razem z grupami Kraftwerk i Tangerine Dream do twórców tzw. berlińskiej szkoły elektroniki.

Kartka z kalendarza - 5 sierpnia 2015



Jest znany z występów razem ze swoim starszym bratem Robem (Robertem) pod nazwą Bolland & Bolland (także jako The Bolland Project). Pierwszy singiel "Wait For The Sun" i debiutancki album "Florida" wydali już w 1972 r. Znani są także z takich hitów jak "Heaven Can Wait" (1983), "Imagination" (1984) czy "Tears Of Ice" (1987). Ponadto w 1981 r. nagrali utwór "You're In The Army Now", który wydany później jako cover pod nazwą "In The Army Now" przez grupę Status Quo stał się wielkim hitem. W 1992 r. pojawił się na utworze "For A Moment In Time" będącym stroną B maxi singla "Hey Charly" The Bolland Project i Suzi Quatro. Jako duet kompozytorów i producentów wraz z bratem współpracował z takimi artystami jak Falco, Numero Uno, Fancy, Samantha Fox czy Suzi Quatro. Ponadto w 2000 r. skomponowali muzykę do filmu "Babs".

---

Kartka z kalendarza - 5 sierpnia 2015



W młodości występował w zespołach The Mystery Girls oraz Nightmares In Wax. W 1980 r. został wokalistą i frontmanem grupy Dead Or Alive. Tego samego roku nagrany został jej pierwszy singiel "I'm Falling". Cztery lata później ukazał się debiutancki album "Sophisticated Boom Boom", natomiast z 1985 r. pochodzi druga płyta "Youthquake" promowana przez największy przebój zespołu "You Spin Me Round (Like A Record)". Utwór wydany rok wcześniej jako singiel okupował pierwsze miejsce na brytyjskiej liście przebojów i stał się wielkim hitem. Inne znane utwory grupy to m.in. "Lover Come Back To Me", "My Heart Goes Bang (Get Me To The Doctor)" czy "Brand New Lover". W 1994 r. Burns nagrał 2 utwory - "Sex Drive" z projektem Glam oraz "Rebel Rebel" z International Chrysis, natomiast w 2004 r. światło dzienne ujrzał solowy singiel "Jack And Jill Party". Z kolei w 2006 r. ukazała się reedycja singla "You Spin Me Round (Like A Record)".

Kartka z kalendarza - 5 sierpnia 2015



Jest absolwentką Średniej Szkoły Muzycznej w Szczecinie na wydziale wokalnym. W początkach kariery występowała w grupie wykonującej muzykę dawną, a późniejszym czasie także gospelowych i jazzowych. Jako solistka wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1985 r. z utworem „Diamentowy Kolczyk”, w którym zdobyła jedną z głównych nagród. Rok później utwór ten ukazał się na wydanym wówczas albumie „Dziękuję, Nie Tańczę”, z którego pochodzą także m.in. „Video Dotyk”, „Hej, Man!”, „Stan Pogody”, „Niech Spadną Gwiazdy” i nagranie tytułowe. Wielokrotnie reprezentowała Polskę na międzynarodowych festiwalach w Sopocie, Dreźnie, Curaçao, Jurmali, Karlshamn, Syrakuzie, Stambule i innych. Pod koniec lat 80. występowała w programie dla dzieci „Dyskoteka Pana Jacka”, z którego pochodzi utwór „Zima Lubi Dzieci”. W 1994 r. wydana została płyta „Złote Przeboje”, na której znalazły się m.in. „Od Dzisiaj Mówię: Stop!”, „Kochaj Mnie Zwyczajnie” i „Muszelko Ratuj”. Jest znana również z piosenek nagrywanych do filmów i seriali telewizyjnych, m.in. „Kingsajz” (utwór „Zmysły Precz”), „W Pustyni I W Puszczy”, „Matki, Żony I Kochanki”, „Czułość I Kłamstwa”, „Na Dobre I Na Złe” oraz „Ranczo”.

Kartka z kalendarza - 6 sierpnia 2015



Mimo, że nie był oficjalnie członkiem grupy Alphaville w momencie jej założenia, to współpracował już z nią przy produkcji debiutanckiego albumu „Forever Young” wydanego w 1984 r. Został nim po odejściu Franka Mertensa, w styczniu 1985 r. Pierwszym singlem wydanym w zmienionym składzie był „The Jet Set” (czwarty w dyskografii zespołu). Razem z zespołem nagrał jeszcze trzy płyty: „Afternoons In Utopia”, „The Breathtaking Blue” i „Salvation”. W grupie był kompozytorem, gitarzystą, klawiszowcem i współtwórcą wielu utworów. Wyreżyserował razem z Olafem Bessenbacherem także teledysk do utworu „Ariana” wydanym na wideo „Songlines” w 1989 r. W 1996 r. opuścił zespół i zajął się sprawami rodzinnymi.

Kartka z kalendarza - 9 sierpnia 2015



Pochodziła z muzycznej rodziny. Jej matka Cissy była uznaną piosenkarką gospel i występowała między innymi z Elvisem Presleyem i Arethą Franklin (matką chrzestną Whitney). Jej kuzynką była inna gwiazda muzyki Dionne Warwick. W młodości była solistką chóru gospel w miejscowym kościele. Następnie występowała razem z matką i współpracowała z Chaką Khan i Jermaine'em Jacksonem. Inspirowała się również muzyką Roberty Flack. Na początku lat 80-tych pracowała także jako modelka. Talent artystki odkrył Michael Zager, dla którego zespołu już w 1977 r. zaśpiewała w utworze "Life's A Party". Przełomem w karierze okazał się rok 1983, gdy poznała Clive'a Davisa - szefa wytwórni Arista Records, z którą podpisała kontrakt. Dwa lata później nagrała debiutancki album "Whitney Houston", który przeszedł do historii muzyki sprzedając się w nakładzie ponad 20 milionów egzemplarzy. Pierwszy singlem był utwór "Someone For Me", a krążek zawiera także takie hity jak "Saving All My Love For You", "How Will I Know" czy "Greatest Love Of All" (cover George'a Bensona). W następnych latach ukazały się inne przeboje jak m.in. "I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)", So Emotional", "One Moment In Time"(hymn Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu z 1988 r.) czy "Where Do Broken Hearts Go". W 1992 r. razem z Kevinem Costnerem zagrała w filmie "The Bodyguard" i nagrała utwory do jego ścieżki dźwiękowej zawarte na płycie "The Bodyguard (Original Soundtrack Album)". Znajdziemy na niej m.in. "I Will Always Love You" (cover Dolly Parton), "I Have Nothing" czy "I'm Every Woman" (cover Chaki Khan). W swej bogatej karierze piosenkarka występowała z wieloma artystami takimi jak Mariah Carey, Enrique Iglesias czy George Michael. Jako aktorka wystąpiła także w filmach "Czekając Na Miłość" czy "Żona Pastora". W 2009 r. ukazał się ostatni album Houston "I Look To You", a trzy lata później wystąpiła w filmie "Sparkle" nagrywając z tej okazji cover utworu ""His Eye Is On The Sparrow". Na jedynym koncercie w Polsce zaśpiewała 22 sierpnia 1999 r. w sopockiej Operze Leśnej podczas Sopot Festivalu. Zmarła 11 lutego 2012 r.

Kartka z kalendarza - 11 sierpnia 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/9616d3fd5084.jpg)

Dziś 66. urodziny obchodzi amerykański piosenkarz, gitarzysta i klawiszowiec Eric Carmen (dokł. Eric Howard Carmen; miejsce urodzenia: Cleveland), autor takich przebojów jak "All By Myself" czy "Hungry Eyes" - soundtracka z filmu "Dirty Dancing".

Kartka z kalendarza - 12 sierpnia 2015

(http://naforum.zapodaj.net/thumbs/a1ffcfe7f4e9.png)

Dziś 66. urodziny obchodzi brytyjski wokalista, piosenkarz, gitarzysta, kompozytor i producent muzyczny Mark Knopfler (dokł. Mark Freuder Knopfler; miejsce urodzenia: Glasgow), współzałożyciel, wokalista, gitarzysta i lider grupy Dire Straits znanej z takich hitów jak "Brothers In Arms", "Walk Of Life" czy "Money For Nothing".

Kartka z kalendarza - 14 sierpnia 2015


Dziś swoje 50. urodziny obchodzi polska piosenkarka Monika Borys (miejsce ur.: Warszawa), najbardziej znana z utworu „Co Ty Królu Złoty”.

Kartka z kalendarza - 16 sierpnia 2015



Posiada włoskie korzenie za sprawą pochodzenia rodziny ze strony ojca. W młodości uczyła się tańca, chodziła na lekcje baletu, była także cheerleaderką. Później występowała w zespołach Breakfast Club (jako perkusistka, gitarzystka i wokalistka) i Emmy. W 1982 r. podpisała kontrakt z wytwórnią Sire Records rozpoczynając wielką karierę solowej piosenkarki. Tego samego roku ukazał się jej debiutancki singiel "Everybody", a rok później pierwszy album "Madonna", który odniósł duży sukces. W 1984 r. pojawił się drugi krążek "Like A Virgin" z m.in. tytułowym wielkim hitem oraz utworem "Material Girl". Dwa lata później światło dzienne ujrzał najlepszy album artystki "True Blue" - ponad 25 milionów sprzedanych egzemplarzy, pierwsze miejsce na listach 28 państw. Z płyty pochodzą tytułowy "True Blue", a także takie przeboje jak "Papa Don't Preach", "Live To Tell" czy "La Isla Bonita". W międzyczasie wystąpiła w kilku filmach takich jak "Zwariowałem Dla Ciebie" (1985, nagrała utwory "Crazy For You" i "Gambler" do ścieżki dźwiękowej), " Rozpaczliwie Poszukując Susan" (1985, ukazała się w nim piosenka "Into The Groove"), "Niespodzianka Z Szanghaju" (1986) czy "Kim Jest Ta Dziewczyna?" (1987, wykonała cztery soundtracki w tym "Who's That Girl"). Ostatni w dekadzie lat 80-tych krążek "Like A Prayer" datuje się na rok 1989. W kolejnych latach pojawiały się następne płyty z takimi hitami jak "Take A Bow", "You'll See", "Frozen" czy "Music". W zeszłym roku ukazała się ostatnia jak dotąd płyta artystki "Rebel Heart" z promującymi ją singlami "Ghosttown" i ""Living For Love". Madonna zwana "Królową Popu" jest także m.in. kompozytorką, reżyserką, producentką muzyczną i filmową oraz bizneswoman. Wywarła nieoceniony wpływ na muzykę rozrywkową. Sprzedała ponad 300 milionów płyt co jest rekordem wśród żeńskich wykonawców. Jej teledyski i koncerty także należą do najlepszych i najbardziej dochodowych.

Kartka z kalendarza - 17 sierpnia 2015



Zadebiutowała w 1977 r. jako perkusistka w zespole The Germs, występowała wówczas pod pseudonimem Dottie Danger. Rok później wraz z trzema koleżankami założyła punk-rockowy zespół The Go-Go’s, nagrały one 3 płyty, z czego pierwsza „Beauty And The Beat” zdobyła status podwójnej multiplatyny w USA. W 1984 r. zespół się rozpadł, a każda z wokalistek rozpoczęła karierę solową. W 1986 r. Carlisle wydała album „Belinda” w stylu pop, z którego to pochodzi przebój „Mad About You”, który dotarł do miejsca 1. w Kanadzie i 3. w USA („Billboard Hot 100”). Kolejny album „Heaven On Earth” z 1987 r. zawierał największe przeboje w karierze wokalistki: „Heaven Is A Place On Earth” i „Circle In The Sand”. Zwłaszcza ten pierwszy przyniósł jej międzynarodową sławę, dotarł do wysokich miejsc na listach w wielu krajach (w kilku także na miejsce 1.) Kolejny album „Runaway Horses” z 1989 r. także zawierał spore przeboje: „Leave A Light On”, „La Luna” i „Summer Rain”. Obydwa albumy zdobyły status platynowych płyt w Kanadzie i Wielkiej Brytanii, pierwszy także w USA. Jednak kolejne dwa wydawnictwa już nie przyniosły takiej popularności, co było powodem w 1994 r. krótkiej reaktywacji zespołu The Go-Go’s. Później Belinda wydała jeszcze dwie płyty: „A Woman And A Man” w 1996 r. i nagraną w języku francuskim „Voila” w 2007 r., jednak i one nie odniosły one większego sukcesu.

Kartka z kalendarza - 18 sierpnia 2015


Dziś przypada 63. rocznica urodzin amerykańskiego aktora Patricka Swayze (dokł. Patrick Wayne Swayze, miejsce ur.: Los Angeles), który nagrał wraz z Wendy Fraser utwór „She's Like The Wind” (motyw filmu „Dirty Dancing”). Zmarł 14 września 2009 r.

Kartka z kalendarza - 19 sierpnia 2015


Dziś swoje 52. urodziny obchodzi Joey Tempest (wł. Rolf Magnus Joakim Larsson, miejsce ur.: Upplands Väsby k. Sztokholmu, fot. 1), szwedzki wokalista, gitarzysta, tekściarz, lider grupy Europe, autor hitu „The Final Countdown”...

...a swoje 64. urodziny obchodzi John Deacon (dokł. John Richard Deacon, fot. 2), brytyjski muzyk, basista grupy Queen, autor m.in. „I Want To Break Free”.

Kartka z kalendarza - 21 sierpnia 2015



Zadebiutował w hardrockowym zespole 2nd Hand, jednak największą sławę zdobył jako kompozytor i producent w latach 80. W 1982 r. wydał jednego singla jako Axel B. pt. „Der Hammer”. W pierwszej połowie dekady skomponował ponad 100 utworów dla artystów wówczas nieznanych (np. dla Thomasa Andersa). W 1986 r. założył studio nagraniowe Bishop Studio (obecnie także Bishop Productions). W 1985 r. powstał zespół Silent Circle współtworzony z Berndem Dietrichem i Engelbertem Simonsem, w którym obok niego występowali także wokalista Martin Tychsen i perkusista C.C. Behrens. Do największych przebojów grupy należą „Touch In The Night”, „Stop The Rain (In The Night)”, „Love Is Just A Word” (notowane na niemieckiej liście przebojów), „Hide Away -- Man Is Comin’!”, wszystkie one ukazały się także na albumie „№ 1”. W międzyczasie Harald Schäfer zastąpił Breitunga na scenie, który zajął się już tylko pisaniem i produkcją utworów. Później zostały wydane także m.in. „Danger, Danger”, „I’m Your Believer” oraz, już w stylu eurodance, „Every Move, Every Touch”. Breitung skomponował także wiele przebojów eurodisco, m.in. dla Joy’a Petersa („Don’t Loose Your Heart Tonight”, „One Night In Love”), Michaela Bedforda („More Than A Kiss”, „Tonight”), Cliffa Turnera („(I Need) Your Love”, „Moonlight Affair”), Humphrey’a Robertsona („Love In Your Eyes”, „Don’t You Want Me”) i wielu innych. Od 1993 r. jest współproducentem i współkompozytorem albumów i utworów DJ’a BoBo, który to dzięki ten współpracy, odnosi wielkie międzynarodowe sukcesy. W 2000 r. wyprodukował utwór „Absolutely Everybody” dla Vanessy Amorosi, przebój Igrzysk Olimpijskich w Sydney, który zdobył status 5-krotnej platyny. 2 lata później zdobył nagrodę Echo (odpowiednik Fryderyków) w kategorii Producent (razem z Bishop Audio).

---

Na początku lat 80. wydał serię 14 składanek „Disco Breaks” z własnymi megamiksami. W 1984 r. wraz z Biancą Bonelli stworzył duet Video Kids, który wydał dwie płyty „The Invasion Of The Spacepeckers” i „On Satellite” oraz 4 single. Ich przebój „Woodpeckers From Space” gościł na liście przebojów w RPA przez 19 tygodni, w tym 8 razy na miejscu 1. W 1985 r. wraz z Michielem van der Kuy’em jako Beat Boys nagrał utwór „Space Dream”. Rok później założył projekt Hithouse, którego nazwa pochodzi od tłumaczenia jego nazwiska na język angielski. Największym przebojem był utwór „Jack To The Sound Of The Underground”, który dotarł do 14. miejsca listy w Wielkiej Brytanii. Ukazały się 3 płyty projektu w latach 1989-1991: „Hithouse”, „Aciiid!” i „Acute Sense Of Hearing”. Był propagatorem muzyki house w Holandii. Do jego najbardziej znanych remiksów należą utwory „Lay All Your Love On Me” ABBY i „La Isla Bonita” Madonny. Pod koniec lat 80. stworzył „Megamix Vol. 1” projektu Laserdance i „Hotsound Megamix Vol. 1 & Vol. 2”. Jego karierę przerwał tragiczny wypadek samochodowy 5 września 1991 r., zginął mając zaledwie 30 lat.

Kartka z kalendarza - 24 sierpnia 2015



Jest synem Maurice’a Jarre’a, kompozytora muzyki filmowej m.in. do filmu „Lawrence z Arabii”. W 1964 r. założył swój pierwszy zespół Les Mystère IV, później kolejny The Dustbins. Pod koniec lat 60. poznał Pierre’a Schaeffera z G.R.M., który wprowadził pojęcia muzyki elektroakustycznej i muzyki konkretnej i dzięki któremu Jarre zaczął tworzyć właśnie taką muzykę. Wkrótce potem, w 1969 r. Jarre wydał swój pierwszy singel „La Cage”, a w 1972 r. debiutancki album „Deserted Place”. Przełomem w karierze okazała się płyta „Oxygène” z 1976 r., która rozeszła się w nakładzie 10 milionów egzemplarzy, najbardziej znane z niej utwory to „Oxygène Part IV” i „Oxygène Part II”. Kolejne płyty również osiągały sukcesy komercyjne. Kolejno zostały wydane: „Équinoxe” (1978), „Magnetic Fields (1981)”, „Zoolok” (1984), „Rendez-Vous” (1986), „Revolutions” (1988), „Waiting For Cousteau” (1990), „Chronologie” (1993), „Oxygène 7-13” (1997) i „Métamorphoses” (2000). Później popularność artysty zaczęła spadać. Do najbardziej znanych utworów należą: „Équinoxe Part 5”, „Magnetic Fields Part 2”, „Zoolokogie”, „Fourth Rendez-Vous” i „Second Rendez-Vous”. Od 1979 r. odbywają się koncerty typu „światło i dźwięk”, które gromadzą wielką publiczność. Artysta kilkakrotnie pobijał swój rekord Guinnessa w liczbie widzów, obecny pochodzi z 1997 r., gdzie na koncert w Moskwie przybyło 3,5 miliona osób. W 1983 r. została wydana tylko w jednym egzemplarzu płyta „Music For Supermarkets” i zlicytowana na aukcji za 69.000 franków francuskich, co jest kolejnym rekordem artysty. Łącznie do tej pory Jarre sprzedał ok. 80 milionów płyt, jest jednym z najwybitniejszych twórców muzyki elektronicznej. Warte uwagi są następujące koncerty: w 1982 r. w Chinach, gdzie był on pierwszym zachodnim artystą, któremu pozwolono oficjalnie wystąpić. W noc sylwestrową 1999 / 2000 dał koncert pod piramidami w Egipcie, a 10 lat temu, w 25. rocznicę „Solidarności” koncert w Stoczni Gdańskiej.

---

Swoją karierę w latach 60. zaczynał w zespołach The Chasers, Some Other Guys i I Drive. Później występował w rockowych grupach Kin Ping Meh i 2066 And Then, wydał także album „Together” jako Geff Harrison Band w 1972 r. W połowie lat 70. przeprowadził się do Hamburga. W 1976 r. rozpoczął karierę solową od wydania albumu „Salford”, łącznie wydał 5 albumów (w tym jeden z Londyńską Orkiestrą Symfoniczno-Rockową). Najbardziej znany jest z singla „Bad New York City” wydanego w 1987 r. i tytułowego utworu z płyty „Nothing Is Impossible” z 1991 r. W 1981 r. jako Richie West wydał singla „Reach For The Sky”, który skomponował Dieter Bohlen. W 1986 r. wytoczył przeciwko niemu proces, jakoby to Harrison miał być autorem słów piosenek Modern Talking na dwóch pierwszych płytach zespołu. Proces zakończył się ugodą. Poza tym wydał kilka singli pod różnymi pseudonimami i nazwami projektów, m.in. Corona Taps (z Shiprą) „Kung Fu Clan” (1986), U.K. „Roadrunner” (1987), Modern Trouble „Fly To Moscow” (1987) i „S.O.S. - Save Our Seoul” (1988) oraz Chapter One „With A Touch From Your Heart” (1988).

ale dlaczego ???? a moze jednak warto  <oczy> jestem za mnostwo rzeczy sie tu dowiedzialem pozdro Ferrix  :)

Myślę Niezapominajko i Zbyniu, że powinniście uderzać przede wszystkim do drugiego autora postów w tym wątku.

Witam na początku wszystkich sytmaptyków spod znaki ItaloDance.pl oraz stałych czytelników lektury spod pióra Ferixa i El_Mosquito czyli Muzyczna Kartka z kalendarza.
Mimo że nie dokonalem żadnego wpisu w tym bardzo ciekawym  i doszkalającym wątku muzycznym muszę zapewnić Was że czytam regularnie i zawsze coś nowego zostanie w starej głowie . Bardzo ciekawe informacje muzyczne a wynajdywanie ich w gąszczu stron www i nie tylko to nie lada wyczyn, a o zabranym czasie prywatnym nie wspomnę .
jeżeli to jest ostateczna decyzja o zamknięciu wątku - to wasza praca nie poszła na marne .
Pozdrawiam serdecznie wszystkich którzy dołożyli swoje w Muzycznej Kartce z Kalendarza .

Dziękuję Ferrixowi-406 za współpracę w realizacji wątku oraz wszystkim czytelnikom za zainteresowanie się jego lekturą.


Dziękuję Piotrze za te miłe słowa, które utwierdzają mnie w przekonaniu, że to co robiliśmy miało sens, pozdrawiam serdecznie  <papa>

Bardzo wszystkich czytających proszę. … o potraktowanie tych wypocin  ponad podziałami radiowymi.  Jest moja osobistą pasją zdobywanie wszelkich informacji o wykonawcach z lat 80 jednak z własnego doświadczenia wiem, że jest rzeczą niemożliwą publikowanie mini biografii z dnia na dzień, gdyż wymaga to niejednokrotnie  całych godzin, dni i miesięcy poszukiwań i potwierdzeń. A i tak czasami bywają wątpliwości. Przykład poniżej…

http://www.muzyka80.pl/forum/viewtopic.php?f=1&t=135&p=1341&hilit=Brand+Image#p1341

Podczas gdy nie ulega wątpliwości data urodzin czy prawdziwe nazwisko wykonawcy, to z biografią kopiowaną lub tłumaczoną może być już różnie.  Depeche Mode czy Erasure… proszę bardzo.  Jednak wykonawcy italo euro disco, nawet jeśli istnieją w co najmniej dwóch wersjach językowych wikipedii to już ryzyko.  Nie dlatego, że mam coś do Was. Ale dlatego, ze ktoś szukając  info o wykonawcach tak jak ja, trafi tutaj, przeczyta, skopiuje i pośle dalej.  Błędów trochę było, ale pozwólcie co by  kogoś nie dyskredytować, ze wspomnę o  jedynie o dwóch na poparcie mojej teorii.

Max –Him, kartka z 07-05-2015 cytuję:

„Partie wokalnie wykonywał Romano Trevisani.”
Nieprawda. W zespole Max – Him było dwóch wokalistów ( o tym wkrótce gdzie indziej)  , ale nie był nim Romano Trevisani.

Źródło   R.T.

Monica Stucchi (Valerie Dore) , kartka z 28-05-2015 cytuję:

„W 1986 r. ukazał się album „The Legend” (zainspirowany powieścią o Rycerzach Okrągłego Stołu) i single „Lancelot” i „King Arthur”, utwory były śpiewane już przez inną wokalistkę, Simonę Zanini.”
Nieprawda. Monica  wyśpiewała cały album „The Legend”. Jedynie przy chóralnej pomocy Simony czasami.

 Źródło   S.Z.

Początki kartki z kalendarza śledziłem z wielką uwagą. Zazwyczaj jest tak, że jeśli się nie stwierdzi grubszego błędu  to czytasz dalej.  Mam świadomość ( z całym szacunkiem dla autorów) jak ciężka jest to praca z dnia na dzień.  Sam jej doświadczyłem w konkurencyjnej stacji (vide „Plebiscyt”) . Czy popełniałem błędy? Ależ tak. I właśnie dlatego wyciągałem wnioski. Ale jest jedna rzecz z której jestem dumny przekazując moją spuściznę młodszemu pokoleniu. Zasada brzmiała: „ jeśli nie jesteś czegoś pewny w 100% , a bardzo chcesz to przekazać, używaj słowa „prawdopodobnie”.  Osobiście się bardzo cieszę jak robię od czasu do czasu „sprawdzam” i widzę jak moja następczyni  używa tego prawdopodobieństwa w przypadkach kiedy nie jest czegoś pewna. 

Nie cieszę się, że kartka upadła. Miałem bodziec do „sprawdzam”.

Swoją drogą jestem przekonany, że z takich kartek, plebiscytów i innych podobnych powstanie kiedyś opracowanie,  co do którego ostatnie wydania książek o italo to będzie pryszcz.

Zachęcam więc….  Piszcie.

Czytam Twoje wypociny Alien i mam konkretne pytanie . Na jakiej podstawie dokonałeś weryfikacji kilku informacji zawartych w wątku Kartki z Kalendarza? Czy potwierdzone przez Ciebie fakty były zapisane przez innych słuchaczy na podobnych forach muzycznych?  A może stałeś za konsolą i robiłeś dźwięk dla Pani Valerie Dore. Pozdrawiam Mayonez .

Alien, w sumie słusznie napisałeś, dzięki za cenną opinię na powyższy temat. Znam i szanuję Twoją wiedzę. Co do błędów to należy przytoczyć wyświechtane już do granic możliwości mądre powiedzenie: "nie myli się tylko ten, kto nic nie robi..." ;)

Resztę "złotych myśli" zachowam dla siebie ;) ....

Pozdr.!