Muzyczna kartka z kalendarza

Kartka z kalendarza - 1 czerwca 2015

Karierę aktorską zaczynał w australijskich operach mydlanych, w tym „The Neighbours” („Sąsiedzi”), która przyniosła mu rozgłos, w późniejszych latach zagrał także w kilku innych filmach i serialach. W 1988 r. wyjechał do Londynu, gdzie podjął współpracę ze słynnym trio producenckim Stock-Aitken-Waterman. Owocem tej współpracy był jego debiutancki singel „Nothing Can Divide Us”, który zdobył listy przebojów m.in. w Australii, Irlandii (3. miejsce) i Wielkiej Brytanii (5. miejsce). Promował on album „Ten Good Reasons”, który zdobył w UK status 5-krotnej platyny. Jeszcze większym sukcesem okazały się kolejne single z tego albumu: „Especially For You” (w duecie z Kylie Minogue), „Too Many Broken Hearts”, „Sealed With A Kiss” (cover utworu Briana Hylanda) i „Every Day (I Love You More)”, które dotarły do wysokich miejsc także m.in. w Belgii, Finlandii, Szwecji, Szwajcarii i Niemczech. Single (m.in. „When You Come Back To Me”) z kolejnego albumu, wydanego w 1990 r. „Between The Lines” odniosły sukces już tylko na Wyspach Brytyjskich, umiarkowany także w Belgii. W 1991 r. odniósł sukces grając główną rolę w musicalu „Józef I Cudowny Płaszcz Snów W Technikolorze”, utwór z niego pochodzący „Any Dream Will Do” był ostatnim wysoko notowanym w jego karierze. W 1993 r. wydał płytę „All Around The World”, która przeszła bez echa. Podobny brak zainteresowania był wydanymi po długiej przerwie albumami „Let It Be Me”, „Soundtracks Of The 80s” i „Sign Of Your Love” (odpowiednio 2008, 2010 i 2012).

---

56 lat temu w Londynie urodził się angielski muzyk Alan Wilder, jeden z autorów tekstów i muzyki oraz klawiszowiec i perkusista w grupie Depeche Mode.

Kartka z kalendarza - 3 czerwca 2015

Od najmłodszych lat była perkusistką w jazzowym zespole ojca o nazwie The Art Quatro Trio. Pobierała lekcję gry na pianinie, perkusji i jest samoukiem gry na gitarze basowej. Następnie jako Suzi Soul razem z siostrami występowała w grupie The Art Quatro Trio, która później zmieniła nazwę na Cradle. Odkryta przez producenta Mike'a Mosta w 1971 r. przeniosła się do Wielkiej Brytanii gdzie wykonywała utwory napisane przez Nicky'ego Chinna  i Mike'a Chapmanna. Pierwszy singiel "Rolling Stone" nagrała w 1972 r. lecz był on popularny jedynie w Portugalii. Rok później ukazał się jej debiutancki album pt."Suzi Quatro". Artystka najbardziej rozpoznawalna jest dzięki przebojowi "Stumblin' In" nagranemu w 1978 r. w duecie z wokalistą i liderem grupy Smokie - Chrisem Normanem. W latach 80-tych odnosiła mniejsze sukcesy lansując takie single jak "Rock Hard", "Heart Of Stone", "Main Attraction", "Tonight I Could Fall In Love" czy "Good Girl (Looking For A Bad Time)". Współpracowała także m.in. z grupą Bronski Beat. W 2011 r. ukazała się jak dotąd jej ostatnia płyta pt."The Spotlightz" z singlem "Spotlight".
 

Kartka z kalendarza - 5 czerwca 2015

Od najmłodszych lat uczył się gry na saksofonie i należał do szkolnego zespołu muzycznego. Karierę zaczął w Love Unlimited Orchestra Barry'ego White'a, a w 1982 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Arista Records. W tym samym roku wydał debiutancki album pt."Kenny G", a w 1983 r. pierwszy singiel "Hi, How Ya Doin'?" pochodzący z drugiej płyty "G Force" z tegoż roku. W 1986 r. pojawił się przełomowy dla niego 4-ty album pt."Duotones" z singlami "Don't Make Me Wait For Love", "What Does It Take (To Win Your Love)" oraz "Songbird". Inne znane przeboje artysty to m.in. "Silhouette", "Going Home", "Forever In Love" (zdobył za niego nagrodę Grammy), "The Moment" czy "Sentimental". Muzyk wydał także 2 albumy z instrumentalnymi coverami utworów innych artystów takimi jak "Yesterday", "What A Wonderful World" czy "The Look Of Love". Z kolei w 1998 r. skowerował "My Heart Will Go On" - soundtrack z filmu "Titanic". Natomiast w 2004 r. ukazał się krążek "At Last...The Duets Album", na którym występuje m.in z Richardem Marxem, Barbarą Streisand czy Earth, Wind & Fire. Kenny G współpracował również z m.in. Whitney Houston, Natalie Cole czy Arethą Frankin. Jego muzykę określa się mianem smooth jazzu, a on sam gra także na klarnecie i flecie. W zeszłym roku pojawił się najnowszy album instrumentalisty pt."Brazilian Nights".

Kartka z kalendarza - 8 czerwca 2015

W 1969 r. zajęła 2. miejsce w konkursie młodych talentów, wkrótce potem występowała pod pseudonimem Shereen Davis w walijskich klubach i pubach w grupach Bobby Wayne & The Dixies i Imagination. W 1975 r. podpisała kontrakt i zmieniła swój pseudonim na Bonnie Tyler. Rok później nagrała pierwszego singla, „My! My! Honeycomb”, jednak dopiero drugi „Lost In France” odniósł sukces na listach (3. miejsce w Niemczech, 9. w Wielkiej Brytanii, 13. w Szwecji). Po jego wydaniu przeszła operację usunięcia guzków głosowych, czego efektem jest jej charakterystyczny, zachrypnięty głos. Wydany w 1977 r. singel „It’s A Heartache” przyniósł jej międzynarodową sławę, w wielu krajach dotarł do miejsca 1. Jednak przez cały okres kariery nieliczne jej utwory gościły na listach. W 1983 r. wydała album „Faster Than The Speed Of Night”, który zadebiutował na 1. miejscu na UK Album Charts. Była pierwszą artystką, której się to udało, tym samym została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa. Płytę promował utwór „Total Eclipse Of The Heart”, również wielki światowy sukces. Inne znane jej utwory to: „A Rockin’ Good Way (To Mess Around And Fall In Love)” w duecie z Shakin’em Stevensem, „Holding Out For A Hero”, „If You Were A Woman (And I Was A Man)” i „Islands” z Mike’m Oldfieldem. W 1991 r. wydała we współpracy z Dieterem Bohlenem album „Bitterblue” (z tytułowym singlem), który okazał się ogromnym sukcesem w kontynentalnej Europie, zwłaszcza w Norwegii (4-krotna platyna) i Austrii (również platyna), kolejne dwie powtórzyły ten sukces. W 2004 r. wydała album „Simply Believe”, na którym znalazła się dwujęzyczna (po francusku i angielsku) wersja „Total Eclipse…” nagrana w duecie z Kareen Antonn pt. „Si Demain… (Turn Around)”, który odniósł sukces zwłaszcza we Francji, Belgii i Polsce. W 2013 r. zajęła z utworem „Believe In Me” 19. miejsce w finale Konkursu Piosenki Eurowizji.

---

Znany jest przede wszystkim jako aktor, ma na koncie wiele ról w filmach, serialach, także teatralnych. Postać Franka Kimono powstała na fali popularności filmu „Wejście Smoka”, została stworzona przez Andrzeja Korzyńskiego (pseudonim Andrzej Spol), współtwórcami byli także Mariusz Zabrodzki i Sławomir Wesołowski. Wokalistę, Piotra Fronczewskiego wybrano podczas rejestracji ścieżki dźwiękowej filmu „Akademia Pana Kleksa”. Projekt miał być żartem ze stylu disco, a mimo to stał się wielkim sukcesem. W 1983 r. ukazał się debiutancki singel „Bruce Lee - Karate Mistrz / Dysk Dżokej”, a rok później album „Franek Kimono”. Inne popularne utwory to „Pola Monola + Coca Cola”, „Tankowanie Nocą”, „Break Dance”. Na fali popularności powstał także musical „Drugie Wejście Smoka - Franek Kimono Story”, jednak bez udziału Fronczewskiego, utwory zostały wykorzystane także w serialu „Tulipan”. W 1986 r. ukazała się płyta „Na Progu Raju” wydana już pod swoim nazwiskiem, zawierająca m.in. utwór „Crazy Zdzich”. Kolejna płyta „Toczy Się Życie” została wydana w 1998 r. pod zmodyfikowanym pseudonimem Pan Kimono, jednak nie powtórzyła sukcesu sprzed lat. W 2007 r. wystąpił gościnnie w teledysku „W Aucie” polskich raperów Sokoła i Pono.

---

W 1975 r. ówczesny mąż (do 1984 r.) Kory, Marek Jackowski wraz z Milo Kurtisem założył zespół M-a-m grający muzykę inspirowaną Bliskim Wschodem. Wkrótce potem zespół zmienił nazwę na Maanam, zaczął grać rocka, wówczas też Kora została jego główną wokalistką. W 1980 r. grupa wystąpiła na Festiwalu w Opolu wykonując swój pierwszy przebój „Boskie Buenos”, w tym samym roku wydana została debiutancka płyta „Maanam”. W 1981 r. ukazał się singel „Cykady Na Cykladach”, uważany dziś za jeden z większych przebojów grupy. Rok później utwór „O! Nie Rób Tyle Hałasu” trafił na 1. miejsce listy przebojów radiowej „Trójki”, a sukces powtórzyły kolejne single: „Kocham Cię Kochanie Moje” i „To Tylko Tango”.  W latach 1983-1984 r. zespół nagrał swoje albumy w dwóch wersjach językowych, polskiej i angielskiej, wówczas zostały wydane m.in. utwory „Simple Story” i „Lipstick On The Glass”, jednak za granicą nie zdobyły sukcesu komercyjnego. Z lat 80. pochodzą ponadto takie przeboje jak: „Nie Poganiaj Mnie Bo Tracę Oddech”, „Raz Dwa, Raz Dwa”, „Krakowski Spleen” i „Lucciola”. Z powodu odmowy udziału Kory w koncercie dla młodzieży z ZSRR, zespół został zmuszony do zawieszenia działalności, zakazywano także pokazywania grupy w mediach, z czasem na prośbę fanów, zakaz cofnięto. Najbardziej znane utwory po 1990 r. to: „Wyjątkowo Zimny Maj”, „Bez Ciebie Umieram”, „Róża (Zdrada I Wniebowstąpienie)”, „Zapatrzenie”, „Po To Jesteś Na Świecie”, „Miłość Od Pierwszego Spojrzenia” i „Kraków, Ocean Wolnego Czasu”. W 2008 r. zespół zawiesił działalność, planowana reaktywacja w 2013 r. nie doszła do skutku z powodu nagłej śmierci Marka Jackowskiego. W 2012 r. Ania Wyszkoni wydała utwór „Zapytaj Mnie O To Kochany” do słów Kory i muzyki Marka Jackowskiego. Obecnie Kora jest jurorką w popularnym telewizyjnym „talent show”.

---

(fot. 1) (fot. 2)

Także dziś swoje 53. urodziny obchodzi brytyjski muzyk, urodzony w Birmingham, Nick Rhodes (wł. Nicholas James Bates; fot. 1), klawiszowiec zespołu Duran Duran...

...a 55. urodziny obchodzi Mick "Red" Hucknall (wł. Michael James Hucknall; fot. 2), wokalista grupy Simply Red, urodzony w Manchesterze.

Kartka z kalendarza - 11 czerwca 2015

Uczęszczał do Konserwatiorium Muzycznego we Florencji w klasie keyboardu. W 1982 r. za namową kolegi zgłosił się do konkursu młodych talentów, który wygrał. W tym samym roku został współkompozytorem pierwszych dwóch singli dla Marzio Dance D.J. „The Adventure” (później wydany jako projekt Xenon) i „Rap-O-Hush”, które wówczas uznawano za kultowe w muzyce dance. W latach 1985-1986 r. wydał dwa single firmowane własnym nazwiskiem „Susy Oh!” i „Hello” (ponownie wydane w 2010 r.), które okazały się hitami gatunku italo disco. Inne utwory, które skomponował w latach 80. to m.in. „Ole’-Oh” i „Arizona” (wyk. Riccardo Cioni), „Infront Of You” (Common Sense), „Let Me Go” (Banana Band), „Play Our Game” (Biafra), „Cry” i „Vogue” (Dorian Gray) oraz „Peace… Inside My Heart” (Dirty Trick). W 1986 r. poważny wypadek samochodowy zatrzymał jego karierę, jednak miłość do muzyki była silniejsza. Studiował wówczas fizykę i akustykę, po czym został inżynierem dźwięku. W latach 1990-1991 wraz z Massimo Banim wydał jako T.N.T. single „Piano Please”, „I Kill Love” oraz „Barbarians” (z udziałem Marzio Dance D.J.). Od 1988 do 2007 r. skomponował, zmiksował i wyprodukował ponad 80 albumów dla popularnych włoskich i latynoskich gwiazd popu i rocka, ponad 40 z nich zdobyło status platynowej płyty, wiele także złotej płyty.

Kartka z kalendarza - 15 czerwca 2015

Pochodził z umuzykalnionej rodziny greckich imigrantów : matka była piosenkarką, a ojciec gitarzystą. Karierę muzyczną rozpoczął w 1963 r. od występów w takich zespołach jak The Idols, We Five i Aphrodite's Child, gdzie śpiewał i grał na gitarze basowej. W tym ostatnim członkiem był także Evangelos Papathanassiou znany jako Vangelis, z którym Roussos współpracował przy nagrywaniu jego albumów i muzyki do filmu "Rydwany Ognia". Jako solista zadebiutował wydanym w 1971 r. utworem "We Shall Dance", który był hitem w krajach Beneluxu. W tym samym czasie ukazał się pierwszy solowy album artysty pt."Fire And Ice". Sławę i popularność zyskał dzięki przebojowi "Forever And Ever", nagranemu 2 lata później. Utwór był notowany na pierwszych miejscach list przebojów w wielu krajach. Z tego okresu pochodzą także takie hity jak "My Friend The Wind", "Goodbye, My Love, Goodbye" czy "My Reason" które znajdziemy na krążku "Forever And Ever" (1972). W dekadzie lat 80-tych nie odniósł już takich sukcesów, jednak wydał kilka płyt z takimi utworami jak "Island Of Love" (1985) czy "Time" (1988). Ostatni album piosenkarza - "Demis" pochodzi z 2009 r. Podczas kariery sprzedał on ponad 60 milionów płyt. Zmarł 25 stycznia br. po walce z chorobą nowotworową.

Kartka z kalendarza - 19 czerwca 2015

Razem z Edemem Ephraimem w latach 1986–1996 tworzył zespół London Boys. Wcześniej obaj występowali w grupie Roxy Rollers i jako uliczni muzycy. W 1986 r. podpisali kontrakt z niemiecką wytwórnią Teldec. Producentem i autorem tekstów piosenek zespołu był natomiast Ralf René Maué. Duet zadebiutował singlem "I’m Gonna Give My Heart" (1986), a następnie wylansował takie hity jak "Harlem Desire", "My Love", "Requiem", "London Nights" czy "Chapel Of Love". Największe przeboje zostały zawarte na pierwszym albumie pt."The Twelve Commandments Of Dance" wydanym w 1988 r.. Poza tym nagrali jeszcze 3 płyty: "Sweet Soul Music" (1991), "Love 4 Unity" (1993) oraz "Hallelujah Hits" (1995). Ich karierę, podczas której sprzedali 4,5 miliona płyt przerwał nagle wypadek samochodowy w austriackich Alpach, w którym obaj zginęli 21 stycznia 1996 r.  

---

Także dziś 53. urodziny świętuje Paula Abdul (a dokładniej Paula Julie Abdul) - amerykańska piosenkarka i tancerka, urodzona w San Fernando w Kalifornii, znana z takich utworów jak "Straight Up", "Knocked Out", "Opposites Attract" czy "Rush Rush".

Kartka z kalendarza - 20 czerwca 2015

W połowie lat 80. był współzałożycielem zespołu Images, w skład którego wchodzili: wokalista Mario Ramsamy, perkusista Jean-Louis Pujade i on jako kompozytor i basista. W 1986 r. skomponował utwór „Les Démons De Minuits”, który był we Francji przez 13 tygodni na miejscu 1. listy przebojów, a łącznie 30 tygodni, co do dziś pozostaje niepobitym rekordem. Wkrótce potem ukazała się także angielska wersja utworu „Love Emotion”. Przed wydaniem kolejnego singla i albumu, Després opuścił zespół, zastąpił go Frédéric Locci. W 1987 r. z m.in. bratem Stéphanem stworzył grupę Alix, która wydała tylko jednego singla „Cœur Sans Adresse” (na stronie B znalazł się utwór „Good Bye Is Forever”), a w 1988 r. założyli zespół Pacifique, którego wokalistką została Cathy Lajous. W tym samym roku wydali singla „Sur Les Ailes Des Alizés”, który podobnie jak singel Alix nie zdobył sukcesu. Kolejny singel „Quand Tu Serres Mon Corps” dotarł do miejsca 4. we Francji i zdobył status złotej płyty, następne utwory także gościły na liście: „Sans Un Remords” na miejscu 15., a „Another Love In L.A.” na 40. W 1991 r. grupa wydała album „California” zawierający ww. single, a w 1994 r. „Anges Ou Démons”, jednak singel go promujący „Il Y A Toujours Quelque Part” nie sprzedały się dobrze i grupa zakończyła działalność. Po 1999 r. Desprésowie i Cathy Lajous (pod pseudonimem Katy Lucker) współpracowali parokrotnie. W 2009 r. wystąpili nawet jako Pacifique na koncercie, w którym wzięła udział także grupa Émile & Images (czyli dawniej Images). Christophe ma na koncie także kompozycje dla innych francuskich artystów.

---

W 1968 r. razem z grupą studentów z rodzinnego miasta założył zespół The Commodores, był on tam wokalistą i saksofonistą. Do ich największych przebojów należą m.in. ballady: „Easy” i „Three Times A Lady”, które sam skomponował. Pod koniec lat 70. został autorem utworu Kenny’ego Rogersa „Lady”, a w 1981 r. razem z Dianą Ross zaśpiewał tytułowy utwór z filmu „Endless Road”, obydwa okazały się wielkimi przebojami. Sukcesy te sprawiły, że w 1982 r. opuścił The Commodores i rozpoczął karierę solową. Wydał album firmowany własnym nazwiskiem (4-krotna platyna w USA i Kanadzie, platynowa płyta w Wielkiej Brytanii), oraz single „Truly”, „You Are” i „My Love”. Kolejny album „Can’t Slow Down” z 1983 r. zdobył statuetkę Grammy za album roku, a także status diamentowej płyty (10-krotna platyna) w USA i Kanadzie, w UK 3-krotnej platyny, a w Niemczech i Francji złotej płyty. Z niego pochodzą przeboje „All Night Long (All Night)” oraz „Hello”. W międzyczasie wraz z Michaelem Jacksonem skomponował charytatywny utwór „We Are The World”, który wykonywała 45-osobowa supergrupa USA For Africa, jeden z największych przebojów tego typu. Kolejny album z 1986 r. „Dancing On The Celling” także uzyskał status platynowej płyty w USA (4x), Kanadzie (3x) i UK (2x). Z niego, oraz filmu „Białe Noce” pochodzi przebój „Say You Say Me”, za który otrzymał Oscara. Inne znane utwory to: „Running With The Night”, „Stuck On You”, „Penny Lover”, „Dancing On The Celling”, „Love Will Conquer Love” i „Ballerina Girl”. Kolejna płyta „Louder Than Words” ukazała się po 10 latach, w 1996 r., jednak ani ta ani żadna następna nie powtórzyła już sukcesów z lat 80. Lionel Richie jest  znany przede wszystkim jako wykonawca ballad, na całym świecie sprzedał ponad 100 milionów płyt.

Kartka z kalendarza - 22 czerwca 2015

Już jako 7-latek zaśpiewał w teatralnej komedii „Gelindo” w rodzinnym mieście, a jako 14-latek założył swój pierwszy zespół I Passi Per La Musica, później przemianowany na Oscars. Po zwycięstwie na festiwalu w weneckim Lido, przyjmuje pseudonim Don Miko i w 1964 r. wydaje debiutanckiego singla „Non Hai Più Niente Per Me”, który staje się letnim przebojem. W późniejszych latach wydaje m.in. utwory „E Poi Verrà L’Autunno” (w duecie z Timi Yuro), z którym wystąpił na festiwalu w San Remo oraz włoską wersję „Michelle” Beatlesów. W 1973 r. wydał singla jako Pier Bozzetti, a w 1975 r. jako Miko z utworem „Signora Tu” wystąpił ponownie w San Remo. W latach 80. tworzył w stylu italo-disco. W 1984 r. jako Loopside nagrał singla „Starman” (cover utworu Claudio Mingardiego), natomiast późniejsze utwory wydawał już pod pseudonimem Miko Mission. Także w 1984 r. ukazał się singel „How Old Are You?”, który był hitem dyskotek. Na listach były notowane: „The World Is You” (miejsce 35. w Niemczech) i „Two For Love” (14. w Szwecji). Inne utwory z tego okresu to: „Toc Toc Toc”, „Strip Tease”, „I Believe”, „One Step To Heaven” i „Rock Me Round The World”. W latach 90. wydał tylko 2 single „I Can Fly” i „Mr. Blue” (odpowiednio 1993 i 1996). Powrócił kilka lat temu wydając w 2008 r. singel „Thinking Of You”, spory sukces odniósł „Let It Be Love” z 2010 r., a ostatni jak do tej pory utwór „Universal Feeling” pochodzi z ubiegłego roku. W 2011 r. zagrał koncert na promie na Bałtyku oraz jako Loopside wydał utwór „File Of Love”.

---

W latach 70. występowała w rockowych zespołach. Przez niemal codzienne występy w 1977 r. straciła głos, jednak później udało jej się go odzyskać. W 1980 r. założyła z przyjacielem grupę Blue Angel, jednak debiutancka płyta pod tym samym tytułem nie odniosła sukcesu i zespół został rozwiązany. Pod koniec 1983 r. wydała solową płytę „She’s So Unusual”, której sukces przyniosły zwłaszcza dwa single: „Girl Just Want To Have Fun” i ballada „Time After Time”. Utwory dotarły do wysokich miejsc na całym świecie, a sam album sprzedał się w nakładzie ok. 16 milionów kopii. Także dwa kolejne single „She Bop” i „All Through The Night” znalazły się także w Top 5 w USA. Cyndi była więc pierwszą artystką, której się to udało. Zdobyła także nagrodę Grammy za najlepszy debiut i nagrodę MTV Video Music Awards za teledysk do „Girl Just Want…”, choć w obydwu konkursach miała sporo więcej nominacji. W 1986 r. nagrała kolejny album „True Colors”, który promowała ballada o tym samym tytule oraz utwór „Change Of Heart”, odniosły one także spory sukces, jednak już nie na miarę poprzednich produkcji. W 1988 r. zadebiutowała w filmie „Wibracje”, jednak okazał się on niepowodzeniem. W 1989 r. ukazał się singel „I Drove All Night”, ostatni w karierze przebój piosenkarki (w 2003 r. jego cover nagrała Céline Dion), utwór promował trzecią płytę „A Night To Remember”. W kolejnych latach nagrywała kolejne albumy i single (w tym takie poruszające społeczne problemy), jednak tylko nieliczne gościły na listach, m.in. „Hey Now (Girl Just Want To Have Fun)” z 1994, nowa wersja przeboju. W 1999 r. wystąpiła w filmie „Oportuniści”, jej rola zdobyła przychylne recenzje krytyków. Artystka jest aktywna do dziś.

---

Od młodych lat angażował się politycznie, będąc osobą o poglądach lewicowych, co też miało przełożenie w muzyce, którą wykonywał (zwłaszcza w The Communards). W 1983 r. był współzałożycielem grupy Bronski Beat. Grupa zadebiutowała rok później singlem „Smalltown Boy” o problemach homoseksualistów (Somerville jest zdeklarowanym gejem). Zdobył on wysokie miejsca na listach przebojów w wielu krajach świata, stając się największym przebojem grupy. Promował on debiutancki album „The Age Of Consent” zawierający także utwory „Why?” i „It Ain’t Necessarily So”, które odniosły mniejszy sukces. Po jego wydaniu Somerville niespodziewanie opuścił zespół i założył kolejny, The Communards wraz z Richardem Colesem, którego nazwa nawiązywała do Komuny Paryskiej. Zespół zadebiutował w 1985 r. singlem „You Are My World” promującym album „Communards”, który jednak nie podbił list przebojów. Umiarkowany sukces zdobyły single „So Cold The Night” i „Tomorrow”, jednak największy sukces zawdzięcza dwóm coverom: „Don’t Leave Me This Way” (oryg. Thelma Houston) i „Never Can Say Goodbye” (oryg. Gloria Gaynor). Ten drugi pochodzi z wydanego w 1987 r. albumu „Red”. Rok później zespół się rozpadł, a wokalista rozpoczął karierę solową. Ponownie zasłynął on wykonując covery utworów „Comment Te Dire Adieu” (oryg. François Hardy), „You Make Me Feel (Mighty Real)” (oryg. Sylvester James) i „To Love Somebody” (oryg. Bee Gees), wszystkie pochodzą z płyty „Read My Lips”. W kolejnych latach jego single nie zdobywały już zainteresowania, wystąpił także w kilku filmach m.in. w „Orlando”.

Kartka z kalendarza - 25 czerwca 2015

Jego ojciec był emigrantem z Cypru (stąd nietypowe nazwisko), a matka Angielką. W 1975 r. poznał Andrew Ridgeley’a, z którym 6 lat później stworzył grupę Wham! W 1983 r. wydali debiutancki album „Fantastic”, z którego pochodzą m.in. „Young Guns (Go For It!)” i „Club Tropicana”. Płyta okazała się sukcesem, jednak to kolejny album „Make It Big” wydany rok później przyniósł duetowi międzynarodową sławę. To z niego pochodzą „Wake Me Up Before You Go-Go”, „Careless Whisper”, „Freedom” i „Everything She Wants”. Drugi z nich został napisany przez George’a w 1980 r. i wydany pod szyldem Wham! feat. George Michael lub jako solowy. Zdobył szczyty lub podium na listach przebojów na całym świecie i status platynowej płyty w USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Ostatnia płyta Wham! z 1986 r. „Music From The Edge Of Heaven” zawierała utwory „I’m Your Man”, „The Edge Of Heaven” oraz najpopularniejszą piosenkę świąteczną wszech czasów „Last Christmas”, którą później wielokrotnie ponownie wydawano, np. rokrocznie od 2007 do 2014 (sic!). Mimo sukcesów, panowie postanowili rozwiązać duet. Mimo zmiany wizerunku i stylu, wszystkie solowe albumy George’a sprzedały się w wielomilionowych nakładach, zdobywając statusy wielokrotnie platynowych lub diamentowych płyt na całym świecie, co potwierdziło popularność wokalisty. Największe przeboje w solowej karierze to m.in.: „I Want Your Sex”, „Faith”, „One More Try”, „Don’t Let The Sun Go Down On Me” (duet z Eltonem Johnem), „Jesus To A Child”, „Fastlove” i „As” (z Mary J. Blige). Artysta jest aktywny do dziś.

---

Pod koniec lat 70. razem z Jeffem Porcaro postanowił założyć zespół Toto. Wszyscy muzycy (łącznie sześciu) pracowali jako muzycy sesyjni z wieloma innymi artystami. W 1978 r. grupa wydała pierwszy album „Toto” i singla „Hold The Line”, który wspiął się na wysokie miejsca list przebojów. Sama płyta zdobyła status podwójnej platyny w USA i Kanadzie, a grupa została nominowana do Grammy za najlepszy debiut. Jednak single z kolejnych dwóch albumów „Hydra” i „Turn Back” nie zdobyły większej popularności. Przełom nastąpił w 1982 r. po wydaniu płyty „Toto IV” i flagowego hitu grupy „Africa”, a także innych: „Rosanna” i balladowego „I Won’t Hold You Back”. Za album i przebój „Rosanna” grupa otrzymała w jednym roku 6 statuetek Grammy. Płyta zdobyła status platynowej w USA i Kanadzie, a także w Niemczech, Francji i Holandii. Po zmianach w składzie, grupa była bardziej popularna w Europie kontynentalnej i Japonii, czego dowodem jest płyta „The Seventh One” z 1988 r., (platynowa w Holandii i Szwecji i podwójna złota we Francji, w USA tylko miejsce 64., a w Wielkiej Brytanii 78.). W 1992 r. mimo śmierci współzałożyciela Jeffa Porcaro, grupa postanawia kontynuować działalność. Po 2-letniej przerwie w 2010 r. grupa reaktywowała się w celu pomocy choremu Mike’owi Porcaro. Łącznie do tej pory Toto wydali 14 albumów, ostatni w 2015 r. „Toto XIV”. Rok wcześniej ukazał się jubileuszowy album „35th Anniversary - Live In Poland” będący zapisem koncertu w Łodzi, który zagrali 25 czerwca 2013 r.