Muzyczna kartka z kalendarza

Kartka z kalendarza - 7 maja 2015

Karierę muzyczną zaczynała w założonej w 1978 r. grupie Freestyle. Tworzyli ją Tommy Ekman (wokal, fortepian), Joakim Hagleitner (wokal, perkusja), Christer Sandelin (wokal , gitara basowa) i Anders Uddberg (syntezator) oraz od 1979 r. wokalistki Gigi Hamilton i Kayo Shekoni (szybko zastąpiona przez Diane Corinne Söderholm). Zespół nagrał albumy "Fantasi" (1981) oraz "Modiga Agenter" (1982), a także longplaya "Free Style" (1983). Do bardziej znanych utworów zalicza się "Vill Ha Dej", "Fantasi", "Ögon Som Glittrar" czy "Rider Omkring". Chwilę potem na skutek różnicy zdań nastąpił podział grupy. Freestyle zmieniła nazwę na Style, a nowy skład utworzyli Hamilton, Ekman i Sandelin. W 1983 r. wydali album pt."So Chick" a dwa lata później kolejny pt."Visioner". W 1986 r. ukazał się następny krążek tria pt."Heaven No. 7" na którym znalazł się singiel "Dover-Calais" z którym muzycy zajęli 3. miejsce na Melodifestivalen (będącym m.in. etapem krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji). W następnym roku ukazała się czwarta płyta pt."Daylight Robbery" zawierająca m.in. single "Run For Your Life" oraz "Hand I Hand" (także promowany na Melodifestivalen). W 1988 r. przyszła pora na album pt."Question Of Time" na którym znajdziemy największy hit synth-popowego zespołu pt."It''s A Secret" oraz warty podkreślenia singiel "Empty Bed". Z kolei w  1991 r. Hamilton wydała swój pierwszy i jedyny solowy album pt."Gigi Hamilton" z singlami "Joy & Pain (In This Wild, Wild, Wild World", "Bitter Sweet Love", "Angels With Filthy Wings" oraz "How's The World Treating You" chociaż jej pierwszy solowy utwór pt."My Coo Ca Choo" pochodzi już z 1982 r. W 1998 nastąpiła krótka reaktywacja Freestyle i nagranie kompilacji z największymi przebojami grupy.

Kartka z kalendarza - 9 maja 2015

Zaczął grać na fortepianie w wieku 4 lat, a w 1964 r. założył pierwszy zespół o nazwie "The Echoes". W 1969 r. razem z jego perkusistą Jonem Smallem założył duet o nazwie Atilla nagrywając rok później album o takim samym tytule. W 1971 r. artysta rozpoczął karierę solową albumem pt."Cold Spring Harbour" oraz singlem pt."She's Got A Way", a 2 lata później zyskał sławę za sprawą utworu "Piano Man" z płyty o tej samej nazwie. Do końca dekady nagrał jeszcze 4 albumy i wydał kilkanaście singli. Z kolei w latach 80-tych największy sukces i rozgłos przyniósł mu przebój "Uptown Girl" z albumu "An Innocent Man" z 1983 r. Z tego okresu pochodzą także utwory jak "A Matter Of Trust", "We Didn't Start The Fire", "Leningrad" czy "I Go To Extrems". W 1993 r. nagrał swój ostatni krążek pt. "River Of Dreams", a 4 lata później oficjalnie zakończył karierę poświęcając się komponowaniu muzyki poważnej i rozrywkowej. W swojej karierze muzyk otrzymał 6 nagród Grammy i 23 do nich nominacje oraz sprzedał ponad 150 milionów płyt, co jest jednym z najlepszych wyników wszech czasów.

Kartka z kalendarza - 13 maja 2015

Tuż po urodzeniu stracił wzrok. W młodym wieku zaczął naukę gry na instrumentach takich jak fortepian, harmonijka i perkusja. Razem z przyjacielem stworzył duet ulicznych grajków o nazwie "Stevie And John", występujący także na różnych imprezach okolicznościowych. Jako 11-latek podpisał kontrakt z wytwórnią Tamla, a w 1962 r. jako Little Stevie Wonder wydał pierwszy album pt."Tribute To Uncle Ray" z coverami Raya Charlesa. W tym samym roku ukazał sie pierwszy singiel pt."I Call It Pretty Music, But The Old People Call It The Blues". Wydany w 1963 r. singiel pt."Fingertips" zajął pierwsze miejsce na amerykańskiej liście "Billboard Hot 100" czyniąc go najmłodszym wykonawcą któremu to się udało. Duże powodzenie zyskał album z 1972 r. pt."Talking Book" zawierający hity "Superstition" oraz "You Are The Sunshine Of My Life". Inne płyty z tego okresu jak  "Innervisions" (1973) czy "Songs In The Key Of Life" (1976) także przyniosły sukces. W 1984 r. ukazał się album z utworami do filmu "Kobieta W Czerwieni". Jeden z nich pt."I Just Called To Say I Love You" stał się wielkim hitem i rok później przyniósł artyście nagrodę Oscara. Również w 1985 r. ukazał się krążek pt."In Square Circle" z takimi przebojami jak "Part-Time Lover", "Go Home" czy "Overjoyed". Muzyk współpracował także z wieloma innymi artystami. Między innymi grał na harmonijce w utworach "I Guess That's Why They Call It The Blues" Eltona Johna (1983), "There Must Be An Angel (Playing With My Heart)" grupy Eurythmics (1985) czy "Can Not Help Lovin' That Man" na albumie "The Broadway Album" Barbary Streisand (1985). Ponadto także w 1985 r. napisał utwór "I Do Love You" z tytułowej debiutanckiej płyty zespołu The Beach Boys. Wystąpił również w duetach z Paulem McCartney'em w utworze "Ebony And Ivory" (1982) i Michaelem Jacksonem w utworze pt."Just Good Friends" na jego płycie "Bad" (1987). W 2005  roku pojawilł się ostatni solowy album Wondera pt."Time 2 Love" z singlami "So What The Fuss", "From The Bottom Of My Heart", "Shelter In The Rain" oraz "Positivity". W swojej karierze sprzedał on ponad 100 milionów płyt i singli.
 

Kartka z kalendarza - 16 maja 2015

W 1986 r. razem z ówczesnym wokalistą Sylwestrem Raciborskim, klawiszowcem Mariuszem Lubowieckim oraz perkusistą i managerem Maciejem Jamrozem założył zespół Top One. Przez pierwsze 3 lata istnienia zespołu był gitarzystą, później po odejściu S. Raciborskiego, został wokalistą, również później skład zespołu się kilkakrotnie zmieniał. Pierwszym oficjalnym wydawnictwem zespołu jest album „No Disco No. 1” wydany w 1990 r., zawierający największy przebój grupy „Ciao Italia” oraz m.in. „Puerto Rico”, „Wejdziemy Na Top” i „Fred Kruger”. Co ciekawe, do tego ostatniego i dwóch innych partie gitarowe nagrał Jan Borysewicz. W tym samym roku ukazał się album, który do dziś uchodzi za klasyczny dla nurtu disco polo „Poland! Disco No. 2”, z takimi utworami jak „Biały Miś”, „Santa Maria”, „Miła Moja” i „Złoty Krążek”. Pierwszy album zdobył status złotej płyty, a drugi z nich platynowej. W 1991 r. wydana została kaseta „Kiedyś… No. 0", na którą materiał został nagrany najwcześniej (w 1989 r.), jednak wówczas było to demo. Zawiera ona m.in. „Ciao Italia” w wersji angielskiej i pierwszą wersję utworu „Złudne Prawdy”. W 1992 r. ukazała się płyta „Coraz Wyżej”, która także zdobyła status złotej płyty, wówczas grupa wystąpiła także na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Z tej płyty pochodzą m.in. utwór tytułowy, „D.J. - Zagraj Dla Nas”, „Serial Zła”, „Mój Powszedni Dzień” i „To Manhattan”. Następne płyty to mieszanka różnych stylów: eurodance’owy „Cios Za Cios” i zawierający covery polskich przebojów „Rock’n Dance”. Zespół nagrywa do dziś, jednak już bardziej w stylu mieszanki polskiego dance’u i disco polo.

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015

W młodości ćwiczyła balet i uczyła się gry na gitarze. Po udziale w konkursie młodych talentów w 1976 r. nagrała singiel pt."Andy Mein Freund", który nie odniósł sukcesu. W latach 1979-1984 była członkinią kobiecego tria Arabesque, nagrywając z nim kilka albumów z takimi utworami jak "Marigot Bay", "In For A Penny", "Tall Story Teller" czy "Indio Boy". Po rozpadzie grupy w 1984 r. rozpoczęła karierę solową niemieckojęzycznym coverem zespołu Alphaville "Japan Ist Weit" ("Big In Japan"). Za produkcję utworu odpowiadał rumuński muzyk i producent Michael Cretu - późniejszy mąż artystki. Rok później wydała debiutancki album pt. "The Long Play", a sławę zyskała pierwszym singlem pt.""(I'll Never Be) Maria Magdalena". Utwór stał się wielkim przebojem i numerem jeden na listach przebojów w 21 krajach świata. Następnymi singlami z płyty były utwory "In The Heat Of The Night" oraz "Little Girl". W następnych latach piosenkarka nagrała kolejne krążki z takimi hitami jak "Hi! Hi! Hi!", "Everlasting Love", "Secret Land" czy "Around My Heart". Na początku lat 90-tych użyczała także głosy w projekcje Michaela Cretu Enigma. Sandra ma na koncie także duety m.in. z DJ-em BoBo ("Secrets Of Love', 2006) i Thomasem Andersem ("The Night Is Still Young", 2009). W  2012 r. pojawił się jej ostatni jak dotąd album pt."Stay In Touch" z singlami "Maybe Tonight" i "Infinite Kiss", a gwiazda ostatnio kilkukrotnie wystąpiła z koncertami w Polsce.

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



W 1966 r. rozpoczął studiowanie muzyki poważnej jako pianista kształcąc się w Bukareszcie, Paryżu oraz we Frankfurcie nad Menem. Od 1978 r. stał się muzykiem studyjnym i aranżerem. W tym też roku wydał pierwszy singiel pt."Wild River", a rok później debiutancki album pt."Moon, Light & Flowers". W 1981 r. razem z Nilsem Tuxenen, Manfredem Thiersem i Reinhardem Tarrachem założył nowofalowy zespół Moti Special. Efektem wspólnej pracy jest album "Motivation" z 1985 r. z takimi utworami jak "Cold Days, Hot Nights", "Don't Be So Shy" czy "Stop! Girls Go Crazy". W międzyczasie powstają kolejne solowe przeboje artysty jak "Silver Water", "Carte Blanche" czy "Gambit".2 lata później duet Cretu & Thiers nagrywa wielki hit "When Love Is The Missing Word", a także single "School's Out" (1987) i "Don't Say You Love Me (Let Me Feel It)" (1988) oraz jedyny album pt. "Belle Epoque" (także 1988). W 1990 r. powstaje elektroniczny projekt o nazwie Enigma z albumem pt."MCMXC a.D." i wielkim hitem "Sadeness". W jego utworach śpiewa Sandra - żona Cretu, dla której Michael jest producentem jej solowych nagrań. Jest on znany również ze współpracy z m.in. Hubertem Kah na płytach "Goldene Zeiten", "Tensongs" oraz "Sound Of My Heart" (1984-1990). W 2008 r. ukazał się ostatni jak na razie album Enigmy pt."Seven Lives Many Faces" z singlami "The Same Parents", "Seven Lives" i "La Puerta Del Cielo".

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



Muzyczną przygodę zaczął od gry w lokalnych zespołach amatorskich, a następnie razem z Grzegorzem Skawińskim w grupie Kameleon. Od 1974 r. występowali w założonym przez Sławomira Łosowskiego zespole Akcenty, który 2 lata później zmienił nazwę na Kombi. Oprócz niego, Skawińskiego i Łosowskiego Kombi tworzył także nieżyjący już perkusista Jan Pluta, a sam Tkaczyk grał na gitarze basowej, perkusji elektronicznej i udzielał w wokalach wspierających (można go usłyszeć m.in. w utworze "Nietykalni - Skamieniałe Zło"). Jest on autorem tekstów wielu przebojów takich jak "Nasze Randez-Vous", "Kochać Cię - Za Późno" czy "Nie Ma Zysku". Pierwszy album pt."Kombi" zespół wydał w 1979 r. i w dekadzie lat 80-tych wylansował także takie hity jak "Słodkiego Miłego Życia", "Black And White", "Za Ciosem Cios" czy "Taniec W Słońcu". W 1992 r. grupa się rozpadła, a Tkaczyk i Skawiński występowali w zespołach Skawalker (1991-1994) i O.N.A. (1994-2003). W 2003 r. obaj z Plutą utworzyli zespół pod nazwą - Kombii. Odświeżyli utwory "Nasze Rendez-Vous" i "Słodkiego Miłego Życia", a rok później ukazał się pierwszy album pt."c.d.". Wylansowali takie przeboje jak "Pokolenie", "Ślad" czy "Awinion". W zeszłym roku ukazał się album pt."Wszystko Jest Jak Pierwszy Raz".

---

Kartka z kalendarza - 18 maja 2015



Artystka ma kubańskie pochodzenie i zaczynała od występów w dziecięcym programie telewizyjnym oraz musicalu  pt."Be Somebody... Or Be Somebody's Fool!". Następnie podpisała kontrakt z wytwórnią Columbia Records i nagrała pierwszy utwór pt."We Are Music" promujący kasety Sony na japońskim rynku. W 1987 r. stworzyła cover utworu "Bounce Back" duetu Fire On Blonde (bardziej znany z wykonania Alishy 3 lata później). W 1988 r. wydała swój debiutancki album pt."Martika" z największym przebojem pt."Toy Soldiers" oraz utworami "More Than You Know" (pierwszy singiel), "I Feel The Earth Move" (cover Carole King) czy "Water". Druga płyta pt."Martika's Kitchen" ze skomponowaną i wyprodukowaną przez Prince'a balladą "Love...Thy Will Be Done" okazała się niepowodzeniem i piosenkarka zaprzestała solowych nagrań. Odtąd udzielała się w chórkach innych artystów, a od 2005 r. wraz z mężem Michaelem Mozartem tworzy duet Oppera wykonujący latynoski pop. W 1997 i 2005 r. ukazały się albumy z największymi hitami artystki, także w remiksach i remake'ach.

---

Tego dnia 71. urodziny świętuje także Albert Hammond - brytyjski piosenkarz i kompozytor  znany z takich utworów jak "It Never Rains In Southern California" (1972), "Give A Little Love" (1986, duet z Albertem Westem) czy christmas songa "Under The Christmas Tree" (1989).

Kartka z kalendarza - 20 maja 2015

Wydanie pierwszego singla „La Strada” w 1965 r. umożliwił mu casting, który prowadził Adriano Celentano. Rozgłos przyniosło mu nagranie w 1967 r. singla „Nel Sole”, który sprzedał się w nakładzie 1,5 mln egzemplarzy, wystąpił także z Rominą Power w filmie o tym samym tytule. Utwór promował debiutancki album „Al Bano”. W 1969 r. wygrał festiwal Un Disco Per L’Estate z utworem „Pensando A Te”, na stronie B singla znalazł się utwór nagrany dla Rominy „Acqua Di Mare”. Rok później para wzięła ślub i ukazał się ich pierwszy wspólny singel „Storia Di Due Innamorati”. W latach 1967-1974 wydał łącznie 6 albumów solowych. W 1975 r. ukazał się pierwszy album duetu Al Bano & Romina Power „Atto I” (także pt. „Dialogo”). Rok później z utworem „We’ll Live It All Again” zajęli 7. miejsce w konkursie Eurowizji. W 1982 r. zajęli 2. miejsce na Festiwalu San Remo z utworem „Felicità”, rok później zwyciężyli z utworem „Ci Sarà”, a w 1987 r. z „Nostalgia Canaglia” zajęli 3. miejsce. W 1985 r. z utworem „Magic Oh Magic” na Eurowizji ponownie zajęli 7. miejsce. Inne znane utwory duetu to „Sharazan”, „Sempre Sempre”, „Tu Soltanto Tu”, „Makassar”, „Canzone Blu”, „Libertà!”, „Che Angelo Sei”, „Prima Notte D’Amore”, „Vincerai”, „Oggi Sposi” i inne. W 1996 r. ukazał się kolejny solowy album Al Bano, a rok później para wystąpiła na festiwalu w Sopocie. W 1999 r. Al Bano oficjalnie ogłosił separację z Rominą, powodem było do dziś nie do końca wyjaśnione zaginięcie ich pierwszej córki, Ylenii w 1994 r. W 2009 r. wziął udział w supergrupie Artisti Uniti Per L’Abruzzo, która nagrała singla na pomoc ofiarom trzęsienia ziemi w L’Aquili.

---

Jego pierwszy singel „Fantiserar” ukazał się w 1983 r. wówczas jeszcze w szwedzkojęzycznym zespole jednego singla Effect. Kolejne single wydawał już jako Paul Rein, zawierały one wersje anglo- i szwedzkojęzyczną utworów: w 1984 „Freaky Dance / Min I Natt”, w 1985 r. „Sex” i w 1986 „Hold Back Your Love / Ge Mej En Chans”. W 1986 r. ukazał się także pierwszy album „Communicate”, który zawierał (poza dwoma ostatnimi) m.in. utwory „Stop (Give It Up)”, „Lady-O”, „Show Me Tonight” i „Good Times”. Pierwszy z nich był przebojem na liście w Szwecji, drugi we Włoszech. Kolejny album „The First Impression” został wydany w 1987 r., promowały go single „Brand New Heart” i „Touch”, w tym samym roku ukazała się kompilacja „Dance Tracks” i single projektu Small Talk, w którym brał udział. W 1988 r. wystąpił w krajowych preselekcjach do Eurowizji z utworem „Bara Du Och Jag”, w których zajął 7. miejsce. Także w 1988 r. wydana została ostatnia płyta „Easy Street”, a w 1991 r. ostatni singel „Wonderland”. W późniejszych latach był producentem utworów dla takich artystów jak Christina Aguillera, Jessica Simpson, Victoria Beckham i innych.

---

W wieku 8 lat zadebiutowała jako aktorka w filmie „Garde À Vue”, a w 1986 r. wystąpiła w „La Femme De Ma Vie”, w którym zaśpiewała utwór „T’En Va Pas”. Singel sprzedał się w nakładzie 1,3 mln egzemplarzy, była wówczas najmłodszą (13-latka) artystką, która dotarła do miejsca 1. listy przebojów we Francji. W 1988 r. wydała swój pierwszy album „Elsa”, z którego pochodzą single „Quelque Chose Dans Mon Cœur”, „Jour De Neige”, „Un Roman D’Amitié” (duet z Glennem Medeirosem) „Jamais Nous”, i „A La Même Heure Dans Deux Ans”, wszystkie z nich we Francji dotarły do pierwszej 10. listy przebojów, a pierwsze 3 z nich nawet do podium, odniosły także sukces w innych krajach Europy i Azji. Sam album zdobył we Francji status podwójnej platyny, sprzedał się w nakładzie 800 tys. kopii. Na kolejnym albumie „Rien Que Pour Ça” z 1990 r. tytułowe nagranie skomponowała sama Elsa, również zdobył on uznanie (we Francji platynowa płyta). Kolejne lata to mieszanka kariery piosenkarsko-aktorskiej. Sukcesy zdobyły jeszcze albumy „Douce Violence” z 1992 r. i „Chaque Jour Est Un Long Chemin” z 1996 r., które zdobyły odpowiednio status podwójnej złotej i srebrnej płyty. W 2008 r. ukazał się jak dotąd ostatni jej album „Elsa Lunghini”.

---

Dziś przypada także 3. rocznica śmierci Robina Gibba, 1/3 zespołu Bee Gees, znanego także z występów solowych, m.in. utworów „Juliet”, „Saved By The Bell”, „Boys Do Fall In Love” i „Like A Fool”.

Kartka z kalendarza - 24 maja 2015

Swoją karierę zaczynał pod pseudonimem Marc de Ville. W latach 1977-79 wydał kilka singli m.in. „California”, „Annie (I Don’t Wanna Talk About The Weather)” i „Walking Alone In The Rain” oraz album „Don’t Smile”, wszystkie z nich odniosły sukces komercyjny. Przez wiele lat występował jako wokalista wspierający (czyli w chórkach) m.in. w utworach Mariusa Müllera-Westernhagena i heavy-metalowej grupie Saxon, jednak najbardziej znany pod tym względem jest ze współpracy z Dieterem Bohlenem. Razem z Detlefem Wiedeke i Michaelem Scholzem tworzyli chórek Modern Talking i Blue System. W latach 80. występował także w takich projektach jak: C. Dorian („Hey, Hey (I’m Running Away)”), Straight Flush („Dancing In The Sunlight”), L’Affair („Secret Eyes”), Solid Strangers („Music In The Night”), Boo Who („Angie Cries”), Stag („It’s The Money”), był też producentem dla projektów Broken Dreams („Broken Dreams”) i Toma Jacksona („Rise Up To The Moon”). Był także współwłaścicielem (z Kalle Trappem) studia nagraniowego Karo. W 2002 r. „chórzyści Bohlena” wydali singel jako Dieter Talking pt. „Its Haahd Se Dieter Tuh Bie”, a w 2003 r. założyli projekt Systems In Blue. Rok później wydany został pierwszy ich singel „Magic Mystery”, a w 2005 r. album „Point Of No Return”. Najbardziej znane utwory projektu to: „Winner”, „Systems In Blue”, „Point Of No Return”, „Sexy Ann”, „A Thousand And One Nights” i „Dr. No”, a także „One Summernight In Moscow” i „Should I Stay - Should I Go” z Patty Ryan i „Give A Little Sweet Love” z Markiem Ashley’em. Rolf Köhler zmarł nagle 16 września 2007 r., jednak jego głos można jeszcze usłyszeć na wydanej w 2008 r. płycie „Out Of The Blue”.

Kartka z kalendarza - 26 maja 2015

W 1982 r. razem z Bernhardem Lloydem i Frankiem Mertensem założył zespół Forever Young, którego nazwa niedługo później została zmieniona na Alphaville. 2 lata później grupa wydała pierwsze single: „Big In Japan”, „Sounds Like A Melody” i „Forever Young” i album „Forever Young”. Wszystkie z nich okazały się sukcesem, dotarły do szczytów list przebojów w wielu krajach. Wkrótce potem zespół opuścił Mertens, którego zastąpił Ricky Echolette. Równie spory sukces zdobył także singel „Dance With Me” z drugiego albumu „Afternoons In Utopia” wydanego w 1986 r. Kolejne już nie osiągnęły takiego zainteresowania. Ostatni wydany w latach 80. album nosił tytuł „The Breathtaking Blue”. Inne znane utwory zespołu to m.in.: „A Victory Of Love”, „The Jet Set”, „Universal Daddy” „Jerusalem”, „Sensations”, „Mysteries Of Love”. W latach 1992 i 1996 Gold wydał 2 albumy solowe „So Long Celeste” i „United” i 4 single. W 2010 r. po 13-letniej przerwie na rynku ukazał się kolejny (ostatni do tej pory) album Alphaville „Catching Rays On Giant”. Przed jego wydaniem zespół opuścili Echolette (w 1996) i Lloyd (w 2003). Singel go promujący „I Die For You Today” był pierwszym od lat 80. utworem, który zajął wysokie, 15. miejsce na niemieckiej liście przebojów. Grupa wielokrotnie koncetowała w Polsce, m.in. we Wrocławiu, Sopocie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie i Katowicach.

---

Również dziś swoje 53. urodziny obchodzi Black (wł. Colin Vearncombe), angielski wokalista urodzony w Liverpoolu, znany z hitu „Wonderful Life” i innych utworów m.in. „Everything’s Coming Up Roses” i „Sweetest Smile”.

Kartka z kalendarza - 28 maja 2015

Już w 1977 r. założył punkrockowy zespół o nazwie The Moors Murderers, w którym był wokalistą. Po jego rozpadzie, w 1978 r. na krótko dołączył do nowofalowo-punkrockowej grupy The Photons której także został wokalistą oraz autorem tekstów. Tego samego roku założył zespół Visage, z wokalistą Ultravoxu - Midgem Ure'm oraz Rusty'm Eganem tworząc muzykę z gatunku synthpopu, new wave oraz new romantic. W 1979 r. wydali pierwszy singiel pt."Tar", a rok później drugi pt."Fade To Grey", który stał się wielkim hitem i "firmowym numerem" grupy, przynosząc jej dużą popularność (m.in. 1. miejsca w Niemczech i Szwajcarii). Oba te utwory pojawiły się na debiutanckim albumie pt."Visage" (1980). Później ukazały się jeszcze 2 krążki: "The Anvil" (1982) oraz "Beat Boy" (1984), a na nich takie nagrania jak "Mind Of A Toy", "The Damned Don't Cry" i "Night Train". Po niepowodzeniu ostatniej płyty trio zakończyło działalność, a w 1985 r. Strange i Wendy Cruise (z dawnego The Photons) założyli grupę Strange Cruise, która także nie odniosła sukcesu wydając w 1986 r. zaledwie jedną płytę i 2 single. Z kolei w 1988 r. pojawił się utwór pt."Manipulator", który Strange i Roger Taylor z grupy Queen nagrali jako The Cross. W 2004 r. już w nowym składzie nastąpiła reaktywacja Visage, która w 2013 r. zaowocowała powstaniem czwartej płyty pt."Hearts And Knives". Mimo wydanych kilku singli album okazał się niepowodzeniem. Artysta zmarł 12 lutego bieżącego roku na atak serca podczas wczasów w Egipcie.

---

Kartka z kalendarza - 28 maja 2015




Zaczynała jako nastoletnia aktorka w popularnych telenowelach i telewizyjnych serialach dla młodzieży. W 1987 r. rozpoczęła karierę muzyczną podpisując kontrakt z wytwórnią Mushroom Records i nagrywając pierwszy singiel pt."The Loco-Motion" - cover utworu Little Evy. Nawiązała współpracę z angielskim triem producencki Stock, Aitken & Waterman i rok później pojawił się debiutancki album pt."Kylie". Z niego pochodzi drugi singiel piosenkarki pt."I Should Be So Lucky", który stał się wielkim przebojem (1. miejsce m.in. w Wielkiej Brytanii,Niemczech i Szwajcarii), a także inne jak "Je Ne Sais Pas Pourquoi", "Got To Be Certain" czy "Turn It Into Love". W 1989 r. ukazał się drugi krążek pt."Enjoy Yourself", a na nim takie hity jak "Hand On Your Heart", "Never Too Late" czy "Tears On My Pillow". Ponadto w 1988 r. w duecie z Jasonem Donovanem, z którym w młodości występowała we wspomnianych telewizyjnych produkcjach i w latach 1984-89 była w związku, wylansowała przebojową balladę pt."Especially For You" oraz na stronie B singla utwór pt."All I Wanna Do Is Make You Mine". W 1992 r. zakończyła współpracę z producentami Stock, Aitken & Waterman, a do dziś nagrała także takie przeboje jak "Where The Wild Roses Grow" (duet z Nickiem Cave'm), "Spinning Around", "Can't Get You Out Of My Head" czy "In Your Eyes". W zeszłym roku ukazał się dwunasty album studyjny artystki pt."Kiss Me Once", single "Into The Blue" i "I Was Gonna Cancel", była ona również jurorką w programach "The Voice UK" i "The Voice Australia", a 30 października wystąpiła na koncercie w Łodzi. W tym roku gościnnie zaśpiewała w utworze Giorgio Morodera pt."Right Here, Right Now". Minogue jest także autorką tekstów piosenek, a podczas kariery sprzedała ponad 75 milionów płyt.

Kartka z kalendarza - 31 maja 2015

W 1975 r. dołączył do założonego 5 lat wcześniej przez Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera wykonującego muzykę elektroniczną zespołu Kraftwerk. Zasilił skład grupy podczas trasy koncertowej promującej album "Autobahn" i został jej perkusistą. Razem z nią nagrał albumy "Radioaktivität" (1975), „Trans-Europe-Express” (1977) oraz „Die Mensch-Maschine” (1978), z którego pochodzi wielki przebój „Das Model” (w angielskiej wersji "The Model"). Ponadto na tym ostatnim krążku, a także następnych "Computerwelt" (1981) i "Electric Cafe" (1986) jest autorem tekstów utworów (na jednym z "Electric Cafe" również udziela się wokalnie). W 1991 r. opuścił Kraftwerk i razem z Lotharem Manteuffelem założył zespół Elektric Music wydając 2 płyty: "Esperanto" w 1993 r. oraz "Electric Music" w 1998 r. Współautorem materiału na "Esperanto" był Andy McCluskey, a ich współpraca ukazała się także na albumie O.M.D. "Universal" (1996). W międzyczasie współpracował z Bernardem Sumnerem i Johnnym Marrem tworzącymi projekt Electronic czego efektem był album "Raise The Pressure" z 1996 r.. Także w 1998 r. wyprodukował album dla synthpopowego szwedzkiego zespołu The Mobile Homes pt."Mobile Homes". Z kolei w roku 2003 pod własnym nazwiskiem wydał krążek "Communication", a w 2013 r. kolejny pt."Off The Record" poprzedzony singlem "Atomium". Karl Bartos jest także klawiszowcem i DJ-em.